Vatan Yahut Silistre Kitap Özeti (Namık Kemal)

Vatan Yahut Silistre Kitap Özeti (Namık Kemal)

Kitabın Adı : Vatan Yahut Silistre

Yazarı : Namık Kemal

Kitabın Özeti

KONUSU: Siliistre bugünkü Bulgaristan’da Tuna ırmağının kıyısında, bir kenttir 1388 yılında Türkler tarafından fethedilen Silistre, 1853-1856 Kırım Savaşı sırasında çok kalabalık bir Rus ordusu tarafından kuşatılmış, Musa Hulusi Paşa kumandanlığındaki Türk kuvvetleri kırk gün boyunca, kaleyi kahramanca savu-nurlar

Kitapta, asıl verilmek istenen Vatan Sevgisi’dir Bunun ya-nında, Silistre Kalesİ’ne yardıma koşan gönüllüler ve bunlardan İslam Bey ile Zekiye’nİn aşkı da anlatılmaktadır

Kısa Özeti

İslam Bey, gönüllü olarak orduya gideceğinden dolayı uzaktan sevmekte olduğu Zekiye ile vedalaşmak üzere onun odasına girer Zekiye’ye, kendisi hakkında beslediği sevgiyi anlatır Kız da ona karşı kayıtsız olmadığı gibi, onun arkasından o da erkek elbisesi giyerek gönüllüler takımına karışır, Silistre’ye kadar gider Silistre’de kuşatma altında kalırlar Bu arada İslam Bey yaralanır, ona, Âdem ismini almış olan Zekiye bakar Yaralı olduğu halde İslam, yanında Abdullah Çavuş ve Zekiye ile düşman cephanesini ateşlemek üzere giderler Dönüşlerinde düşman kuşatmayı kaldırıp çekilmiş vaziyette bulurlar Kumandan Sıtkı Bey de Zekiye’nin vaktiyle bir namus meselesinde itaatsizlik ettiği için keçe külah edilmiş olduğundan asıl adı olan Ahmet’i değiştirip Sıtkı’yı kullanarak yeniden askerlikte rütbesi kazanmış olan babası çıkar İslam ile Zekiye’nin düğünleri kazanılan savaşın mutluluğuyla birlikte yapılır

GENİŞ ÖZETİ:

Birinci Perde:

Zekiye, odasında uzanmış kendi kendine İslam Bey’e olan aşkını anlatmaktadır İslam Bey ise, bu sırada, veda etmek için Zekiye’nİn penceresi etrafında dolanmaktadır Sesi duyunca, kendisini gösterir Zekiye utanmıştır

İslam Bey, Silistre’ye yardıma giden gönüllülerden olmaya kararlıdır Bunu Zekiye’ye söyleyince, sevgisi çok büyük olan Zekiye’nİn, haliyle üzüntüsü de büyük olmuştur Bu yüzden İs-lam Bey’i bu kararından vazgeçirmeye çalışır İslam Bey ise ataları arasında tam kırk iki şehit bulunduğunu, bu kadar şehidi olan bir ailenin ferdine kaçmanın yakışmayacağını belirtir

Zekiye ise kardeşini şehit vermiş, yıllar önce cepheye giten babasından ise yıllardır bir haber alamamıştır Şimdi de hayatta tek sevdiği İnsandan ayrılmak, ona kat be kat zor gelmektedir Yine de, onu sevgi ile uğurlar İslam Bey, “Yaşasın vatan !” diyerek Zekiye’nİn yanından ayrılır

İslam Bey, Zekiye’nİn yanından çıktıktan sonra, dışarıda kendisini bekleyen gönüllülerin yanına gelir ve “Beni seven peşim-den gelsin” diyerek yola düşer

Biraz sonra Zekiye de erkek kılığına girer ve İslam Bey’in git-tiği yoldan takip eder

İkinci Perde:

