Benim Çocukluğum

**GöKKuŞaĞı** · 02-23-2009

Benim çocukluğumda annelerimiz çalışmazdı
Okuldan eve geldiğimde boynumdaki anahtarla kapıyı hiç açmadım
Hatta babanım bile anahtarı yoktu Annem evimizin bir parçası
gibiydi,hep evdeydi
Heryere birlikte giderdik, zaten öyle çok da gidilecek bir yer yoktu ki

En büyük eğlencemiz sokaklarda oynamaktı
Sokakta oynamak diye bir kavram vardı yani
Cafelerde, alış veriş merkezlerinde buluşmazdık
Okula arkadaşlarımızla gider, birlikte çıkar, oynaya, zıplaya
yürüyerek gelirdik
Servis falan yoktu Ayakkabılarımız eskirdi
Hatta öyle olurdu ki; çantalarımızı kaldırımlara koyar oyuna bile
dalardık
Annelerimiz bu durumu bildiklerinden kardeşlerimizle bizlere ekmek
arası bir şeyler hazırlar gönderirdi
Mahallemizdeki teyzeler annemiz gibiydi Susayınca girer evlerine su
içerdik
Ya da pencereden bir sürahi bir bardak uzatır, hepimiz aynı
bardaktan kana kana içerdik
Kısacacı evine girip gelen
elinde mutlaka yiyecekle dönerdi
Anneleri o arada çocuğuna verdiği şeyden bizlere de gönderirdi
Bu bazen bir kurabiye bazen bir meyve olurdu

Cebimizde harçlığımız olduğunda düşmesin diye çıkarır çantamızın
üstüne koyar oyun bitince geri alırdık
Çok garip ama kimse almazdı Sokaklarımız evimiz kadar güvenli idi
Düşünce kaldırırlar, kavga edince barıştılırdık Polisler gelmezdi
kavgalarımıza, zabıtlar tutulmazdı
Sonra kavgalarımız da öyle ustura, falçata ile olmaz, onlar nedir
bilmezdik bile, asla kanla falan da bitmezdi, en fazla saçlarımızdan
çeker, hayvan adları sayar, tekme atar, yine oyuna dalardık
Birbirimizin suyundan içer, elmasına diş atardık
Misket oynamaktan parmaklarımız kanar yine de mikrop kapmazdık
Azar işitip, acillere taşınmazdık Düşerdik ekmek çiğner basarlardı
alnımıza, oyuna devam ederdik Röntgenlere, ultrasonlara girmezdik

Ben bizim çocukluğumuzu çok özledim
Sokaklarımız ruhsuzlaştı sanki Komşumu tanımıyorum ama evinin
camında,
temizliğe gelen kadını haftada bir görür kolay gelsin der konuşurum
Onun dışında orada kim oturur hiç bilmem
Evimizi kendimiz temizlerdik, kapı silmece ; bilmem kaç kuruş
hepimizin elinde bezler güle oynaya bitirirdik işleri
Evlerimiz var içinde yaşayan yok Parklarımız var içinde oynayan
çocuk yok
Ama her yıl sökülüp yenilenen kaldırımlar, lüks binalar, ışıl ışıl
vitrinler, girip çıkan yapay insanlar
Ruh yok, buz gibi buz, bu biz değiliz

Tahta iskemlelerimiz de oturan yaşlılarımız, onlara dede, nene diye
hatırını soran çocuklarımız yok oldu
Ben kapılarında ' vale ' lerin, ' bady ' lerin beklediği yerlerden
hep
korkmuş çekinmişimdir
Kapısını çarparak örtüyor diye çocuğuna kızıp, taksidini
bitiremediği
arabanın anahtarını, hiç tanımadığı birine vermek ters gelir bana
Benim değildir bu kültür
Ne ruhuma, ne kültürüme ne de cüzdanıma hitap eder
Nedir bunlar?
Reklamlarla desteklenen beyni, ruhu ele geçirilmiş insanlar olduk
Birbirimize yabancı, yalnızlıklarımızla yaşar olduk
İyi de neden böyle olduk ?
Biz mi istemiştik?

Her toplum haketiği gibi yönetilir derler ya,hakettiği gibide yaşar
diyelim mi ?

**seyito** · 02-23-2009

valla nede doğru kelimeler içim bi hoş oldu

tşkler

**Aragorn561** · 02-23-2009

valla benimde içim bi hoş oldu

**JOKER** · 02-24-2009

eskiye göre birçok şey değişti tabi ben köyde büyüdüm ama burda yazanların birçoğunu yaşamadım yinede :D

herşey yozlaşıyo zamanla değerlerimizi kaybediyoruz malesef

güzel konu emeğine sağlık

**Gözyaşı** · 03-12-2009

Emeğine sağlık çok güzel gerçekten

**rock_alltime** · 03-12-2009

http://www.forumsinsi.com/forum/serb...im-cocuklugum/

Konu Araçları	Bu Konuda Ara
Yazıcı Çıktısını Göster Sayfayı E-posta ile Yolla	Bu Konuda Ara: Gelişmiş Arama
Görünüm Modları

