Aşk Acısı Çeken Birine Aşık Olduysanız

Aşkın Acı Hali

tam göğsünün ortasında bir yerin acıyacak

evinin seni içine sığdıramayacak kadar dar olduğunu fark edeceksin

sokağa fırlayacaksın

sokaklar da dar gelecek

tıpkı vücudunun yüreğine dar geldiği gibi

ne denizin mavisi açacak içini ne pırıl pırıl gökyüzü

kendini taşıyamayacak kadar çok büyüyecek bir yandan da kaybolacak kadar

küçüleceksin

birileri sana bir şeyler anlatacak durmadan

"önemli olan sağlık"

"yaşamak güzel"

"boş ver her şey unutulur"

sen hiçbirini duymayacaksın

gözyaşlarından etrafı göremez hale geleceksin

ondan ölmesini isteyecek kadar nefret edecek az sonra kollarında ölmek

isteyecek kadar çok seveceksin

hep ondan bahsetmek isteyeceksin

"ölüme çare bulundu" ya da "yarın kıyamet kopacakmış" deseler başını

kaldırıp "ne dedin?" diye sormayacaksın

yalnız kalmak isteyeceksin

hem de kalabalıkların arasında kaybolmak

ikisi de yetmeyecek

geçmişi düşüneceksin

neredeyse dakika dakika

ama kötüleri atlayarak

onunla geçtiğin yerlerden geçmek isteyeceksin

gittiğin yerlere gitmek

bu sana hiç iyi gelmeyecek

ama bile bile yapacaksın

biri sana içindeki acıyı söküp atabileceğini söylese kaçacaksın

aslında kurtulmak istediğin halde o acıyı yaşamak için direneceksin

hayatının geri kalanını onu düşünerek geçirmek isteyeceksin

aksini iddia edenlerden nefret edeceksin

herkesi ona benzetip

kimseyi onun yerine koyamayacaksın

hiçbir şey oyalamayacak seni

ilaçlara sığınacaksın

birkaç saat kafanı bulandıran ama asla onu unutturmayan

sadece bir müddet buzlu camın arkasından seyrettiren

bütün şarkılar sizin için yazılmış gibi gelecek

boğazın düğümlenecek dinleyemeyeceksin

uyumak zor uyanmak kolay olacak

sabahı iple çekeceksin

bazen de "hiç güneş doğmasa" diyeceksin

ne geceler rahatlatacak seni ne gündüzler

ölmeyi isteyip ölemeyeceksin

belki çivi çiviyi söker diye can havliyle önüne çıkana sarılmak

isteyeceksin

nafile

düşüncesi bile tahammül edilmez gelecek

rüyalar göreceksin gerçek olmasını istediğin

her sıçrayarak uyandığında onun adını söylediğini fark edeceksin

telefonun çalmasını bekleyeceksin

aramayacağını bile bile

her çaldığında yüreğin ağzına gelecek

ağlamaklı konuşacaksın arayanlarla

yüreğin burkulacak

canın yanacak

bir daha sevmemeye yemin edeceksin

hayata dair hiçbir şey yapmak gelmeyecek içinden

onun sesini bir kez daha duymak için yanıp tutuşacaksın

defalarca aradığı günlerin kıymetini bilmediğin için kendinden nefret

edeceksin

yaşadığın şehri terk etmek isteyeceksin

onunla hiçbir anının olmadığı bir yerlere gidip yerleşmek

ama bir umut

onunla bir gün bir yerde karşılaşma umudu

bu umut seni gitmekten alıkoyacak

gel gitler içinde yaşayacaksın

buna yaşamak denirse

razı mısın bütün bunlara?

hazır mısın sonunda ölüp ölüp dirilmeye?

o halde aşık olabilirsin

Çok tehlikeli çok:)
En iyisi olmamak:)

Okuyan gözlerine sağlık yorumun için teşekkürler

Yara aldım kıyılarıma her demir atandan
Her beden bende bir iz bıraktı
Bazıları sığ, bazıları çok derin yaralar
Hala iyileşmeyen yaralarım var biliyor musun?




Sana gelene kadar birçok kez kırıldı kalbim,
bu kırık kalbi onarmaya gücün yetecek mi?
Yaralarımı onaracak merhemlerin var mı?
Dayanabilecek misin başkasının açtığı yaraların kapanışını beklerken,
zoruna gitmeyecek mi?
Neden demeyecek misin?
Keşkeler olmayacak mı?
Ağlayacak mısın hiç, umutsuz kaldığın anlarda, çaresiz olduğunu düşündüğünde…



Gücün yetecek mi bana hükmetmeye,
söylediklerini yaptırabilecek misin?
Bana boyun eğdirebilecek misin?
Aslan kesilebilecek misin karşımda?
Korkmadan, kırılacak, kızacak demeden…



Beni ben olduğum için sevebilecek misin? Hatalarımla, günahlarımla,
yanımda sana getirdiklerimle kabul edebilecek misin?
Kaybettiklerim sana zarar vermeyecek mi?
Soğuk gelmeyecek miyim sana?
Eksik gelmeyecek miyim?



