Hayat Bir Sonbahar Rüzgarı

Hayat Bir Sonbahar Rüzgarı
Üyeler Görebilir ]
Sararmış yaprakları önüne katmış gidiyor sonbahar rüzgarları


Şimdi hissettiğim üşüten sabahların sezgisi


Yaprağın yazgısı


Rüzgarın ezgisi


İçimin sızısı


Sonbahar tek tek düşürüyor yaprakları dalından hayattan yana tavrını koymuş yaprakları kavurup utandıran kızartan bir yaz sonrası Kendini kandırılmış hisseden nice sabah alkışlamış deli bir baharın yaprakları Ağacı dalından patlatan o inançlı yaşama sevdası şimdi bir yenilginin kıyısında öylece durur kimsenin aklının ermediği bir sıranın


Bir yazının


Bir izin peşine takılır gider


Gitmek… belki yolculuğun kendisi


Şimdi üşümüş bunca ruhu önüne katmış bir oraya bir buraya çarpan bu rüzgar her çarpışta bir daha kendini zedeleyen kavruk yapraklar…


Terk edilmiş kasabalar gibi şenliği gitmiş dallar kalır geriye


Gitmek peki nereye? Bu soruyu sormaya başlayınca kendini düşmüş bulursun


Birgün hayattan yok yazıverirler yoklama defterine bir anda


Vefasızlık değil gerçeklik bitirir seni


Yenişmeye çalışınca herkesin hayat diye tanıttığı o yolculukta kayıp kazanç yenilgi zafer… gibi kavramlar çıkar karşımıza hayattan


Korkmayı öğreniriz ama sevmeyi öğrenemeyiz


Bir yenik düşme hali işte önünde dostlar azalır yavaş yavaş sonra ölüm oynayacak kadar kalır yaşlı çocuklar


Hergün beraber olma ihtiyacı duyulur sonra masada üç kişi kalır oyun değişir sonra iki kişi küçük kavgalar ve sonra bie sandalyede uzaklara bakan biri kalır bütün kötü haberleri almış ve bu uzun ömrü hediye gibi taşıyamamaya başlamış herkesin aklında ön bahçede sandalyede


Oturan yaşlı bir adam resmi bırakan o uzun zaman…


Sevdiği çok şeye veda etmiş bir sigarası kalmış belki birde inancı


Bu derin kuyu


Bu garip büyü


Hepsi bir inancın yüzü suyu hürmetinedir


Bir sonbahar rüzgarı okşar durur sabahı kimi yenmiş sayar kendini kimi rüzgara eşlik eder