Yapılan İyilik Kesinlikle Birgün Geri Döner

Sibel ağaca sarılmış hem söyleniyor hem ağlıyordu Birden ayağında ki çizmeyle ağaca vurmaya başladı O anda başına bir elma düştü iyice sinirlendi Zaten bahane arıyordu hınç almak için, bir iki kere daha ayağındaki çizmeyle ağaca vurduO sırada bir ses geldi
-Dikkat etsene canımı yakıyorsun
Sibel şaşırdı Etrafta da kimse yoktu
-Allah Allah bu ses de nerden geliyor diye irkildi
Vurduğu ağaçtı O da konuşacak değildi ya Denemek için bir kere daha vurdu
-Ne biçim kızsın Ağladığın yetmiyor gibi bir de canımı yakıyorsun
Sibel iyice korkmuştu Neden ağladığını bile bir anda unutmuştu Elma ağacı konuşabilir miydi
-Herhalde ben kafayı yiyiyorum diye düşündü
-Kimsiniz diye kısık bir sesle birazda korkuyla sordu
-Kim olacağım bir saattir durmadan bana vuruyorsun Canım acıyor Vallahi bütün elmalarımla seni kurşun yağmuruna tutarım
-Özür dilerim Siz nasıl konuşabiliyorsunuz
-Bizler de canlıyız Meyvelerimizle her sene yavrularımızı veriyoruz Aslında bütün canlılar konuşur Ama dünyanın dengesi bozulmasın diye susuyoruz
-Söyle bakalım Neden ağlıyorsun
-Tam unutmuştum yine aklıma getirdiniz Sibel başladı yine ağlamaya
-Tamam hadi anlat rahatlarsın
-Sizin canınınızı yaktığım için özür dilerim İnanın bilinsizce yaptım
-Tamam hadi anlat seni dinliyorum
-Ben hiç mutu olmadım Annemi küçükken kaybettim Hayal meyal hatırlıyorumBabam evlendi Çünki biz iki kardeş kalmıştık babamdan başka kimsemiz de yoktu Üvey annem önceleri çok iyiydi Meğerse babamın gözüne girmek için bize iyi davranıyormuş Bana ve kızkardeşime yapmadığı eziyet kalmadı Küçük kardeşim ilkokulu bitirdikten sonra evden kaçtı Babamın bütün aramalarına rağmen bulunamadı Bense sabrettim babamı bırakmak istemedim Ama büyüdükçe kadının sadislikleri arttı Liseyi bitirdim Üniversiteyi kazandım Okul başka şehirde olduğu için üvey annem yollamak istemiyor Ben de onun olduğu ortamdan uzaklaşmak istiyorum Artık yapamıyacağım Sibel yine hıçkırıklarla ağlıyordu
-Tamam ağlama Sana yardım edeceğim
-Ha ha ha siz mi nasıl sizin kökünüz toprakta nasıl yardım etmeyi düşünüyorsunuz
-Bak canım bana yaslandığın yerin diğer yanında ufak bir kovuk göreceksin
Oraya elini sok bir torba bulacaksın al yine konuşalım
Sibel inanmadı ama ağacın dediğini yapmaya karar verdi
-Buldum diye bağırdı Bunlar da ne
-Birgün bir adam düşmanlarından kaçıyordu Gizlice kovuğuma bunu sakladı
Sonra da adamlar tarafından tam senin durduğun yerde vuruldu
İyice siniri bozulmuştu Sibel'in
Ne burda mı hemen yerini değiştirdi
Gülme sırası ağaca gelmişti
-Sen de çok korkaksın Bak paralar senin kısmetinmiş Adam ölmeden önce konuştu İçinde yüz tane altın olduğunu söyledi
-Ben o adamın paralarını ne yapacağım
-Seni bir yere yolluyacağım Beni fidanken dikmişti Buradan ayrılırken o da ben de çok üzüldük Ama gideceği yeri söyledi aklımda Kağıt kalemin var mı Yaz
-Evet çantam da var Ama o beni ister mi
-Benim yolladığımı söylersen sana yardım eder
Elma ağacının dediği adresi yazdı Yarın çıkacağım yola Ama sana uğramadan gitmeyeceğim
-Tamam bekliyeceğim
Sibel görüşürüz dedi Hızlı adımlarla evin yolunu tuttu Kafası çok karışıktı
Çantasında altınlar ve adres vardı
Kapıyı üvey annesi açtı Hiç durmadan söyleniyordu
-Nerelerdesin Ev de birsürü iş var sen yoksun
-Tamam anne üstümü değiştireyim hemen yaparım