Hiç sordun mu kendine,
acaba rüya mıyım?
Gerçek mi bu yaşadıklarım diye
Suskunluklarımın sebebini düşündün mü hiç
ya da fazla konuştuğum zaman altında yatan korkularımın sebeplerini?




Korkmuyor musun beni kaybetmekten?
Hiç korktun mu kaybettiğini sanıp?
Gidiyorum desem
“gitme” diyecek kadar yürekli misin?
Pişman olacak mısın
bana “seviyorum” dediğin için



Hiç düşündün mü bana adımlar atarken yüreğimdeki uçurumları?


Kurtarabilecek misin beni o uçurumlara atlamadan?

Gitmekle ßitmiyor
Yazılmış tüm sözlerin şiirlerin hikayelerin ötesinden
Sana haykırmak istediklerim vardı
Senin asla bilemediğin
hayata yenik düşmüş,
çok isterdim sana her seferinde anlatmayı
Ama öyle dolambaçlı yolların ardında saklı kalmıştı ki sevdan
Ne sözlerim yetişti ömrüne,
Ne kelimelerim varabildi gönlüne
Bütün bu yaşanmış yalanların ardından
İçerimde ağlayan,
Bedenimde kanayan,
Özümde azap çeken bir sen hala varHer nerede ne halt ediyorsan bil
“ Gitmekle bitmiyor sevda ”

BÖYLE BİR SEVDA

kurşun sıcaklığında bi sevgiydi benimki
ne çok sevebiliyordum
ne de vazgeçebiliyordum
sevsem
acıtıyordu
biraz daha sevsem
kanatıyordu
biraz daha desem
öldürüyordu
vazgeçsem
kalbimden bi parçayıda götürüyordu
ne parçası be
beni alıp götürüyordu
biraz kalsa
ne yaklaşsam ne uzaklaşsam desem
gönül yaklaşıyordu
gitmesem
ayaklarıma söz dinletemiyordum
ters yöne sapsam
dönemece rastlıyordum
hep u dönüşü oluyordu sonum
ona gidiyordum
öleceğimi bile bile
onu seviyordum
sonunda uçurumdan atılacağımı
bile bile
kurşun sıcaklığında bi sevdaydı benim ki
ne vazgeçebiliyorum ne sevebiliyorum

aşk üzerine yüksek ihtisas yapmışsın arkadaşım gözyaşıokurken bi garip oldum içim buruldu sıkıştı birşeylerçok acı her sözyaşanmış olmasa bu acılar sanırım bukadar güzel ifade edilemezdisözler acı yaşamakta bin kat daha acıdır eminimböylesi acılarla herkes karşılaşabilir ama sanırım böylesine dillendirmek de insanı yok edergözyaşı arkadaşım unutma bu dünyada sana ancak unutabildiğin kadar yaşama hakkı verildiyaşama hakkını artırman dileğiyle=)paylaşımlar harika inkar edilemez çok çok teşekkür ederm tekrar

Güzel yorumun için ben teşekkür ederim arkadaşım okuyan gözlerine sağlık

0ne number GÖzyaşi emeğe Saygi

Teşekkürler mehmet

Kalbim acıyor

Mutsuzluk umutsuzluk ve adını koyamadığım duygular bedenime yüreğime ve de ruhuma yapışmış durumda Kurtulmak istiyorum hem de bir an önce Ama bırakmıyor beni bu duygular

Hani bazı anlar vardır Bağırıp çağırıp bir şeyler anlatmak istersin ağlamak istersin deliler gibi hıçkıra hıçkıra gözyaşlarının özgürce akmasına aldırmadan ya da bir omuza yaslayıp da başını ağlamak istersin ama yapamazsın ya Ya da alıp başını gitmek başka diyarlara ya da ne bileyim alıp başını saatlerce yürümek istersin ayaklarının seni sürüklediği yere İşte ben o durumdayım şu an

