Annenin Evladı İçin Fedakarlığı

Bebeğimi görebilirmiyim?; dedi yeni anne Kucağına yumuşak bir bohça verildi Mutlu anne, bebeğinin minik yüzünü görmek için kundağını açtı ve şaşkınlıktan adeta nutku tutuldu!

Anne ve bebeğini seyreden doktor hızla arkasını döndü ve camdan bakmaya başladı Bebeğin kulakları yoktu

Muayenelerde, bebeğin duyma yetisinin etkilenmediği, sadece görünüşü bozan bir kulak yoksunluğu olduğu ortaya çıktı Arada yıllar geçti, çocuk büyüdü ve okula başladı Birgün okul dönüşü eve koşarak geldi ve kendisini annesinin kollarına attı Hıçkırarak ağlıyordu

Bu onun yaşadığı ilk büyük hayal kırıklığıydı; ağlaması devam ederken annesine:bugün okulda arkadaşlarım bana ucube dedi

Küçük çocuk bu kadersizliği ile büyüdü Arkadaşları tarafından seviliyordu ve oldukça başarılı bir öğrenciydi Sınıf başkanı bile olabilirdi, eğer insanların arasına karışabilmiş biri olsaydı Annesi, her zaman ona "insanların arasına karışmalısın! diyordu, ancak aynı zamanda yüreğinde derin bir acıma ve şefkat hissediyordu

Delikanlının babası, aile doktoru ile oğlunun sorunu hakkında görüştü; Hiçbirşey yapılamaz mı? diye sordu Doktor eğer bir çift kulak bulunabilirse, organ nakli yapılabilir dedi Böylece genç biri için kulaklarını feda edebilecek biri aranmaya başlandı iki yıl geçti bir gün babası hastaneye gidiyorsun oğlum, annen ve ben sana kulaklarını verecek birini bulduk ancak unutma bu bir sır dedi

Operasyon çok başarılı geçti ve adeta yeni bir insan yaratıldı Yeni görünümüyle psikolojiside düzelen genç, okulda ve sosyal hayatında büyük başarılar elde etti Daha sonra evlendi ve diplomat oldu

Yıllar geçmişti, birgün babasına gidip sordu: "Bilmek zorundayım, bana bu kadar büyük bir iyilik yapan kişi kim? Ben o insan için hiçbirşey yapamadım

Birşey yapabileceğini sanmıyorum dedi babası, "fakat anlaşma kesin, şu an öğrenemezsin, henüz değil

Bu derin sır yıllar boyu gizlendi Ancak birgün açığa çıkma zamanı geldi
Hayatının en karanlık günlerinden birinde annesinin vefat haberini aldı ve hemen onun yanına koştu Annesinin cenazesi başında babasıyla birlikte bekliyordu Babası yavaşca annesinin başına elini uzattı; kızıl kahverengi saçlarını elleriyle geriye doğru itti; annesinin kulakları yoktu "Annen hiçbir zaman saçını kestirmek zorunda kalmadığı için çok mutlu oldu diye fısıldadı babası

Ve hiç kimse, annenin daha az güzel olduğunu düşünmedi dimi?