Nasreddin Hoca|Tiyatro Tarihi Ve Skeçler

NASREDDİN HOCA
(Okullar için komedi, 2 perde)
Kişiler
Nasreddin Hoca - Nasreddin Hoca'nın karısı
Ayşe (büyütme) - Kadı Ahmet Ağa - Sarhoş
Mehmet - Yasef - Ali (öğrenci) - Komşu kadın
Kahveci çırağı - Zaptiye - Yolcu - Eşek
Mahalleli birkaç erkek - Kadın - Çocuk

1 Perde
(Basitçe döşenmiş, fakir bir ev odası Karşıda bir divan, duvarda bir ud görünmektedir Ortada yırtık bir kilim, yanda basit bir masa, üzerinde birkaç kitap durmaktadır Hoca'nın karısı divanda oturmuş çorap örmekte ve Ayşe'ye seslenmektedir)
Hoca'nın karısı— Ayşe Kız Ayşe, bi yol git de bak bakalım, bu herif nerede kaldı Ahmet Ağa'nın köşeye kadar bir varıver
Ayşe—
Hoca'nın karısı— Kız, sana söylüyorum, işitmiyor musun? (Dışarıdan bir gürültü kopar)
Hoca'nın karısı— Elin kırılsın inşallah! Yine kim bilir neleri devirdin kız?
(Hoca elinde takkesiyle girer)
Hoca— Kızın günahını alma hanım, işi bir anlayıver de ondan sonra konuş
Hoca'nın karısı— Peki o gürültü neydi?
Hoca— Ne olacak, merdivenden çıkarken takkem yuvarlanıverdi, işte o kadar
Hoca'nın karısı— İlâhi hoca, takke o gürültüyü çıkarır mı?
Hoca— Eeee altında da ben vardım işte
Hoca'nın karısı— Ha şöyle imana gel Neredeydin şimdiye kadar, arkadan Ayşe'yi koşturacaktım, az daha!
Hoca— Ben mi hanım, bilirsin ki tilki ya ormandadır, ya da kürkçü dükkânında
(Ayşe girer)
Ayşe— Hoca Efendi, sen evde yokken gelen biri, yine geldi, eşeği istiyor Vereyim mi?
Hoca— Yok, de
Ayşe— Pekâlâ (Sahneden çıkar, sonra yine girer) Hoca Efendi, eşek çok lâzım, diyor
(Ahmet Ağa girer)
Ahmet Ağa— Etme Hoca Efendi, şu eşeği ver de bi yol değirmene gidip geleyim
Hoca— Ahmet Ağa, eşeği bizim oğlanla tarlaya yolladım, eşek evde yok
(Bu sırada eşeğin ahırdan anırması duyulur)
Ahmet Ağa— Şimdi de eşek evde yok, demezsin ya?
Hoca—Tövbe estağfurullah be adam, şu sakalı ağartmış adamın sözüne inanmadın da gittin ahırdaki eşeğin tek lâfına inandın, yazıklar olsun sana be
Ahmet Ağa— Kusuruma bakma Hoca, biz cahil insanlarız, kusura bakma, hadi eyvallah (Sahneden çıkar)
Hoca'nın karısı—Adamı iyi atlattın ama senin eşeğe de bir şeyler oldu son günlerde
Hoca— Aldırma hanım, sen bağırmayandan kork O sahibini çok iyi bilir
Hoca'nın karısı— Hoca Efendi, kendime yeni bir elbise diktim Gör bak (Duvardan alır, omuzlarına atar) Nasıl, ne dersin Efendi, bunu giyip kime görüneyim?
Hoca— Bana görünme de kime görünürsen görün
(Ayşe girer)
Ayşe— Hoca Efendi biri geldi, galiba arkadaki komşu kadın ip istiyor
Hoca— Ne ipi? Gelsin bakalım
Ayşe— Gir komşu, gir
Komşu kadın— Selâm Hoca Efendi İp lâzım oldu da
Hoca— Hayrola komşu, ne ipi?
Komşu kadın— Çamaşır ipi canım
Hoca—Ah, biraz evvel gelseydin ya Şimdi imkânı yok
Komşu kadın— Niçin Hoca Efendi?
Hoca— İpe un serdim, un!
Komşu kadın (gülerek)— İpe de un serilir mi? Bir yaşıma daha bastım?
Hoca— insanın vermeye gönlü olmayınca, pekâlâ serilir komşu, pekâlâ serilir
Komşu kadın—Aman komşu, Hoca Efendi de kimseye bir şey kaptırmaz oldu
Hoca'nın karısı— İftira etme komşu Geçen gün kazanınızı aldıktı Geri alırken size güzelim tencereyi, "Kazan doğurdu" diye vermişti, unuttun mu?
Komşu kadın— Nasıl unuturum! Ama sonra ne yaptı?