Ve bu durumda tek başına olmak

Kanadım kolum kırık şu an Bir şeyler eksik

Yanımda olsan; ne kadar iyi gelirdi şu an ruhuma kalbime Ama yoksun Ne içler acısı bir durum aslında benim için Anlıyorsun ki hayatta hep tek başınasın bunu kabullenmek gerekiyor Kabullenmek istemesen de Gerçek, acı gerçek Hayatın ta kendisi

Ruhum bedenime sığmıyor isyanlarda Taşmak önüme çıkan ne varsa çarpmak istiyorum Çarpa çarpa ufalıp yokolup bitmek için …

Feryatlarda yüreğim avaz avaz bağırıyor ama kimse duymuyor
Nafile

Ağlamak istiyorum gözyaşım bitene kadar Gözyaşım; ruhumu kalbimi bulunduğu durumdan kurtarıp temizleyene kadar Yepyeni huzurlu mutlu bir ben ve yanımda sen olana kadar…

Varsın ağlayışım aşktan olsun Ne kadar sürer bilmem ama yıllarca sürse bile;

Ağlayacağım, ağlayacağım

Yanımda sen olana kadar

Kalbimdeki boşluk……

--------------------------------------------------------------------------------

Elinden tutuyordu, öpüyordu sarılıyorduMutluyduSevinci gözlerinden okunuyorduAradığı aşkı bulmuştuHayata tam küsecek iken tekrar hayata dönmüştü onunlaHerşey yeniden başlamıştı
Aralarındaki mesafe hiç ama hiç dert değildi Sevdiği uzaktaydı, okuyordu, öğrenciydiİşleri ara ara bir kenara bırakıp yanına gidiyorduSeviyorduOnunla iken hayat bir başka duruyorduSevdiğini mutlu etmek için elinden gelen her şeyi yapıyorduMutluluğun kelime anlamı onun için anlamlandırılamaz bir olaydıSadece ikisi vardı Zaman hızla geçiyordu Aradığını bulmuşa benziyorduMutlu sona onunla ermeyi düşünüyorduSevdiğinin ellerinin tuttuğunda,gözlerinin içine baktığında yüreği kıpır kıpır oluyorduBirbirlerine yüzlerce,binlerce sevdiklerini telaffuz ediyorlardıMasallarda bile böyle bir aşk olamazdıSevdiğinden ayrılıpta yaşadığı şehre geri dönmek onu çok fena derecede üzüyorduBeraberlerken ilerisi için güzel hayaller kuruyorlar,hayal kurdukça birbirlerine daha da bağlanıyorlardıGenç adam hayatını vermeye hazırdı onun içinSaçlarını okşuyor ona sürekli güzel sözler söylüyorduGenç otobüse binmişti, yaşadığı şehre geri dönecekti bir daha ki gelişi için söz vererek ,sevdiği kız camdan ona el sallıyordu gülümseyerek,otobüs hareket etmeye başlamıştı genç telefonun kapatacak iken bir mesaj gelmiştiMesaj aşığı olduğu kızdan geliyordu ona ”Sana aşığım çok seviyorum biricik aşkım benim kendine çok iyi bak” diyorduMutluluktan havalara uçacak gibi olmuştu,yerinde duramıyordu Sağ parmağında yüzüğünü taşımaktaydıimkansızları aşıyorduO yanında olmasa bile onun hayaliyle yaşıyordu her anBelkide aşk nedir diye soranlara bu ilişkiyi göstermek yeterdiGözlerinin içine bakınca mutluluğu görüyorduCanından bir parçaydıBulutların üzerinde yürüyormuş gibiydiüzerindeydiOnun adını söylerken kalbi küt küt atıyordu heyecandanKırmızı güller bile saçının arasında güzelliklerini kayıp ediyorlardı

Belkide hayatın cilvesi midir yoksa mutluluk uzun sürmez mi denir adını ne koyarsanız koyunBir süre sonra bişiler olmuştuKız bahaneler üretiyordu Eski ışık yoktu içinde o aşığı olduğu erkeğini sanki unutmak ister gibiydiAilesini öne sürüyordu Zorluklar çıkarıyorduGenç adam saatlerce düşünüyor nasıl böyle bir şey yaşadığına inanamıyorduTelefonda o eski istekli sevgilisi değilde soluk bir ses ,sönmüş bir parıltı vardıHani derler ya gözden uzak olan gönülden de uzak olurmuş diyeÖyle bir şey olmuştu sankiGenç kız telefonlara cevap vermiyordu,açtığı telefonlar ise ya genç adamın ağlaması ile sona eriyor yada çekişmeli bir kavgayla bitiyorduSaatlerce sahilde tek başına yürüyor,eve geç saatlerde geliyordu kendinden geçmiş bir hali vardı
Her şey bir anda darmadağın olmuştuSöyleyecek tek kelimesi yoktu ama parmağında hala yüzüğü vardıBir umut diyordu kendini avutmaya çalışıyorduOlacak dedi,olmalı dedi

