Edebiyat Makaleleri Köy Öğretmenlerimiz Var

**Prof. Dr. Sinsi** · 10-24-2012

Edebiyat Makaleleri Köy Öğretmenlerimiz Var

An gelir öğretmen olur onlar,an gelir,okulun hademesi,belki de emeği taşa çalan usta misali, yürekli birer işçi

An gelir sosyolog ,an gelir doktor,an gelir hemşire olur onlar ve kimbilir hangi an gelir, istese de kendisi olamaz, öğretmenlik köydeyse “kaybolmaktır” biraz

Bazen de alını yitirmiş,yitik köylü çocuklara adadığı türkülerle başlı başına yaşamın şairi

Mısra yakarlar bazen,bir çobanın kavalından süzülen ritmik ezgilere eşlik eder gibi…

O öğretmenler ki,her biri yüreğinde kocaman sevdalar yaşatır bilemezsiniz…Soğuk okul lojmanlarında çoğu zaman aç,susuz,kimsesiz,günlerce ve hatta aylarca sevdiklerinden bile habersiz kalır onlar

Bir gün olsun,onların bu çetin zorluklara olan isyanını duymazsınız hiç

Bir tek gün olsun,”yeter bu yalnızlığım,yeter bir başına bırakılmışlığım” dediklerine şahit olamazsınız

Çünkü onlar iyi yürekli, fedakar, idealist ve inançlı birer köy öğretmeni,köylü çocukların ellerinde beliren yepyeni hayallerin başka adı

Yalnızlığın duvarına hasretin,yokluğun,çaresizliğin resmini işlerler durmadan

Elektriksiz geçen gecelerin zifiri karanlıklarında, doğup gelecek olana inançla sımsıkı sarılan,bir coğrafyayı baştan sona ısıtan ve ışıtanın nelere baskın geleceğini çok iyi bilenlerdir onlar

…

Susuz kalırlar suyu olmayan köylerde ve dudaklarında tuhaf bir gevreklik görürsünüz köy okulunda,ya da onlara yakalandığınız her yerde

Alınlarında müthiş bir berraklık ve onlarda o yürek oldukça,bir gün mutlaka bu yoksul ve her şeyden yoksun kalmış köylü çocukların da amele yanaklarında gülücükler belirecektir,belki vakitli,belki vakitsiz

Bazen de ”etrafına ışık olur mum misali erime pahasına”

Onlar birer “çoban yıldızı”,sarp kayalıklarda açan yüreğimizin gülü,nergisi binlerce köy öğretmenleri

Belki uzaklarda sesi duyulmaz,sönük gibiler ama, coğrafyaları aydınlatacak kadar bilgili,iklimler değiştirecek kadar sımsıcak yüreklidirler

Karanlıklara inat ve haziranlarda yağan ikindi yağmurlarıyla daha bir gür yeşerecektir onlar

Çünkü biliyoruz ki yurdum allı yeşilli,yurdum uçsuz bucaksız,dağıyla,taşıyla,ovasıyla,yayla yayla bizim memleketimiz…Hani daha küçücük yaşımızda şarkısı vardı ruhumuza belletilen

“Orda bir köy var uzakta,

O köy bizim köyümüzdür

Gezmesek de, tozmasak da

O köy bizim köyümüzdür

”

Ben de diyorum ki hiç bilmesek de,görmesek de suda damla,gökte yıldız kadar köylerimiz,orada göğün mavisine durmadan umudun türküsünü haykıran birer “çoban yıldızı” gibi köy öğretmenlerimiz var

”

Konu Araçları	Bu Konuda Ara
Yazıcı Çıktısını Göster Sayfayı E-posta ile Yolla	Bu Konuda Ara: Gelişmiş Arama
Görünüm Modları

10-24-2012	#1
Prof. Dr. Sinsi	Edebiyat Makaleleri Köy Öğretmenlerimiz Var Edebiyat Makaleleri Köy Öğretmenlerimiz Var An gelir öğretmen olur onlar,an gelir,okulun hademesi,belki de emeği taşa çalan usta misali, yürekli birer işçiAn gelir sosyolog ,an gelir doktor,an gelir hemşire olur onlar ve kimbilir hangi an gelir, istese de kendisi olamaz, öğretmenlik köydeyse “kaybolmaktır” birazBazen de alını yitirmiş,yitik köylü çocuklara adadığı türkülerle başlı başına yaşamın şairi Mısra yakarlar bazen,bir çobanın kavalından süzülen ritmik ezgilere eşlik eder gibi… O öğretmenler ki,her biri yüreğinde kocaman sevdalar yaşatır bilemezsiniz…Soğuk okul lojmanlarında çoğu zaman aç,susuz,kimsesiz,günlerce ve hatta aylarca sevdiklerinden bile habersiz kalır onlarBir gün olsun,onların bu çetin zorluklara olan isyanını duymazsınız hiçBir tek gün olsun,”yeter bu yalnızlığım,yeter bir başına bırakılmışlığım” dediklerine şahit olamazsınız Çünkü onlar iyi yürekli, fedakar, idealist ve inançlı birer köy öğretmeni,köylü çocukların ellerinde beliren yepyeni hayallerin başka adıYalnızlığın duvarına hasretin,yokluğun,çaresizliğin resmini işlerler durmadanElektriksiz geçen gecelerin zifiri karanlıklarında, doğup gelecek olana inançla sımsıkı sarılan,bir coğrafyayı baştan sona ısıtan ve ışıtanın nelere baskın geleceğini çok iyi bilenlerdir onlar… Susuz kalırlar suyu olmayan köylerde ve dudaklarında tuhaf bir gevreklik görürsünüz köy okulunda,ya da onlara yakalandığınız her yerdeAlınlarında müthiş bir berraklık ve onlarda o yürek oldukça,bir gün mutlaka bu yoksul ve her şeyden yoksun kalmış köylü çocukların da amele yanaklarında gülücükler belirecektir,belki vakitli,belki vakitsizBazen de ”etrafına ışık olur mum misali erime pahasına” Onlar birer “çoban yıldızı”,sarp kayalıklarda açan yüreğimizin gülü,nergisi binlerce köy öğretmenleriBelki uzaklarda sesi duyulmaz,sönük gibiler ama, coğrafyaları aydınlatacak kadar bilgili,iklimler değiştirecek kadar sımsıcak yüreklidirler Karanlıklara inat ve haziranlarda yağan ikindi yağmurlarıyla daha bir gür yeşerecektir onlarÇünkü biliyoruz ki yurdum allı yeşilli,yurdum uçsuz bucaksız,dağıyla,taşıyla,ovasıyla,yayla yayla bizim memleketimiz…Hani daha küçücük yaşımızda şarkısı vardı ruhumuza belletilen “Orda bir köy var uzakta, O köy bizim köyümüzdür Gezmesek de, tozmasak da O köy bizim köyümüzdür” Ben de diyorum ki hiç bilmesek de,görmesek de suda damla,gökte yıldız kadar köylerimiz,orada göğün mavisine durmadan umudun türküsünü haykıran birer “çoban yıldızı” gibi köy öğretmenlerimiz var”