Özlem Yapışmış Yakama!

“Dur” diyorum, durmuyor, “sus” diyorum, susmuyor!
Her atışında seni haykırıyor
Kırık bir dal gibi, dökülmüş yaprak gibi, hazan gibi, kor gibi
Biraz buruk, biraz donuk, biraz da yanık bu kalbim
Sadece sende can buluyor!
Ölmeden öldürüyor, gülmeden ağlatıyor

Bilmem, ne hallerdeyim
Perişanım, derbederim
Halimi arzetmeye ne kelimeler yetiyor, ne şarkılar, ne şiirler
Ruhum, ruhunu arıyor, bedenimden uzak gibi
Ama ne tamamen gidiyor, ne de benim oluyor

Usandım halimden yar!
Özlem yapışmış yakama!
Her gece çöktüğünde boğazımda bitiyor, düğüm düğüm, lokma lokma
Gitmiyor!
Kor gibi, lav gibi, ateş gibi gözyaşlarım, ta sinemden geliyor!
Bu yastığım her gece şahit! Gözyaşlarımla yıkanıyor

Dayanamıyorum!
Artık gel!
Sevdamı ve ruhumu al götür bu bedenden kendi ruhuna kat
Ben artık yaşamayayım, sonsuza kadar sende hapis kalayım
Seni sende yaşamak istiyorum!
“Ben”de mecal kalmadı