Bir ses geldi “iyimisin?”Birkaç saniye sonra biraz daha sert bir tonla “iyimisin?”Bir ölü gibiydi, gözleri öylece boşluğa bakıyorduO her zaman mutlulukla ayrıldığı otogarın bantında bu sefer yıkıntıların en ağırıyla,en yıkıcılığıyla en bilinmezliğiyle oturuyorduBoğazı düğümlenmiştiHiç bir şey diyemiyordu kafasını salladı Çok derin ve buğulu bir sesle “değilim” dedi Kız omzuna başını koydu,sarıldı”üzülme”dediSen çok iyi birisin ne olur üzülme bana değmez daha iyilerine layıksın dedi
Kız hem konuşuyor hemde ağlıyorduSusup sadece sarılıyorduEllerini gencin eline uzattıHafifçe parmağındaki yüzüğü çıkarttı O işe hiçbir reaksiyon göstermiyorduResmen yaşayan bir ölüydüSonra kız iki yüzüğüde avucunun içine aldıBir zamanlar deliler gibi sevdiği çocuğun avucunu açtı ve yüzükleri avucunun içine yerleştirdi kapattı ve eline sımsıkı sarıldı gözlerini kapattı yaşlar akıyorduGencin elleri öyle bir soğuktu ki havanın soğukluğu onun yanında bahar esintisi kalırdıGözleri kan çanağı gibiydiBoğazı düğüm düğüm olmuştuSesi titriyorduBir vakit sevinç içinde bakan o gözleri şimdi taşmak üzere olan bir baraj gibiydi
Kendini sıktığı her halinden belliydi Yavaşça hareket edip çantasından ona ait ne varsa vermeye başladıFotoğrafını , kolyesini onu hatırlatacak her şeyi…Kız onları aldıkça paramparça oluyordu ama öylece bakıyorduKız saate bakıp vakit geliyor dedi daha fazla dayanamayarakAyağa kalktılar daha fazla takati kalmamıştı genç adamınSarıldı sımsıkı kokusunu içine çekti dakikalarca…
Sonra genç adam kız’ın yüzüne baktı,yalvarırcasına ”bitmesin ne olur bitmesin ,ayrılmasak?”
Kızın gözlerinden yaşlar akıyordu cevap veremediSonra ufak bir çocuk gibi hıçkıra hıçkıra, iç çeke çeke çaresiz ağlamaya başladıAğlaması dur durak bilmiyorduBoğazları şişmişti Kız ona ne olur yapma kötü olacaksın dedi Üzme bu kadar kendini yazık dedi ve yine öylece suratına baktıBu ayrılık onu öyle bir derinden vurmuştu ki anlatılamazdı
“Sen benim bahçemdeki tek çiçektin onuda kopardın” dedi titrek sesiyle
Ağlamaktan gözleri kurumuştu Hiç bir şey diyemiyordu sadece gözlerine bakıyordu
Kısık sesle beni öldürdün dedi Bir kaç kez daha tekrarladı ve valizi alıp hıçkırıklar içinde koşmaya başladıKız olduğu yerde çöktü arkasından hiçbir şey diyemiyordu Söylemek istiyordu ama söyleyemiyorduKısık bir sesle “Ne yaptım ben?”dediGencin gözlerinde sönmüş bir ateş vardı koştukça küllerini dağıtıyordu her yana,ağlıyordu…

Artık hayat en sıkı tarafını gösteriyordu onaHer şey daha da zor olacaktı onun içinGözü hiçbir şey görmüyordu işleri kötü gitmeye başladı,ruhsal durumu bozuldu,kendini kaybetti ve yavaş yavaş her şeyini kaybetmeye başladı …

Yağmur yağıyorduYağmur damlacıkları bulutların arasından süzülüp bahçedeki yapraklara kendilerini oldukları gibi bırakıyorlardıŞimdi onları izliyorum demir parmaklıklar arasındanBir güvercin iniyor yere ufak bir parça ekmeği gagasıyla kopartıp yemeye başlıyorEllerim birbirine bağlı o yüzden demir parmaklıkları bile tutamıyor,ellerimi uzatıp yağmur damlalarını hissedemiyorumBu ufak,ıssız karanlık odada tek başıma bekliyorum arada yemek getiriyorlar ellerimi çözüyorlar,yemek yerken başımda biri bekliyorYemek bittikten sonra o tadını hiç sevmediğim ilaçlardan veriyorlar ve yine ellerimi bağlıyorlarEn son sinir krizinden anneme vurmuşum ortalığı dağıtmışım,sonra bayılmışımGözümü açtığımda beyaz önlüklü bir takım birilerinin koşturduğunu gördümSonra,sonrası buradayım işte yalnızlığımı paylaşıyorum kendimleGeçen gün annemle babam geldilerBenim camın bahçeye bakan yerinin karşısına,bahçeden bana annem el sallıyordu ama ben öylece,bomboş ona bakıyordum hiç tanıyamıyormuşçasınaSonra annem ağlamaya başladı babam onun koluna girip götürdü

