Ben Ölüyorum

**Prof. Dr. Sinsi** · 06-22-2012

Bir hastane odasındayım

Varlığımın son gücünü sarf ederek yaşama bir adım daha yaklaşma gayretindeyim

Olası ihtimaller aklımda geçmiyor değil

Gözlerim kapalı

Zihnim açık

Düşünebiliyorum

Aklımdan ilk geçen

Özlediklerim

Hayata dair olanlar

Ama sanki iki dünya arasında sıkışmışım

Her iki tarafı da kabullenemeyen insan hali

Sesler duyuyorum; ama karşılık veremiyorum

Bir an bir karmaşa oluyor başımda

Öldü diyorlar benim için

Kalp atışlarını alamıyoruz

Doktor bağırıyor

Şok yapıyoruz çabuk ! Yaşıyorum diyorum onlara, ben yaşıyorum

Duymuyor musun doktor yaşıyorum ben

!

Sonra anlıyorum ki benim çabam boşa

Üzerimi örtüyorlar

Hayır diyorum yeni bir başlangıç doktor duy beni!

Ölmedim yaşıyorum

!

Bir an bir sessizlik oluyor

Hissediyorum yalnızım

Ne yapıyorlar bana bunlar diyorum ya da ne yapacaklar!

Boğulduğumu hissediyorum

Hafif bir üşeme başlıyor

Şunları duyuyorum bir an:

‘Ansızın gelir ölüm, damarlarından kanın çekilir, gözkapaklarını kıpırdatamazsın

Tenin üşemeye başlar

Sanki biri pencereyi açık bırakmış seni hasta etme çabasında

Ve ansızın gelir ölüm

Yitik bir aşkını son kez anımsarsın

Beynindeki düşüncelerin seyrekleşir

Yolcusundur

Biletini almışlardır

Doğarken nasıl eline verildiyse

Giderken de geri gelmeyeceğini fısıldarlar kulağına

Son bir kez sevdiklerine anlamlar yüklemek istersin

Haykırmak, konuşmak,hırçınlaşmak

Konuşma yetinde elinden alınmıştır maalesef

Anlamlar yükleyemezsin sevdiklerine dair

Hazırlanırsın ölümün soğuk yüzüne

Ölüm sessizliği her şeyden acıdır

Ürkütücüdür

Korkutur insanı

Dışarı çıkmak

Oturduğun mahalledeki eski çeşmeden kana, kana su içmek istersin

Sahilde uzun, uzun yürümek

Bacaklarının ağrıdığını hissetmek sonuna kadar

Ölüm kokusundan uzakta arzulamak hayatı

Bir yudum şarapta aşkın büyüsüne kapılmak

Benliğinde özgür olmak

’

Ama bu insanlar ne yapıyorlar bana dersin

Yaşıyorum doktor

Duy beni

…

Vakit çok geçmeden ayak sesleri

Tanıyorum bu yürüyüşü

Sonra birinin sesini duyuyorum

Sevdiğim, hayatımın anlamı olan bir insan var başımda

Çok üzgün

Daha zamanız vardı diyor bana

Yapacağımız çok şey, paylaşacağımız bir hayat

Ne oldu böle sana

İnan ki bende bilmiyorum, soruyorum kendime ama cevap alamıyorum diyorum

İyi değilim

‘Yaşamadığımı söylüyorlar

Sana sarılmak istiyorum deliler gibi

Duymuyorsun beni

Ama sen beni duyabilirsin

Evet inanıyorum ben

Sen beni duyuyorsun

’ diyorum

Haykırıyorum

Uğruna ölebileceğimi söylediğim insanda susuyor bu akşam

Akşam dedim

Akşam mı gerçekten

Saat kaç ki? Annem ne yapıyor acaba? Duy beni

Ölüme de beraber gidecektik duy beni

Niye yalnızım

Neden yoksun yanımda

Cevap ver

Bu kadar mıydı?

Hani hep beraber olacaktık

Ölürken de senle derdin

Bir of çekesim var senle İstanbul’a karşı

Çaylarımızı yudumlarken Hisar’da

Beni unutma sakın

Bana ait her şey sende

Yaşat beni

Boşa konuşuyorum

Ben şimdi gerçekten ölmüşüm

Sen bile beni duyamıyorsan

Kurtuluşum yok benim

Gidiyorum evet

Ruhum hep bir yerlerde olacak yalnız

Unutmazsın dimi beni

Üzülme daha fazla

İçin kan ağlıyor hissediyorum bunu

Hep hissetmiştim nefesindeki seni

Yaşamaya değer bulmuştum

Ağlayamıyorum ben

Sende ağlama

Bu sebepsiz gidişe dur diyen yok

Git artık hadi

Beni bedenimle, ruhumla baş başa bırak git

Ben kendimde ölüyorum sen yokken de

Git artık beni bende yalnız bırak

Ben ölüyorum

Ben ölüyorum…

Yağmur Kİnes

Konu Araçları	Bu Konuda Ara
Yazıcı Çıktısını Göster Sayfayı E-posta ile Yolla	Bu Konuda Ara: Gelişmiş Arama
Görünüm Modları