Aceleyle yatak odasına gitti Keseyi ve adresi dolabına sakladı Gece babam ve annem uyuduktan sonra bavulumu hazırlarımSabah ta onlar kalkmadan giderim diye düşündü
İşin ilginç tarafı Üniversitenin de aynı şehir de olmasıydı
Akşam yemeklerini yediler Babası ve annesi yatak odalarına çıkmaz için kalktılar
-Sibel bulaşıkları yıkamadan yatma ortalığı da topla
-Tamam anne
Babası da iyi geceler kızım deyip yatak odasının yolunu tuttu
Babasıyla şimdiye kadar bir sorunu olmamıştı Çabucacık bulaşıkları yıkadı ve odayı topladı
-Artık odama çıkabilirim
Bavulunu çıkardı Elbiselerini ve gereken eşyalarını bavula koydu Saatini de
kurdu Uykuya daldı
Sabahın ilk ışıkları odaya vuruyordu Aceleyle kalktı Saat çalmadan uyanmıştıHemen giyindi Bavulunu da aldı Yavaşca kapıdan çıktı
Bir anda ben ne yapıyorum diye bir fikre kapıldı
-Doğru mu yapıyorum acaba Ben okumak istiyorum Annem de okumamı istemiyor Başka çarem yok diye düşündü
Elma ağacının yanına yürümeye başladı
-Merhaba Elma ağacı Sana Allahaısmarladık demeye geldim yardımın için teşekkürler Herşey yolunda olduğunda seni görmeye geleceğim
-Güle güle Sibel Herşey güzel olacak merak etme
Sibel otobüse bindiİstanbul'a gitmek için yola koyuldu
-Acaba gideceğim adam beni kabul edecek mi Etmezse ben de yurda yerleşirim Bir de kardeşimi bulabilsem Nerelerde acaba derken otobüs te uyudu Gözünü açtığında gara giriyordu otobüs
Gar da adresi sordu
-Sizi servsimizle yakın bir yerde indirelim
-Çok teşekkürler
Memnun olmuştu bu duruma İstanbul'u kitaplarda okumuştu Ama bukadar kalabalık olduğunu düşünmemişti
Adrese yakın biryer de indirdiler SibeliEvin önündeydi Apartmana girdi İkinci kata çıktı Zili çaldı kapıyı elli yaşlarında bir bey açtı
-Buyur kızım kimsin
-Efendim ben Osmaniye den geliyorum
-Aaa ben de birzaman orada otururdum
-Biliyorum efendim Elma ağacı bana herşeyi anlattı Siz dikmişsiniz fidanken
-Evettt
-Beni elma ağacı yolladı Sizin bana yardım edeceğinizi söyledi
-Tabii ederim Az iyiliğini görmedim ağacımın
-Hanife koş bak kim geldi
İçerden hanımı koşarak merakla geldi
-Bak bizim elma ağacı yollamış
-Kızım ismin ne
-Sibel efendim
-Hadi kızım gir içeri Bu hanım benim eşim Bir de kızımız var Daha kalkmadı Liseye gidiyor Biraz sonra kalkar onunla da tanışırsın
-Memnuniyetle efendim
-Hadi kızım yemek yiyiyorduk Sen de açsındır
-Birşey diyemedi Sibel usulca yemeğe oturdu Acıkmıştı gerçekten Sonra da bir ağırlık geldi
-Hanife bir yatak göster de biraz dinlensin Sibel kızımız
Sibel gösterilen yere uzandı Nasıl uyuduğunu anlayamadı
Uyandığında genç bir kız yüzüne bakıyordu Rüyadamıydı acaba Gözlerini kendisinden ayırmayan kızkardeşi Elif ti
-Elif sen ne arıyorsun burada Uzun zaman aradık seni
Birden iki kardeş ağlıyaralı sarıldılar
Mehmet bey ve Hanife hanım şaşkınlık içersindeydilerElifi sokakta bulmuşlardı Kendi çocukları gibi bağrına basmışlardı
-Artık Sibel de bizim kızımız
-Bak Hanife iki kızımız oldu Allah bize evlat vermedi ama evlat sevgisini tattırdı
Sibelin hayatı değişmişti Herşeyini Elma ağacına borçluydu Hala inanamıyordu ağacın konuştuğunu Altınların bir kısmını Mehmet beye verdi Bir kısmınıda ne olur ne olmaz diye sakladı Artık mutluydu Okuluna gidiyor
Kardeşiyle vakit geçiriyor Hanife Ana dediği bayana ev işlerinde yardım ediyordu Melek gibi ebeveynlerinin arasında iki kardeş mutluydu
-En kısa zamanda elma ağacını görmeye gidelim diyordu Mehmet bey
İyiliğin nereden geleceğini kimse bilemez Ama yapılan iyilik birgün kesinlikle geri döner