Gönderilmemiş Mektuplar.. |
12-18-2007 | #1 |
zeynoo
|
Gönderilmemiş Mektuplar..çok düşündüm doğru bişi mi diye bilirsin işte bırakıp giden sendin; ne bir sebep söyledin ne de bi hoşçakal dedin ne seni suçlaya bilirim ne de kendimi sebep aramamam gerekir içimden hep bi ses susmam gerektiğini söyledikçe hep kaçtım, neden? zaten sana ulaşmak için çabaladığımda da ellerim bomboş kaldı, içimde büyük bi fırtına koptu, neye uğradığımı şaşırdım bilir misin öyle yaraladın ki beni, ya da bilmen neyi değiştirir delirmek üzereydim herşeyi, kendimi unuttum sanki aklımda hep bi an vardı, hep bi an avazım çıktığı kadar bağırmak, ölesiye ağlamak geldi içimden, günler geceler boyu her şeyi yitirdim sanki, bütün duygularım taş kesilmişti birden bütün insanlardan kaçtım, kaçtım; kaçabildiğim kadar kimse inanmadı gidişine, bir ben anladım gittiğini, bir ben yitirdim elinin sıcaklığını seni hatırladıkça, ölesiye özleyip tekrar tekrar ölmek için dirildikçe, içime bir hasretin sivri tarafı kanayan bi yarayı deştikçe ağladım, ölesiye olmadı belki ama ağladım işte dudaklarımda yine o gittiğin günün tadı vardı; sana sarılıp ağladığım o uğruna ölünesi rüyanın tadı hiç silmedim gözyaşlarımı; gerek duymadım yüzümde kurudular,dudaklarımda son buldular,bazen de avuçlarıma aktılar ama hiç silmedim düşündüm hep; insan sevgiye saygı duymalıydı; sevgiye saygı duydum elim silmeye cesaret bulamadı doğruydu ne olursa olsun seviyordum seni, asla öylesine değil, asla bir kız arkadaşımmışsın gibi değil, asla bir insan gibi değil, ben seni hep başka bi güçle, hep başka bi duyguyla sevmiştim adını koyamadığım canımdan bi parçaydın, adını andığımda içim titrerdi, gülüşüne tapardım o çocuk, o masum gülüşe içim giderdi mutsuzluğunu hissettiğimde, canım yanardı sanki bileklerimi kesmişler gibi acı çekerdim, sessizce ağlardım, kimse bilmezdi, acı çığlıklarımı kimse duymazdı seni özlerdim gün boyu en çok da akşamları dahada acıtırdı yüreğimi hasretin ne utanacak bişi var, ne de sıkılacak seni öyle sevmişim ki gidişine isyan oldu her gecem artık yoksun, neresi olduğunu bilmediğim uzak diyarlara gittin hep beni sana götürecek yolların başında dikildim, seni bekledim hiç bi zaman anlayamadım bir daha hiç gelmeyeceğini, anlamak istemedim şimdi bana kalmış bi sevgi var bütün yüreğimle taptığım, bi de hiç bi zaman senin yerini tutamayan şu masum hayalin düşündüm hep: acaba seni mi, yoksa o hayali mi daha çok sevmeliydim seni çok sevmişim çocuk; bu hayat nasıl çekilecek şimdi sensiz, yapayalnız umuduma sarılıyorum üşüyüp ağlamak istersen sakın o gözyaşlarını silme, sevgiye saygı duy sen de |
Konu Araçları | Bu Konuda Ara |
Görünüm Modları |
|