Gün Ve Ay Adları Nereden Gelir?

PAZAR: Farsça "bâzâr" kelimesinden Bâzâr; alışveriş yeri, yiyecek satış
yeri Bu addan anlam değişmesiyle, haftanın günlerinden birinin adı olmuş

(Kaynak:Türk Dilinin Etimoloji Sözlüğü,İZeki Eyyüboğlu,Sosyal
Yayınlar,1995,İstanbul)

PAZARTESİ: Farsça "bâzâr" ile Türkçe "ertesi" kelimelerinin birleşmesiyle
oluşmuş
(Kaynak:Türk Dilinin Etimoloji Sözlüğü,İZeki Eyyüboğlu,Sosyal
Yayınlar,1995,İstanbul

SALI: İbranice'den pazartesi ile çarşamba günleri arasındaki gün
(Kaynak: Temel Büyük Türkçe Sözlük,DrMehmet Doğan,Bahar Yayınları,1994,İstanbul)

ÇARŞAMBA: Farsça'dan, çehar-şenbe (dördüncü gün)
(Kaynak:Türk Dilinin Etimoloji Sözlüğü,İZeki Eyyüboğlu,Sosyal Yayınlar,1995,İstanbulKaynak:
Türk Dil Kurumu Sözlüğü,TDK Yayınları,Ankara,1965)

PERŞEMBE: Farsça'dan "penc-şenbih" (beşinci-gün) anlamındaKelime
bozularak alınmış
(Kaynak:Türk Dilinin Etimoloji Sözlüğü,İZeki Eyyüboğlu,Sosyal Yayınlar,1995,İstanbul Kaynak: Türk Dil Kurumu Sözlüğü,TDK Yayınları,Ankara,1965)

CUMA: Arapça'dan haftanın altıncı günü
(Kaynak:Türk Dil Kurumu Sözlüğü,TDK Yayınları,1965,Ankara); Arapça'dan cem'den, cum'a (toplantı,toplanmadan cuma)
(Kaynak:Türk Dilinin Etimoloji Sözlüğü,İZeki Eyyüboğlu,Sosyal Yayınlar,1995,İstanbul)

CUMARTESİ: Arapça cum'a ile Türkçe irte'den cuma-irtesi
(Kaynak:Türk Dilinin Etimoloji Sözlüğü,İZeki Eyyüboğlu,Sosyal Yayınlar,1995,İstanbul)

OCAK: Eski Türkçe'den od(ateş)dan odak/ocak (ateş olan yer ateşlik)
(Kaynak :Türk Dilinin Etimoloji Sözlüğü,İZeki Eyyüboğlu,Sosyal
Yayınlar,1995,İstanbul)

ŞUBAT: Süryanice'den, şabat/şobat
(Kaynak:Türk Dilinin Etimoloji Sözlüğü,İZeki Eyyüboğlu,Sosyal Yayınlar,1995,İstanbul); Süryani dilinden, yılın ikinci ayı, ki yirmi sekiz (artık yıllarda yirmi dokuz) gün
( Kaynak:Türk Dil Kurumu Sözlüğü,TDK Yayınları,1965,Ankara)

MART: Latince'den yılın üçüncü ayı
(Kaynak:Türk Dil Kurumu Sözlüğü,TDK Yayınları,1965,Ankara); Latince'den Mars(savaş tanrısı)tan martius (Mars'la ilgili olan,Mars ayı)(Kaynak:Türk Dilinin Etimoloji Sözlüğü,İZeki Eyyüboğlu,Sosyal Yayınlar,1995,İstanbul)

NİSAN: Süryanice'den, nisanna (kökeni Akad nisannus)dan
(Kaynak:Türk Dilinin Etimoloji Sözlüğü,İZeki Eyyüboğlu,Sosyal Yayınlar,1995,İstanbul); Süryanice'den yılının döndürcü ayı(Kaynak:Türk Dil Kurumu Sözlüğü,TDK Yayınları,1965,Ankara)

MAYIS: Latince'den, yılın beşinci ayı
(Kaynak:Türk Dil Kurumu Sözlüğü,TDK Yayınları,1965,Ankara); Latince'den, maius (magnus/büyük, maior/daha büyük, maius)tan mayıs(Kaynak:Türk Dilinin Etimoloji Sözlüğü,İZeki Eyyüboğlu,Sosyal Yayınlar,1995,İstanbul)

HAZİRAN: Süryanice'den hazaran/hazuran (sıcak, hazıran)dan haziran
(Kaynak :Türk Dilinin Etimoloji Sözlüğü,İZeki Eyyüboğlu,Sosyal
Yayınlar,1995,İstanbul); Süryanice'den(Kaynak:Türk Dil Kurumu Sözlüğü,TDK
Yayınları,1965,Ankara)

TEMMUZ: Sümerce'den dummuzi'den, İbranice'de tammuz (efendi, bey
anlamında)
(Kaynak:Türk Dilinin Etimoloji Sözlüğü,İZeki Eyyüboğlu,Sosyal
Yayınlar,1995,İstanbul)

AĞUSTOS: Latince'den augustos (Roma İmparatoru Agustos'un adından) tan
ağustos
(Kaynak:Türk Dilinin Etimoloji Sözlüğü,İZeki Eyyüboğlu,Sosyal
Yayınlar,1995,İstanbul); Latince'den, yılın otuz bir gün süren sekizinci
ayı(Kaynak:Türk Dil Kurumu Sözlüğü,TDK Yayınları,1965,Ankara)

EYLÜL: Süryahice'den, aylul (eylül)dan, eylül (üzüm ayı) Hint-Avrupa
[size="3">dillerinde "][/size]Etimoloji Sözlüğü,İZeki Eyyüboğlu,Sosyal Yayınlar,1995,İstanbul); Yılın dokuzuncu ayı olup, otuz gün sürer(Kaynak:Türk Dil Kurumu Sözlüğü,TDK
Yayınları,1965,Ankara)

EKİM: Türkçe, tarlaların ekildiği ay
(Kaynak:Türk Dilinin Etimoloji Sözlüğü,İZeki Eyyüboğlu,Sosyal Yayınlar,1995,İstanbul)

KASIM: Arapça'dan ayıran, bölen, kısımlayan anlamında
(Kaynak: Temel Büyük Türkçe Sözlük,DrMehmet Doğan,Bahar Yayınları,1994,İstanbul)

ARALIK: Türkçe, iki şey arasındaki boşluk
(Kaynak:Türk Dilinin Etimoloji Sözlüğü,İZeki Eyyüboğlu,Sosyal Yayınlar,1995,İstanbul)