Cevabını veremeyeceğim sorular soruyordum kendimeÇoğu gece ağlıyordum,kendime kızıyordumŞimdi kim bilir nerdesin?kiminlesin?ne yapıyorsun?Bir haber…
Oysa ki tek istediğim tek aradığım sevgiydiAma bulamadım, bulamamak bir yana yanında da bir çok şey kaybettimAma ne öğrendim biliyormusun; sevgi yokmuş,kalp kırığı varmış,gerçek yokmuş hep yalanmış …

“Ne seni unutturacak kadar zaman geçecek ne de geçen zaman seni unutturmaya yetecek bırakıp gitsende unuturum sanma,zaman alışmayı öğretir unutmayı asla”


Sevipte karşılığını bulamayanlara…

YOKSUN…


Üzerimde iş yerinin verdiği yorgunluk vardı Apartman kapısında zile basıyordum Havada biraz soğuktu Sanırım duymamıştın zilin sesini ya da komşuya gitmiştin Anahtarı çıkartıp apartmanın kapısını açtım Bir yandan ağır ağır merdivenlerden çıkıyor,bir yandan da zilin sesini duymama sebebini merak ediyordumKapıya geldim,zile bastım uzun bir süre yine kapıyı açmamıştınKapı kilitliydi; hâlbuki bu saatlerde hep evde olurdunKafamı kapıdan içeri soktum gözlerim seni arıyorduEvin içi karanlıktıYoktun…
Aradan 3 sene geçmişti O karanlık, yüzüme bir tokat gibi çarpmıştı Sen yoktun… Bu ev sensizliği 3 senedir yaşıyordu Bir anda durgunlaştım Elimde çantam, daha ayakkabılarımı bile çıkartmamıştım, öylece içeriye bakıyordum Her akşam eve gelişimi dört gözle beklerdin Daha zile ilk basışımda kapıyı büyük bir mutlulukla açardın Benim en fazla sevdiğim vakit ise işyerimden eve gitmek için harcadığım vakit’ti Biran önce yolun bitmesini, eve varmayı istiyordum Sana varacaktım Kapıyı açtığında boynuma sarılırdın O an dünyanın en mutlu adamı ben olurdum Yaşadığın mutluluğu gözlerinden okuyordum Işıl, ışıl bakıyordun yüzüme Evde geçirdiğim vakit benim için paha biçilmez bir keyifti Her defasında seni ne kadar çok sevdiğimi söylüyordum Sen de bana benim gibi biriyle evlendiğin için ne kadar şanslı olduğunu sürekli tekrar ediyordun Kendime geldim Çantamı yere bıraktım Yavaş, yavaş ayakkabılarımı çıkarttım Yatak odama gittim Sözünü dinliyordum; çıkarttığım kıyafetlerimi askıya asıyordum Bana hep dağınık derdin Artık değilim Yatak odamda anlamdıramadığım bir soğuk vardı O odayı hiç ısıtamıyordum, senin sıcaklığına eşdeğer bir sıcaklık yoktu Mutfağa gittim, bir yandan karnım acıkmıştı diğer yandan da hiçbir şey yiyesim yoktu Sağ olsun annem yine bir sürü yemek yapıp bırakmıştı Ama ne kadar zamandır bilmiyorum evde yemek yiyemiyordum Zorda olsa birkaç şey tabağıma koyup salona geçtim Masaya oturdum Bu masada neleri paylaşmıştık seninle, neler konuşmuştuk Her oturduğumda film şeridi gibi gözümün önünden geçmeye başlar Senin yerin hep boştu Kimseyi oturtamıyordum Tam ağzıma bir lokma atacaktım, “Afiyet olsun tatlım “ dedin Karşımda sen vardın, öylece donup kalmıştım “ Canım, bir tanem, hayatım benim “ diyerek sana sarılmak için ayağa kalktım Bana öyle bir bakıyordun ki, bakışın içme işlemişti Tam sana sarılacaktım ki sen yok olmuştun Ağlamaya başladım, neredeyse her yerde hayalini görüyordum Yere çöktüm çok kötü olmuştum Yemek yemekten vazgeçmiştim Sana söz vermemiş olsaydım çoktan canıma kıyardım Bu acıya dayanamıyordum
Keşke ayrılmış olsaydık, keşke beni terk etmiş olsaydın Hiç değilse arada görürdüm seni
Senede bir bile olsa seni görürdüm Ama yoktun Zalim kader seni benden aldı Çaresini bulamadığımız o hastalık seni bende çalmıştı Seni hayatta tutabilmek için elimden gelen her şeyi yapmıştım Ama olmamıştı, olamamıştı…