Benim Çocukluğum

Benim Çocukluğum

Cevap : Benim Çocukluğum

Cevap : Benim Çocukluğum

Cevap : Benim Çocukluğum

Cevap : Benim Çocukluğum

Cevap : Benim Çocukluğum

Cevap : Benim Çocukluğum

Cevap : Benim Çocukluğum

Cevap : Benim Çocukluğum

Cevap : Benim Çocukluğum

Cevap : Benim Çocukluğum

02-23-2009	#1
GöKKuŞaĞı	Benim Çocukluğum Benim çocukluğumda annelerimiz çalışmazdı Okuldan eve geldiğimde boynumdaki anahtarla kapıyı hiç açmadım Hatta babanım bile anahtarı yoktu Annem evimizin bir parçası gibiydi,hep evdeydi Heryere birlikte giderdik, zaten öyle çok da gidilecek bir yer yoktu ki En büyük eğlencemiz sokaklarda oynamaktı Sokakta oynamak diye bir kavram vardı yani Cafelerde, alış veriş merkezlerinde buluşmazdık Okula arkadaşlarımızla gider, birlikte çıkar, oynaya, zıplaya yürüyerek gelirdik Servis falan yoktu Ayakkabılarımız eskirdi Hatta öyle olurdu ki; çantalarımızı kaldırımlara koyar oyuna bile dalardık Annelerimiz bu durumu bildiklerinden kardeşlerimizle bizlere ekmek arası bir şeyler hazırlar gönderirdi Mahallemizdeki teyzeler annemiz gibiydi Susayınca girer evlerine su içerdik Ya da pencereden bir sürahi bir bardak uzatır, hepimiz aynı bardaktan kana kana içerdik Kısacacı evine girip gelen elinde mutlaka yiyecekle dönerdi Anneleri o arada çocuğuna verdiği şeyden bizlere de gönderirdi Bu bazen bir kurabiye bazen bir meyve olurdu Cebimizde harçlığımız olduğunda düşmesin diye çıkarır çantamızın üstüne koyar oyun bitince geri alırdık Çok garip ama kimse almazdı Sokaklarımız evimiz kadar güvenli idi Düşünce kaldırırlar, kavga edince barıştılırdık Polisler gelmezdi kavgalarımıza, zabıtlar tutulmazdı Sonra kavgalarımız da öyle ustura, falçata ile olmaz, onlar nedir bilmezdik bile, asla kanla falan da bitmezdi, en fazla saçlarımızdan çeker, hayvan adları sayar, tekme atar, yine oyuna dalardık Birbirimizin suyundan içer, elmasına diş atardık Misket oynamaktan parmaklarımız kanar yine de mikrop kapmazdık Azar işitip, acillere taşınmazdık Düşerdik ekmek çiğner basarlardı alnımıza, oyuna devam ederdik Röntgenlere, ultrasonlara girmezdik Ben bizim çocukluğumuzu çok özledim Sokaklarımız ruhsuzlaştı sanki Komşumu tanımıyorum ama evinin camında, temizliğe gelen kadını haftada bir görür kolay gelsin der konuşurum Onun dışında orada kim oturur hiç bilmem Evimizi kendimiz temizlerdik, kapı silmece ; bilmem kaç kuruş hepimizin elinde bezler güle oynaya bitirirdik işleri Evlerimiz var içinde yaşayan yok Parklarımız var içinde oynayan çocuk yok Ama her yıl sökülüp yenilenen kaldırımlar, lüks binalar, ışıl ışıl vitrinler, girip çıkan yapay insanlar Ruh yok, buz gibi buz, bu biz değiliz Tahta iskemlelerimiz de oturan yaşlılarımız, onlara dede, nene diye hatırını soran çocuklarımız yok oldu Ben kapılarında ' vale ' lerin, ' bady ' lerin beklediği yerlerden hep korkmuş çekinmişimdir Kapısını çarparak örtüyor diye çocuğuna kızıp, taksidini bitiremediği arabanın anahtarını, hiç tanımadığı birine vermek ters gelir bana Benim değildir bu kültür Ne ruhuma, ne kültürüme ne de cüzdanıma hitap eder Nedir bunlar? Reklamlarla desteklenen beyni, ruhu ele geçirilmiş insanlar olduk Birbirimize yabancı, yalnızlıklarımızla yaşar olduk İyi de neden böyle olduk ? Biz mi istemiştik? Her toplum haketiği gibi yönetilir derler ya,hakettiği gibide yaşar diyelim mi ? __________________ Bıçak soksan gölgeme, Sıcacık kanım damlar Girde bak bir ülkeme: Başsız başsız adamlar NFK GaLiBa Bu GeCe YaĞMuRDa GöKKuŞaĞı MiSali GüLeRKeN aĞLaMaNıN ZaMaNı

02-23-2009	#2
seyito	Cevap : Benim Çocukluğum valla nede doğru kelimeler içim bi hoş oldutşkler

02-23-2009	#3
Aragorn561	Cevap : Benim Çocukluğum valla benimde içim bi hoş oldu __________________ BU İMZAYA ERİŞİM ENGELLENMİŞTİR Ankara 1 Sulh Ceza Mahkemesi, 30-10-2008 tarih ve 2008/666 nolu kararı gereği bu imza TELEKOMÜNİKASYON İLETİŞİM BAŞKANLIĞI'nca engellenmiştir

02-24-2009	#4
JOKER	Cevap : Benim Çocukluğum eskiye göre birçok şey değişti tabi ben köyde büyüdüm ama burda yazanların birçoğunu yaşamadım yinede :D herşey yozlaşıyo zamanla değerlerimizi kaybediyoruz malesef güzel konu emeğine sağlık __________________ *Why so serious?* *JOKER*

03-12-2009	#5
Gözyaşı	Cevap : Benim Çocukluğum Emeğine sağlık çok güzel gerçekten __________________

03-12-2009	#6
rock_alltime	Cevap : Benim Çocukluğum http://www.forumsinsi.com/forum/serb...im-cocuklugum/