{Mikrokontrollerin tanımı}

1MİKROKONTROLÖRLERİN TANIMI

1970’li yıllarda mikroişlemcilerin piyasaya sürülmesinden hemen sonra elektronik ve kontrol uygulama alanlarında çok büyük gelişmeler olmuştur Önceleri analog veya lojik devreleri ile tasarımları yapılan cihazlar yerlerini daha akıllı ve kullanıcıya yönelik mikroişlemci sistemlerine bıraktılar Bir mikroişlemci genel olarak kırk bacaklı bir yongadan meydana gelir Fakat bir mikroişlemci kendi başına hiçbir iş yapamaz Mikroişlemciyi kullanışlı hale getirmek için destekleyici yongalara ihtiyaç vardır Mikroişlemci tabanlı bir sistemde, esas mikroişlemci yongasına ilave olarak bellek, giriş-çıkış şekilde, 4-5 yongadan meydana gelen mikroişlemci sistemine klavye, LED veya LCD gibi giriş-çıkış devreleri de ilave edince son derece kullanışlı, akıllı bir elektronik sistem elde etmiş oluruz

İlk mikroişlemciler 4 bitlik bir yapıya sahip olup bu mikroişlemcilerin aritmetik işlem kapasiteleri oldukça sınırlıydı Sadece küçük kontrol uygulamalarında kullanılan bu mikroişlemciler çok kısa zamanda yerlerini 8080/8085 ve Z80 gibi çok güçlü 8 bitlik mikroişlemcilere bıraktılar

Her türlü elektronik ve kontrol işlemlerinde kullanılan bu mikroişlemcilerin çok büyük avantajları olmalarına rağmen, bazı dezavantajlarını da saymak mümkündür Örneğin, küçük ve portabıl uygulamalarında parça sayısı, gerekli akım, ve netice olarak da fiyatın yeksek oluşu mikroişlemci kullanımını bazı alanlarda etkilemiştir Pille çalıştırmak istediğimiz mikroişlemci tabanlı bir sistemi göz önünde bulundurursak, gerekli yüksek akım nedeniyle pilin çok kısa zamanda boşalması mümkündür Bu ve bunun gibi diğer dezavantajlar nedeni ile bir mikroişlemci sistemi için gerekli olan parçalar bir yonga altında birleştirilmiş ve mikrokontrolör sistemleri ortaya çıkmıştır

Mikrokontrolörlerin mikroişlemcilerden en büyük farkları üzerinde bellek (program ve veri bellekleri), giriş-çıkış devreleri daha birçok yardımcı devrelerin bulunuşudur