Elden hiç bir şey gelmiyordu Allah’ın takdiri idi Hastanedeyken bir an bile olsun elini hiç bırakmadım, yanından hiç ayrılmadım Son saatlerinde melek gibiydin, bir tek kanadın yoktu
Zayıflamıştın, saçların seyrekleşmişti ama yine de gözlerindeki ışıltı kaybolmamıştı Sende sım sıkı ellerimi tutuyordun Sana bakıyordum, o ay yüzlü cemaline bakıyordum Bir yandan bir elimle elini tutuyor öte yandan da diğer elimle gözyaşlarımı siliyordum görüpte üzülmeyesin diye Bana “ sen çok iyisin, seni hep sevdim ölünce de seni seveceğim, hep mutlu ol benim için üzülme dayanamam senin üzülmene” dedin ağır ağır konuşarak Ben artık gözyaşlarımı saklayamıyordum “Beni bırakma “ diye haykırıyordum Tam o sırada gözlerini ebediyen yumdun Yıkılmıştım ben, kafamı göğsüne koyup hıçkırıklar içinde ağlıyordum aynı şimdi yere çöküp ağladığım gibi

Gecelerdir gözlerime uyku girmiyor Hayalin beni bırakmıyor Uyuyabilmek için ya sakinleştirici haplar içiyor ya da sızana kadar içki içiyorum Başka türlü sabah olmuyor Ruh gibi yaşıyorum işte, suratımda yalandan bir maske ile yaşamaya çalışıyorum Sanki bir gün kalkıp geleceksin gibi Bilmiyorum belki bu yüzden her gün zile basıyorum sanki açacakmışsın gibi, işyerinden evi telefonla arıyorum alo diyecekmişsin gibi

Yalnızlık zor zanaat, aslında beni yıkan yalnızlık değilde sensizlik be gülüm Alışmışım kokuna, güleryüzüne, şen sesine Ama yoksun sen,yok……


Mutluluğu kaybedenlere…

Biliyorum bu mektup eline ulaştığında beni ağlayarak arayacaksın ama ulaşamayacaksın çünkü her şey için çok ama çok geç olmuş olacak Beni kaybettin,bana yalan söyledinBeni aldattın… Gülüşün,sarılışın,öpüşün,sevgi sözcüklerin meğer yalanmış…

“Gittim çünkü
Hangi iklimde yaşıyor olursam olayım, aklıma geldiğinde içime yaşam sevinci dolduran,karşılaştığım her olayı,tanıdığım her insanı,dokunduğum her şeyi gülümseyerek izlememi sağlayan;dünyanın en sevilmeye değer,en mutlu olması gereken insanı olduğumu bana hatırlatacak bir aşk hayal ediyorum
Kusursuz bir aşk hayal ediyorum…
Her şeyin sebebi olabilecek,her şeyin sonucu sayılabilecek bir duygu yoğunluğu bu…
Kendim için isteyebileceğim,hayata dair başarı,sağlık her şeyi aynı oranda onun için de isteyeceğim ve onun da benim için isteyeceğini bildiğin bir aşk…
“Aşk” adı altında toplayıp bütün insani duyguları,bir arada alabildiğim ve verebildiğim bir aşk…
“Dostlarım kim” diye düşündüğümde ilk aklıma gelen,kardeşlerimi sayarken arkalarına eklediğim,tüm şehirlerde resmini her caddeye monte edebildiğim,benim yüzümün her detayının onun yüzünün hatlarında yer aldığını bildiğim ve bu bilginin ışığıyla adımlarımı uçarcasına attığım bir aşk hayal ediyorum
Yoğun çalıştığım zamanlarda ruhumun ve bedenimin,varlığını bildiği için kendini dinlendirebildiği ve yenileyebildiği bir hikaye,bir aşk hikayesi hayal ediyorum…
Herhangi bir gecenin herhangi bir anında,fiziksel olarak yanımda olmasa bile,oradaymış gibi tüm karanlığa ait yeni korkularımı yenebileceğim,bir gün ölüm bizi bizden ayırdığında ‘nasıl olsa tekrar buluşacağız,’ inancımın hiç yok olmayacağı,başka aşklar tanısam bile onun yerini kimsenin dolduramayacağını bildiğim,kendi yerimin de onun hayatında aynı olduğuna emin olduğum bir aşk hayal ediyorum… Birbirimize verdiğimiz güç ve enerjiyle bizim dışımızdaki her şeye daha pozitif duygular aktarabildiğimiz,yan yana olduğumuzda dünyanın en güzel manzarasını oluşturduğumuz,ayrı yerlerde olduğumuzda her yeri yakın edebildiğimiz; ateş olduğumuz,su olduğumuz,hava olduğumuz,kısacası hayatın ta kendisi olduğumuz bir aşk hayal ediyorum
Kusursuz bir aşk hayal ediyorum…Bebek masumiyetinde ve melek iyiliğinde bir aşk… Sadece hayal etmiyorum , yaşayacağıma inanıyorum Ama seninle değil…

