Kalbin Ağlasın, Ruhun Vecdine Kanıp Aşkla Yakarsın!

Bir başka
süretim sanki
Fıtratım figan ederken,
taklitler irademi kuşatırken


İzanım
daralıyor, sakin
ve kuytu mekanlar her
geçen gün sinemi cezbediyor


Yalnızlık
neden haz veriyor,
içselliğime yönelmek hangi
kakarım için azmime şevk veriyor


Yıldıran
bir tahakküm var
Sessiz ve derinden, fırsat
için zafiyetimi beklerken


Ruhuma
ve kalbime seslenen ne varsa,
umutlar onlarsız hazansa derken


Beni ben yapan,
nimetleriyle daim kılan,
nefesin hülyasında ki hidayete
kapı aralayana hamdetmeliyim


Ne kadar
serkeş yanım varsa
Adap ve muaşeret halimden
çok uzaksa, edeple öğrenmeliyim


Medeniyet
zarafet ve içsel devrimdir,
naiflikle içiçe olan sadeliktir,
aşkla hallenendir


Sevgi
ve muhabbeti önceleyen,
tahakküm ve esareti reddeten
evrensel bir telakkinin işvesidir


Rüzgar
nerden eserse essin
Yeterki kalp ve vicdan
hakikatin sadrında yerini alsın


Aklın
ve iraden hakktan
asla sapmasın, inayet adına
tasavvurun sevdasını anlasın


İrfan için
imtinadan kaçınmasın,
heveslerin ve hevanın
esraplaşan heyacanını hedef sanmasın


Vuslat
nedir, kimler içindir
Kul kimliği Rahmetin ve
mağfiretin en bariz tecellisidir


Aşk ve sevda
onun ilminden ve feyzinden
nükseden iksirdir, meftun eden cazibesidir


Nefs
terbiye edilirse
emrinde ki güzelliktir, had ve
hudut ehliyetin ve ihlasınla ancak fevktir


Kimseye
suratını asma, anla
Günah ve harama kim
bulaşmışsa, korkupta uzaklaşma


İnsan
zafiyeti var olan candır,
tevbe kapısı kapanmamıştır,
zahiren gönlünü kapatma


Hayır
ve iyilik yapanı gören
ve müddet veren biri var,
bahtın kapısı birgün açılacaktır unutma


Gönlünü
asla aç bırakma
Nefsin talepleri olacak,
aklına ve iradene ağır basacak avunma


Nefes
müddetine koşarken,
akıl hale ruhundan bahşedilen
sırken, vicdanın içinde yanarken


Bahaneler
için kuruma, ne kadar
ineyeti seversen, fedakar olmayı
becerirsen farksın, en latif hazzın




Mustafa CİLASUN