Gönüllüler, Silistre Kalesi’ndedirler Zekiye de içlerindedir Miralay Sıtkı Bey, ölüm ve kalım günlerinin sayılı olduğunu, isteyenin gidebileceğini söyleyince, gönüllülerden birisi “madem gidecektik de buraya neden geldik” diyerek bütün arkadaşları adına kararlılıklarını vurgular Zekiye’yı çocuk diye göndermek isterler-se de, ısrarlı turumu sayesinde vazgeçerler…

Çatışma bütün şiddetiyle başlar İslam Bey yaralanmıştır Zekiye onu tanıdığı için hemen yanına koşar, İslam Bey Zeki-ye’nİn kollarında bayılır

Zekiye, tedavisi için yanında revire gider,

Miralay Rüstem Bey ile Sıdkı Bey ise gelmişten geçmişten derin bir sohbete dalarlar

Üçüncü Perde:

İslam Bey, hasta yatağında devamlı sayıklamakta, Zekiye ümit ve endişe ile başında beklemektedir Günler sonra gözlerini açtığında Zekiye’yi görünce, şaşırır Zekiye kendisini saklamaya Çalışsa da fazla direnemez ve iki sevgili konuşmaya başlarlar

Düşman ise hedefine adım adım yaklaşmaktadır Kaleyi ele geçirmesi an meselesidir Tek çare olarak, kaleden çıkıp düşman cephaneliğini ateşlemek gözükmektedir Bu iş için İslam Bey yara-lı hali ile Öne çıkar İkinci öne çıkan kişi ise Zekiye’dir Yanlarına bir de Abdullah Çavuş’u katarlar Sıdkı Bey Zekiye’ye çok dikkatli bakar ve “Oğlum mezarda yatıyor” der Zekiye’yi oğluna çok benzetmiştir

Dördüncü Perde:

Aradan günler geçmiş, düşman toparlanmaya başlamıştır Sıdkı Bey, çocukları düşman içine gönderdiğine bin kere pişman olmuş vaziyette dolanıp durmaktadır Nihayet, Abdullah Çavuş görünür ve olanları anlatır Anlattıklarından, İslam Bey’in büyük bir kahramanlık ve fedakârlık örneği göstererek düşmana büyük kayıp verdiği anlaşılmaktadır Bu konuşma sürerken, İslam Bey, kelinde kırık kılıcı ile çıkagelir, tabii Zekiye de arkasından

Sıdkı Bey coşku ile İslam Bey’i “evladım” diyerek kucaklayıp alnından öper İslam Bey de onun ellerinden Sonra Sıdkı Bey, çocuğun nerede olduğunu sorar İslam Bey, Sıdkı Bey’e bütün olup biteni anlatır Sıdkı Bey kızı yanına getirmesini söyler Sıdkı Bey, Zekiye’ye sorduğu suallere aldığı cevaplardan kendi öz kızı olduğunu; Zekiye de yüzündeki duruşun aynı ninesi ve abisinin yüzündeki duruş olduğunu görerek, Sıdkı Bey’İn öz babası oldu-ğunu anlar Baba kız kucaklaşırlar Sevinçlerine diyecek yoktur

Bu esnada, Abdullah Çavuş eratın önüne düşmüş, onları “Arş Yiğitler Vatan İmdadına” marşını söyleterek yürütmektedir Sıdkı Bey’in önüne gelince dururlar Sıdkı Bey erat önünde şu tarihi konuşmayı yapar:

“Arslanlanml Doksan gündür çekmediğiniz belâ, görmediğiniz ce-fâ kalmadı Osmanlıların namusunu göklere çıkardınız Vatan sizden hoşnuttur Vatanımızın faydasını koruduk, yine de koruruz Her za-man koruruz Biz her zaman bu yolda ölmeye hazırırz Yaşasın vatan! Yaşasın Osmanlılar!”

Askerler de hep bir ağızdan: “Yaşasın vatan! Yaşasın Osmanlı-lar!” dîye haykırır ve perde kapanır