Yalansın”

senden nefret ediyorum

--------------------------------------------------------------------------------

Her yeni güne seni unutmak için dualayarak başlıyorum
Ve her günümü lanet ederek yatağımda kapatıyorum

Lanet ediyorum
Seni unutamadan beni yastığımla tekrar buluşturan güne,seni özleyerek geçirdiğim düne,bana bakarken göremediğim gülümseyen yüzünü hasretlememe lanet ediyorum
Ve ne olursa olsun
Seni tanıdığım güne lanet edemememe
Lanetliyorum
Seni hala deli gibi özlüyorumSinir oluyorum

Hayatıma insanlar sokuyorumSevebileceğim insanlar olmasına özen gösteriyorumBiliyorum seviliyorumBiliyorum özleniyorumAma bu sefer iki kişilik yalnızlığımda yine durup durup sana yanıyorumİki kişilik yalnızlığımda ,nefessiz kalıyorumBen sensiz boğuluyorumSenden nefret ediyorummmmmm

Bu sorunun cevabı bu değil oluyorum her seferinde,bu bakışın karşılığı bu değil,bu el böyle tutulmamalı ve bu telefon asla böyle açılmamalıDeliriyorumBiliy orum ,sonunda da delirtiyorumSenden sonra hiçbir gideni özlemiyorumSeni düşündüğüm yalnızlığımda mutlu olduğuma şaşırıp hatta, bu sefer kendimi parça parça etmek istiyorumAmaNe sana,ne kendime kıyamıyorum

Her gördüğümde seni arıyorum,her gördüğümde seni bulamıyorum,parçana bile rastlamıyorum ve bana ne yaptığını kestiremiyorum


Seni gördüğüm anda boğmak istiyorumBeni kendine alıştırıp sonra korkmana,korkup kaçmana,kaçarken arkana bile bakamamanaSeni gördüğüm anda boğmak istiyorumSevgine alıştırıp,bakışına dokundurup,omzunda uyuttuğun her huzurlu günden sonra, tüm güvensizliklerini bana bırakıp yaşama çalışmandaSeni gördüğüm anda boğmak istiyorumOlmadığın bir şey missin gibi ortalıkta dolanırken, kandırdığın herkesin ardında kendini kandıramamana,kandırdığını sanmana,mutsuz olmak için verdiğin çabanı mutluluğunu korumak için göstermemeneSeni gördüğüm anda boğmak istiyorum sevgiliArtık sana saygı duymadığımı kabullenmişliğimi sana ,yüzüne,gözlerine söylerken seni boğmak istiyorumYaşadığın hayatta boğulmaktan beter olduğunu biliyorum belki,seni kurtarmak istiyorum

Ve seni görüyorumYüzüne bile bakmıyorumBakarsam o gözlerin, beni ruhuna dolduracağına inanıyorumBakarsam o gözlerin de beni özlediğini göreceğimi biliyorumBakarsam o gözlere sadece bakarak kalamayacağımı kestiriyorumBaktığım anda sarılıp özlediğim kokunu burnuma doldurduğumda,aylarca ayrılığın ardından sarıldığım anın büyüsüyle tekrar sana teslim olacağımı sürekli içimden tekrarlıyorumSeni gördüğüm anda arkama bakmadan kaçıyorumYüzüne bile bakmıyorumBakamıyorum


