Her Ateş Kendi Hikayesini Yazar..

Âteş de aşk ve ölüm gibi, sadece öz nefiste idrak edilebilecek tecrübelerden Kimse kimsenin yerine yanmıyor ve kimsenin yangını kimsenin yangınına uymuyorUmberto Eco, haklı olarak: "Bir yanardağ bilimci, Empedokles gibi yanabilir mi?" diye soruyor Hayır tabii ki Ateşin resmine bakmak güzeldir oysa

Âteşte doğan ve âteşte yaşayan pervane âteşte ölür Mağdur gibi görünür oysa ödülü vardır Her cezbe ilahi cezbeden bir nişan İlahi ateşte kanat çırpmanın ödülü de ilâhi

Göklerin ve yerin yaratıldığı an ve ateş küresine düşen ilk su damlası Suyun yanması sonra Sonra ateşin serinlemesi Ezeli döngü yani: Âteş ve gülün, gül ve ateşin dairesi

İbrahim: Âteşi güle çevirmenin hikayesi Düşün gül bahçesi içinde Halilullah vasfınca yananı Yandıkça inanan, inandıkça yanan İbrahim'i

Her ateş kendi hikayesini yazar ve ateşin sırrından, ateşi tanıyan anlar
Her kul, kendi hikayesince İbrahim

Fakat sorulur: Kalbime dökülen bir gülyağı damlası kadar mazur ve masum musun ey ateş? Ya ben İbrahim değilsem? Ya benim ateşe küstüğüm kadar, ateş de bana küskünse?

Öyleyse nasıl bir yanma bu?

Kuşku yok ki yanmanın nasılını belirleyen, yanmanın neresinde olduğunu bilmenin bilinci Âteşe düşen yaş odun önce boğula boğula, ardından parlaya parlaya ve nihayet köz olarak yanar Yanıyorsunuz ama yanmanın neresindesiniz? Âteşi güle dönüştüren bu bilinç işte

Ve gün gelir İbrahim'in hikayesini yazarsınız Nasılsa ateş yazılarında uzmansınız Nasılsa ateş sözcüğünü bilmek yanmanıza mani değil?

Hayret!

Neredesiniz?

''Ölebilirim'' dediniz, ölmediniz

''Yaşayabilirim'' dediniz, yaşamayı bilmediniz

Kaderiniz: İbrahim

Yaşamınız: İbrahim

Ama Hayır! İbrahim değilsiniz Ateşten kelimeleriniz var sizin çünkü, ateşiniz değil Teslim değilsiniz

İbrahim önce kelimelerle, sonra ateşle sınandı İçindeki yangın, atıldığı ateşin yangınından daha büyük olmasaydı, ufacık bir şüphe, incecik bir endişe olsaydı içinde Gülzare dönmezdi ateş Yanar giderdi İbrahim İbrahim'i yangından kurtaran yine yangın Nemrud'un ateşini gül bahçesine çeviren, İbrahim'in Hû yangını Bu yüzden tedbir değil, takdirdir İbrahim Dur yok, dua var
Bu yüzden "Ateş gül, ateş gülbün ateş gülşen, ateş cuybar" İbrahim'e

İbrahim'in kalbi mutmain Bu yüzden İbrahim emniyette İbrahim'in sırrı teslimiyette

Âteş dahi kendi keyfiyetinde teslimiyette "Yakma", denince yakıyor gibi görünse de yakmıyor, serinletiyor: "Ey ateş! Serin ve selametli ol" (21/69) Mücadele, su ve ateşten çok, toprak ve ateş arasında çünkü İbrahim çamurdan yaratılmıştır Şeytan ateşten çünkü Gül ise toprak ister, ateş bir vasıta sadece Bu yüzden "apaçık âteş gibi görünen cehennem, içinde zemherir barındırır

Cehennem apaçık gösterilen âteş Cennet sonradan gelecek Gül isteyen, kendini ateşe teslim edecek

Teslimiyet; İbrahim'in gerçekleşen rüyası Bıçak altında, İsmail'in alnı

Teslimiyet; İbrahim'in gül bahçesi, mucizenin mucizeye inanana aralanan kapısı

İbret:Gömleği yanmayan "kalb-i selim", dünya durdukça güzellikle anılacak

İbrahim ateşte İsa çarmıhta, Musa Tih çölünde

Gülün rengi çölün kızıllığından Ateş güllerinin yangını ateşin yangınındanAteş, yanmaya kabiliyeti olan maddeyi yakar Ve her kul kendi hikayesince biraz İbrahim

Ey yazgısı alemlere ibret için yazılmışsa nisbet olarak yanan!!

Yan ateşte, adın İbrahim olmasa da, İbrahim olan Yan Yan

Bir bir çözülsün anlamı ateş oluşun Bir kere yandı mı tenin ateşin koynunda? Uzaktan gök gürültüsü, fırtına Korkma, artık korkma

Hatırla, kaderinde ezelden ateş olan İbrahim, "yıldızlara şöyle bir" bakmıştı Ve: "Batıp giden şeyleri sevmem"(6/76) demişti

Bak sen de batıp giden yıldıza Sekine inecektir kalbine unutma Gül bahçesi yakında

Âteş yitirmek; gül bahçesi yitirdiğinde üzülmemek

Ateş bulmak; gülbahçesi bulduğunda sevinmemek

O zaman işte önce boğula boğula Sonra alev alev Sonra köz

Atın bütün kelimelerinizi ateşe

O zaman siz: İbrahimsiniz

Buyrun gül bahçeniz

Nazan Bekiroğlu