Hoca'nın karısı—
Komşu kadın— Sen yoktun Kazanı tekrar istedi Bir gün sonra kazanı almaya gittiğimizde de bize, "Kazana Allah rahmet eylesin, öldü!" demez mi?
Hoca'nın karısı— Tabi ne zannettin ya! Kazan doğurmaya gelince doğuruyor da ölmeye gelince niçin ölmesin?
Komşu kadın— Hiç de böylesini görmemiştim Neyse hoşça kalın Sizinle lâf yarıştırmak mı? Hele Hoca ile Allah göstermesin (Sahneden çıkar)
(Karısı yeni elbisesini giymiş olarak girer)
Hoca— Ha şöyle, insanın gözleri ara sıra böyle güzelliklerle yıkanmalı Ver udu hanım, ver de biraz çalayım
(Udu eline alır ve parmağını bir yere basarak çalmaya başlar)
Hoca'nın karısı— Eee Hoca bu ne? Herkes elini şöyle karıncalanmış gibi oynatır da çalar Hâlbuki sen tutmuş bir yerden dımbırdatıyorsun
Hoca— Marifet de orada ya! Herkes alır notayı arar, arar, bir türlü bulamaz Bak, ben nasıl buldum
Hoca'nın karısı— Peki ne şarkısı bu?
Hoca— Koca cahil! Kâtibin şarkısı, kâtibin
Hoca'nın karısı— Sen çaladur Ben biraz karşı komşuya geçiyorum Gece belki orada kalırım, merak etme Bir şey olursa Ayşe ile haber salarsın Sen yatınca, o da gelir komşuya, şöyle pencereden bakarsın, olmaz mı? (Sahneden çıkar)
(Hoca udu asar, Ayşe girer)
Ayşe— Hoca Efendi, Yasef Efendi geldi
Hoca— Ne dedin? Esef Efendi mi geldi? Ne Esefi kız?
Ayşe— Yasef
Hoca— Ha Yasef Efendi, sal içeri bakalım o ne yu-murtlayacak
(Yasef girer, cimriliği gözünden okunur Ayşe çıkar)
Yasef— Akşam şerefiniz hayır içinde yatsın Hoca Efendi
Hoca— Daha yatmadı Yasef Efendi, söyle bakalım derdini
Yasef— İki gözünü seveyim Hoca Efendi, bende vardı bir altın para Şu sırada dükkân da iflâs etti Ben, çocuklar kaldı aç Şimdilik bu altını bozdurayım Hoca Efendiye, nasıl olsa Hoca Efendiyle iyi anlaşırız, dedim
Hoca— Bakayım Yasef Efendi şu altın dediğin şeye (Alır dişler, geri verir) Olmaz Yasef Efendi
Yasef— Olmaz dedin? Niçin Hoca Efendi? Bu altın en iyi altın Biraz eksiğine de olsa bozuver Evde çocuklar bek-ieşiyorlar Kediler gibi sarmaş dolaş olmuşlar, inanmazsın
Hoca— Olmaz, bozamam
Yasef— Peki öyleyse, 150 lira ver de al, helâl olsun
Hoca— Etmez Yasef Efendi, onun altını az, ayarı düşük
Yasef— Peki öyleyse, sen ne vereceksin?
Hoca— Ayarı çok ama çok düşük
Yasef— Canım anladık, sen ne verirsin? Hem altını da ne kadar düşükmüş?
Hoca— Yasef Efendi, bu paranın altını o kadar düşük ki Aslını istersen, bunu verdikten sonra üstüne para da vermelisin
Yasef— Ne dedin Hoca Efendi üstüne para? Hadi yule yule Hoca Efendi, ben gider (Sahneden çıkar)
(Hoca soyunurken kapı çalınır Hoca tekrar giyinir, Ayşe
içerdeki odadan gelir, kapıyı açar Bir talebe, kısa pantolonlu ve fesli olarak içeri girer, ince seslidir)
Hoca— Hayrola Ali Yine vazife mi yaptırmaya geldin?
Ali— Hoca Efendi, muallim bey bize acayip acayip şeyler sordu Anneme, babama söyledim, bilemediler Yarın da yapıp götürmem lâzım Ne olur, bu son artık Bir daha rahatsız etmem Hoca Efendi
Hoca— Sor bakalım, neymiş onlar?
Ali (Defterinden hece hece okur)—Ay küçülünce perisini ne yaparlar?
Hoca— Yaz Kırpar, kırpar yıldız yaparlar
Ali— Kır-par, kır-par yıl-dız ya-par-lar Bir soru daha Hoca, dünyanın ortası neresidir?