Sen benim gecemdinKaranlık gecemde tek yoldaşımSen benim günümdünParlayan günümde tek tebessümümSen benim dünümdünAğladığım her dünde saçımı okşayan sessizSen benim inancımdın hayataYaptığın hatalarla ,bir kadına inancımı değil sadece,tüm evrene inancımı yitirdiğimSen benim sevgimdin defalarca söylemekten üşenmediğimSen benim her şeyimdin, sevgisi ölçülmezimle kıyas ettiğim

Ve ben senden nefret ediyorum sevgili


Benim bir ‘sevgilim’ var biliyor musun??
Günümü dolduran,arayan soran,beni özleyen,beni bekleyen ,beni isteyen bir ‘sevgilim’Düşünebiliyor musun??Senden başka birine ‘sevgilim ‘diyebileceğimi kestirebiliyor musun??

Lanet ediyorumİşte o yüzden senden nefret ediyorumAğzımdan ‘sevgilim ‘lafını artık çıkartamıyorumSenden başka kimseye ‘sevgilim’ diye haykıramıyorum Haykırmaktan ümidi kestimFısıldayamıyorum

O benim sevgilimse sen neyimdin??Mayın tarlalarının ortasında sesini duyduğum,ölümünden deli gibi korktuğum,adını her ağzıma aldığımda tanrıya yaklaştığımı bildiğim,günümü dolduran,dünüme tebessümletmeyi öğreten,anlamlardan anlam beğenip her değerimle seslendiğim senKimdin

Ben senden nefret diyorum sevgili



Bu iki ruh,bedenlerine sarınıp bir daha asla aynı masanın iki karşı yakasında oturmayacaklarBu iki ruh,bedenlenen elleriyle sımsıkı tutuşup,karda ayak izlerini izlemeyecek artıkVe bu iki ruh bir daha birbirini özlemeyecek sevgiliÖzlemden sel olup ağlamayacak,özlemden içi yanmayacak,özlemle sarılıp,özlemden saldırmayacak birbirineKanatmayacakKapa nmayacak yaralar açmayacakBu iki ruh artık bir olmayacak,bu iki ruh ancak ve sadece,birbirine yaşamda teğet geçecek iki ruhsuz olacak


İlk göz göze geldiğimiz aynanın önünde durup saatlerce ,bu sefer seni unutmak için son duamı yapmak istiyorum

Aynaya bakıyorum
Seni unutmak için dua bile edemiyorum
AğlamıyorumSenin için ağlamamaya yemin ettiğim günü hatırlıyorumYeminimi özenle bozmuyorum
Aynaya bakıyorum
Omzumun üstünde seni arayan gözlerimle karşılaşıyorumGözümü kaçırmıyorum
ÇığlıklıyorumSesimi ben bile duymuyorumNe dediğimi anlamıyorum
Artık bu aynayı da görmek istemiyorum
Kırıyorum paramparça
Ben sıyrık sıyrık
Kanayan yerlerime bile bakmıyorum
Seni unutamadığım bir günün sonunda iç kanamadan öleceğimi biliyorum
Ama ne zaman gömülürüm??
Onu kestiremiyorum

Her şey ne kadar garip ve yabancı Sen ne kadar yabancı oldun? Hani bir soru sormuştum sana: “ Bir gün, yanından geçerken merhaba bile diyemediğin bir yabancın olur muyum ? Hayır,diye kısa ve öz bir cevap vermiştin Şimdi bu sorunun cevabı bile geçmiş zamanın tozlarına karıştı
İnsanın içinde neşeli kır çiçekleri açtıran bir bahar günüydü Aklım ve yüreğim sende idiElini tutabilir miyim diye sormuştum? Bir yabancı gibi ona da hayır demiştin
Kaybedişlerim yüreğimin yanında aklımı da sana vermemle başladı Kendimi her şeyimle sana adamam bir hata değildi Ben seninle çoğalıyordum,şimdi eksildim, azaldım ve yalnızlaştım Yine de vazgeçmedim yanında olmaktan Aşktan çok sana sığındım “biz” olduğumuz günlere dönmek içinSonra yaşadığım tüm savrulmalarım, acılarım, göz yaşlarım sana İNANAMAMAMIN bedelidir Benden başka kimse bilemez bunu
Şimdi yabancılığın yüreğimi kanatan bir öykü oldu Ve bu öykünün içinde senden sonra yaşanan her güne yazılmış pişmanlıklar, gözyaşları, hatalar, duygular, en çok da VEFASIZLIK saklıdır Şimdi yabancılığın beni oradan oraya savuran bir acı türküdür Senin duymadığın, benim dilimden düşmeyen bir türkü
Yokluğun bir yana,yabancılığın kanatıyor yüreğimi