İstiğna

İstiğna


İSTİĞNA a (ar gına] zenginlikten istiğna' ) Esk

1 Bir şeyle yetinme, kanaat etme, gönül tokluğu: "Bu şiirlerdeki istiğna, haşmet ve güzellik başlı başına bir hususiyet ve lezzeti ihtiva eder" (Neyzen Tevfik)

2 Nazlanma, sunulan ya da önerilen şeylere karşı ağırdan alma: "Dudaklarımda belli belirsiz bir istiğna kıvrımı" (R H Karay)

3 istiğna etmek, göstermek, kanaat etmek; nazlanmak, yüz çevirmek: "Bir zaman tacidarana istiğna eden Sezai, o küçücük iclal'in verdiği emirleri icra edemezse, kendi nefsinden haya ederdi" (Samipaşazade Sezai, XIX yy) "Raksdan musikiye kadar hiçbir sanat-i nefise âhenkden istiğna gösteremez" (Cenap Şahabettin)