Hoca—Yaz Hoca'nın eşeğinin ön sağ ayağının bastığı yerdir İnanmazlarsa ölçsünler Bir karış kısa ya da bir karış uzun gelirse eşek onların olsun
Ali— Hoca eş-şe-ğin, bas-tı-ğı yer-dir Bir tane daha var Sen çok akıllısın be Hoca Bizim sınıfa gelsen, hemen aferin alırsın Son sorum da şu: Hoca, kıyamet ne zaman kopacak?
Hoca— Kıyamet iki türlüdür oğlum Biri küçük kıyamet, diğeri büyük kıyamet Karım ölürse küçüğü, ben ölürsem işte o zaman büyüğü kopar
Ali— Kıya-met, i-ki tür-lü-dür, kü-çük kı-kı-ya-met, bü-yük kı-ya-met Ho-ca ö-lürse, bü-yü-ğü ko-par (Hoca'nın elini öper, sıvışır)
(Hoca yatağa girer, o sırada dışarıdan sarhoşun biri Hoca'yı çağırır)
Sarhoş— Hey Hoca Efendi, aç kapıyı! İçmeye geldim Heyt imanım, Hoca! Aç kapıyı, yoksa indiririm camları aşağı
Hoca— Tu, Allah iyiliğini versin bu sarhoş herifin, yine dayandı kapıya be
(Hoca yataktan çıkar, kapıyı açar, o sırada Hoca'nın yüzüne dışarıdan bir tokat iner Hoca yere yuvarlanır, dışarıdaki sarhoş kahkaha ata ata uzaklaşır Hoca öfkeli öfkeli kalkar)
Hoca— Seni mel'un seni, seni hınzır herif seni Baban yerindeki adama tokat ha, yarın kadıya gidince görürsün sen Seni nalet herif seni
(Yatağına girerken perde kapanır)

2 Perde
(Kadının odası Duvarda Arapça âyetler Kadı yüksekçe bir yerde oturmakta, sırtında siyah bir aba vardır Kekeme konuşur)
Kadı— Ki-ki-kim vaaar o-ora-d da? Gir, gi-ir (Kalkar, kapıya gider, geri döner, zaptiye girer)
Zaptiye— Kadı efendi, Hoca geldi İçeri alayım mı?
Kadı— Elinde bir şey var mı? Bana bir şey getiriyor
mu? Varıver de anla
Zaptiye— Yok Kadı Efendi, yok Yalnız elinde bir adam var, davacıymış, eşeğin üstüne bağlamış, onu çözüyor
(Zaptiye çıkar, biraz sonra Hoca, akşamki sarhoşun ensesinden tutmuş olarak girer)
Hoca— Davacıyım kadı efendi
Kadı— Buyur Hoca Efendi buyur Neymiş davan? :
Hoca— Daha bugünün çocuğu, gelmiş bana tokat atıyor, kadı efendi, tokat!
Kadı— Tokat ha! Ne cüret, ne cesaretle Söyle bakalım, sen ne dersin?
Sarhoş— Ben mi kadı efendi, sarhoştum Ne yaptığımı bilmiyordum Hoca'ya oyun olsun, demiştim Demek tokat atmışım, bağışla kadı efendi
(Hoca arkasını döner, oturmak üzere kanepeye giderken, sarhoş cebinden bir para çıkını çıkarır, hemen kadının önüne bırakır)
Kadı— Bir tokadın cezası, (Defteri karıştırır) bin kuruştur Atan, tokatı yiyene öder Hadi bakalım Çıkar paralan (Gözüyle de işaret eder)
Hoca— Koskoca bir adama tokat ha!
Sarhoş— Kadı efendi, iyi ama yanımda para yok Müsaade et de gidip getireyim
Kadı— Daha duruyor, fırla çabuk Hoca sen de bekleyiver
(Sarhoş çıkar, biraz sonra kahveci çırağı kadıya bir çay getirir, çıkar Sonra yine girer)
Çırak— Hoca Efendi dışarıda bir sini baklava gidiyor
Hoca— İyi ama bana ne?
Çırak— Nasıl sana ne Hoca Efendi, baklava sizin eve doğru gidiyor
Hoca— O hâlde sana ne?
Kadı (Başını kaldırır)— Ya Ya Sana ne? (Çırak çıkar)
Hoca (Usulca kalkar)— Kadı efendi, yarım saat oldu, heriften haber yok Ya gelmezse?
Kadı— Sen merak etme Hoca Efendi, neredeyse gelir
(Hoca oturur Biraz sonra dayanamaz, kalkar Kadı'nın ensesine bir tokat indirir)
Hoca— Kusura bakma kadı efendi, fazla bekleyemeyeceğim Sen herifin getirdiği bin kuruşu alırsın Hadi eyvallah!
Kadı— To to to kat haaaa Ka ka di ya to tokat (Sandalyesine devrilir gibi oturur Hoca sahneden çıkar)
(Perde kapanır)