Bana Bir Gözyaşı Borcun Var...

Bana bir göz yaşı borcun var
Adam genç kadına seslendi:
- Bana gözyaşı borcun var!
Genç kadın sordu:
- Nasıl öderim?
Adam gözlerini kırptı;
- Haydi gülümse!
Gülümsedi genç kadın Adam, cebinden mendilini çıkarıp, borcunu sildi
Ve mendilini özenle katlayıp, yine kalbinin üzerindeki iç cebine koydu
Bir demet mor sümbül vardı kadının elinde
İkisi de bahar kokuyordu
Biri ilkbahar, diğeri güz
Adam, seslendi yine;
- Bana mutluluk borcun var!
Genç kadın, biraz mahcup, biraz şaşkın sordu:
-Nasıl ödeyebilirim?
Heyecanlandı adam
- Haydi yat dizlerime!
Genç kadın bir kedi uysallığında, yattı dizlerine usulca
Adam, şefkatle saçlarını taramaya başladı kadının
Saçları, güneşe ve yağmurlara hasret hiç yaşanmamış baharlara benziyordu
Çaresizliğini ördü sırasıra
Sonra saçının her teline, mutluluğun çığlıklarını bağladı adam
Yetmedi, gizli düğüm attı Ağladı
Hava kararmak üzereydi Dışarıda yağmur yağıyordu delice
Adam, sürekli borç defterlerini kurcalıyordu
Genç kadının gözlerinin içine baktı;
- Bana yürek borcun var!
Borcunun farkındaydı sanki genç kadın, şaşırmadı
- Bu borcumu nasıl ödeyebilirim?
Adam kollarını uzattı
- Haydi tut ellerimi!
Sümbül kokusu sinmiş ellerini uzattı genç kadın
Elleri öyle sıcaktı ki, eriyiverdi bütün borcu avuçlarının içinde
Genç kadın gitmek üzereydi
Adam son kez seslendi;
- Bana can borcun var!
Kadın irkildi;
- Can mı?
Sigarasından derin bir nefes çekti adam;
- Evet Can borcun var Sensizlik öldürüyor beni!
Hoşuna gitti sözler kadının
- Peki bu borcumu nasıl tahsil etmeyi düşünüyorsun?
Adam, biraz daha yaklaştı;
- Yum gözlerini!
Hiç tereddüt etmeden yumdu gözlerini
Adam da yumdu gözlerini, masumca bir öpücük kondurdu
kadının titreyen dudaklarına
- Bu ne şimdi yaptığın? diyerek çattı kaslarını kadın
Adam, pişmanlıkla, memnunluk arasında gidip geldi Kekeledi;
- Hayat öpücüğüydü!
Kısa bir sessizliğin ardından bu kez kadın öptü adamı şehvetle
Adam, şaşırdı;
- Ya senin bu yaptığın neydi?
Genç kadın kapıya yöneldi;
- Veda öpücüğü!
Kalan borçlarına karşılık, yürek dolusu çaresizlik
ve bir de mor sümbüllerini masanın üzerine rehin bırakıp gitti genç kadın
Adam koştu peşinden sümbülleri geri verdi kadına
- Ne olur iyi bak umut çiçeklerime, solmasınlar
Genç kadın sümbülleri aldı:
- Merak etme, gün aşırı sularım çiçeklerini!
Adam sevindi:
- Güneşe, suya gerek yok Gülümse yeter!
Kadın gözden kaybolurken haykırdı adam,
- Umutlarımı kefil yaptım Unutma, bana aşk borçlusun!
Haykırışı yağmura karıştı
Kadın, yağmuru hissetmeyen kalabalığa