06-22-2012	#1
Prof. Dr. Sinsi	Ben Ölüyorum Bir hastane odasındayım Varlığımın son gücünü sarf ederek yaşama bir adım daha yaklaşma gayretindeyim Olası ihtimaller aklımda geçmiyor değil Gözlerim kapalı Zihnim açık DüşünebiliyorumAklımdan ilk geçen Özlediklerim Hayata dair olanlar Ama sanki iki dünya arasında sıkışmışım Her iki tarafı da kabullenemeyen insan hali Sesler duyuyorum; ama karşılık veremiyorum Bir an bir karmaşa oluyor başımda Öldü diyorlar benim için Kalp atışlarını alamıyoruz Doktor bağırıyorŞok yapıyoruz çabuk ! Yaşıyorum diyorum onlara, ben yaşıyorum Duymuyor musun doktor yaşıyorum ben! Sonra anlıyorum ki benim çabam boşa Üzerimi örtüyorlar Hayır diyorum yeni bir başlangıç doktor duy beni! Ölmedim yaşıyorum! Bir an bir sessizlik oluyorHissediyorum yalnızım Ne yapıyorlar bana bunlar diyorum ya da ne yapacaklar! Boğulduğumu hissediyorum Hafif bir üşeme başlıyor Şunları duyuyorum bir an: ‘Ansızın gelir ölüm, damarlarından kanın çekilir, gözkapaklarını kıpırdatamazsın Tenin üşemeye başlar Sanki biri pencereyi açık bırakmış seni hasta etme çabasında Ve ansızın gelir ölüm Yitik bir aşkını son kez anımsarsın Beynindeki düşüncelerin seyrekleşir Yolcusundur Biletini almışlardır Doğarken nasıl eline verildiyse Giderken de geri gelmeyeceğini fısıldarlar kulağına Son bir kez sevdiklerine anlamlar yüklemek istersin Haykırmak, konuşmak,hırçınlaşmak Konuşma yetinde elinden alınmıştır maalesef Anlamlar yükleyemezsin sevdiklerine dair Hazırlanırsın ölümün soğuk yüzüne Ölüm sessizliği her şeyden acıdırÜrkütücüdürKorkutur insanı Dışarı çıkmak Oturduğun mahalledeki eski çeşmeden kana, kana su içmek istersinSahilde uzun, uzun yürümek Bacaklarının ağrıdığını hissetmek sonuna kadar Ölüm kokusundan uzakta arzulamak hayatı Bir yudum şarapta aşkın büyüsüne kapılmak Benliğinde özgür olmak’ Ama bu insanlar ne yapıyorlar bana dersin Yaşıyorum doktorDuy beni … Vakit çok geçmeden ayak sesleriTanıyorum bu yürüyüşü Sonra birinin sesini duyuyorum Sevdiğim, hayatımın anlamı olan bir insan var başımda Çok üzgünDaha zamanız vardı diyor bana Yapacağımız çok şey, paylaşacağımız bir hayat Ne oldu böle sana İnan ki bende bilmiyorum, soruyorum kendime ama cevap alamıyorum diyorum İyi değilim ‘Yaşamadığımı söylüyorlar Sana sarılmak istiyorum deliler gibiDuymuyorsun beniAma sen beni duyabilirsinEvet inanıyorum ben Sen beni duyuyorsun’ diyorum HaykırıyorumUğruna ölebileceğimi söylediğim insanda susuyor bu akşamAkşam dedimAkşam mı gerçektenSaat kaç ki? Annem ne yapıyor acaba? Duy beniÖlüme de beraber gidecektik duy beniNiye yalnızımNeden yoksun yanımdaCevap ver Bu kadar mıydı? Hani hep beraber olacaktıkÖlürken de senle derdin Bir of çekesim var senle İstanbul’a karşı Çaylarımızı yudumlarken Hisar’da Beni unutma sakınBana ait her şey sendeYaşat beni Boşa konuşuyorumBen şimdi gerçekten ölmüşüm Sen bile beni duyamıyorsanKurtuluşum yok benim Gidiyorum evetRuhum hep bir yerlerde olacak yalnız Unutmazsın dimi beniÜzülme daha fazla İçin kan ağlıyor hissediyorum bunu Hep hissetmiştim nefesindeki seni Yaşamaya değer bulmuştum Ağlayamıyorum benSende ağlama Bu sebepsiz gidişe dur diyen yok Git artık hadiBeni bedenimle, ruhumla baş başa bırak git Ben kendimde ölüyorum sen yokken deGit artık beni bende yalnız bırak Ben ölüyorum Ben ölüyorum Ben ölüyorum… Yağmur Kİnes