Asil Eksiklik Eksik Oldugumuzu Düşünmekti

asil eksiklik, eksik oldugumuzu dusunmekti
asil eksiklik,careyi baskasinda aramakti
hayatin matematigi farkli; iki yarimi toplayinca bir etmiyor
insan tek basina mutsuzsa baska biriyle de mutlu olamiyor

once yalnizdik
9 ay boyunca karanlik bir yerde disari cikmayi bekledik ve dunyaya aglayarak
geldik pisman gibiydik
ya da mecburen gelmis gibi

biraz buyudukten sonra, kendimizi bildigimiz anda, icimizi kemiren,
kalbimizi kurcalayan o tuhaf duyguyu hissettik:
bir yerde bir eksik var
korktuk "bunun sebebi ne?" diye sorduk kendimize
cevabi yapistirdik:
demek ki sahip olmadigimiz bir seyler varo yuzden eksiklik hissediyoruz"
peki, neye sahip olmamiz gerekiyor?

cocukken,"yasimiz kucuk" diye dusunduk
her istedigimizi yapamiyoruz kurallar, yasaklar var buyuyunce her sey yoluna girecek

buyudukce bir sey degismedi
yine huzursuzduk icimizden bir ses ayni sozcukleri fisildiyordu:
"bir eksik var"
kafamiz karisti nasil kurtulacagiz bu igrenc duygudan? nasil gececek bu?
aklimiza yeni cevaplar geldi: okulu bitirince gececek
ise girince gececek
para kazaninca gececek
tatile gidince gececek
okulu bitirdik diploma aldik ise girdik kartvizit aldik
calistik para kazandik tasindik araba aldik calistik
eve yeni esyalar aldik
tatile gittik dans ettik terfi ettik kartviziti degistirdik
daha cok calistik daha cok para kazandikcalistikcalistik
gecmedi "bir yerde bir eksik var" hissi, hala orada duruyordu

bu sefer de "sevgilimiz olunca gececek" dedik
"yalnizligimiz sona erince bu illetten kurtulacagiz" beklemeye basladik
derken, biri cikti karsimiza asik olduk ve aninda baska biri olduk
daha guclu, daha guzel, daha akilli biri hesap cuzdanlari,
kartvizitler,hatta ilaclar bile boyle hissetmemizi saglamamisti

sevgilimizin gozlerinde, daha once bize verilmemis kadar buyuk sevgi ve
hayranlik gorduk
sevgilimizin gozlerinde tanri' yi gorduk
isigi gorduk "tunelin ucundaki isik bu olmali" diye dusunduk "kurtulduk"
sonra bir gun, daha dun bize deli gibi asik olan insan cekip gidiverdi

ya da artik eskisi gibi sevmedigini soyledi
ya da baska birine asik oldugunu soyledi
ya da daha kotusu, baska birine asik oldu ama soylemedi
telefonu acmamasindan, elimizi tutmamasindan, sevismemesine bahane bulmak
zorunda kalmamak icin biz uyuduktan sonra yataga gelmesinden anladik, bir
terslik oldugunu

belki de sevmekten vazgecen veya terk eden sevgilimiz degildi, bizdik

fark etmez

sonucta ask bitti

simdi her yer bombos simdi tekrar yalniziz basladigimiz yere donduk
yillarca ugrastik, eksigin ne oldugunu bulamadik
halbuki her seyi denedik, her yere baktik

oyle mi?

bakmadigimiz bir yer kaldi icimize bakmadik
eksik parcayi disarda aradik ama icimizde sakli olabilecegini akil etmedik
birilerini sevdik, birileri bizi sevsin diye ugrastik ama kendimizi sevmedik
sasiracak bir sey yok, tabi ki sevmedik

kendimizi sevsek bu kadar kosturur muyduk?

canimiz yanmasin diye duvarlarin ardina saklanir miydik?

kendimizi bos sanip doldurmaya ugrasir miydik?

terk edilmekten korkar miydik?

asil eksiklik, eksik oldugumuzu dusunmekti
asil eksiklik, careyi baskasinda aramakti
hayatin matematigi farkli; iki yarimi toplayinca bir etmiyor

insan tek basina mutsuzsa baska biriyle de mutlu olamiyor
herkes beni sevsin" diye ugrasinca kimse gercekten sevmiyor, herkes
sevgisine sart koyuyor, sinir koyuyor
oysa "kendime duydugum sevgi bana yeter" diye dusununce, kendimizi oldugumuz
gibi kabullenince yarim tamamlaniyor
her sey bir oluyor
iste o zaman perde aralaniyor aci diniyor
iste o zaman baska 'bir' iyle bir
araya gelerek, hesabin kitabin,
korkunun kayginin
hüküm sürdügü sahte bir sevgi yerine, gercek bir sevgi yaratilabiliyor