Tebessüm Bir Günestir, Hüzün Ve Kederi Eritir...

“Tebessüm bir günestir, insanin yüzünden hüzün ve keder kisini def eder” (V Hugo) Insanin ruh güzelliginin en cazibeli belirtisi hiç süphesiz gülümsemesidir Tebessüm, duygularin huzura kavusmasinin sevimli bir ifadesidir En sikintili ve öfkeli anlarimizda bile, gülen bir çehreyle karsilastigimiz zaman ister istemez duygularimizda bir durulma, yüz hatlarimizda bir yatisma olur Çevremizdeki insanlarla güzel münasebetler kurmada, cazip bir bag meydana getirmede ilk tesir tebessümle baslar Gülümseyen bir sima insanlarda güven uyandirir Gülümseme bir aydinliktir; farkinda olmadan biz de onun aydin cazibesine kapiliriz Manen bütün insanlarin bu aydinligin sicakligina siginma ihtiyaçlari vardir Günlük hayatimizda türlü sebeplerle birçok sikintiya ugrayabiliriz, ister istemez duygularimiza koyu bir karamsarlik hakim olur Ruhumuz birtakim buhranlarla çirpinir durur Eger kendimizi birakiverecek olursak, iç dünyamizin bu karanligi yüzümüze akseder; karamsar kirisikliklar, manasiz gölgeler çevremizi kaplar Etrafimizda meydana gelen olaylardaki hikmetleri sezerek imanin aydinlattigi ruhumuzun yansimasi, yüzümüze vursun en çirkin görünen hadiselerin arkasinda asil kudret sahibinin elini görelim, onun hikmetine ram olalim: “Görelim Mevla’m neyler Neylerse güzel eyler” diyelim