Çocuğunuzu Kıyaslamada Mihenk Taşı Bir Başkası Olmamalı!

**Prof. Dr. Sinsi** · 10-19-2012

Çocuğunuzu kıyaslamada mihenk taşı bir başkası olmamalı!

- Sen ağabeyine hiç benzemiyorsun! - Abisi kardeşinden daha zeki değil mi? Notlarından belli

- Baba, �Anasına çekmiş ne olacak!� Anne, �Babasına benzemiş, adam olamaz ki!� şeklindeki kıyaslamalar ve küçük düşürücü yaklaşımlar, gencin kendine karşı nefret ve suçluluk duygusu geliştirmesine sebep olabilmektedir

Sadece çocuklar ve gençler değil; yetişkinler de başka hanımlarla ya da başka baylarla kıyaslandıklarında mutsuz olmaktadır

Çünkü her insan farklı kişilik özelliklerine, farklı yeteneklere, farklı zekâya, farklı bedene, farklı duygulara, düşüncelere sahip olarak dünyaya gelmiştir

Dolayısıyla çocuklarımızın önüne hedef koyarken veya değerlendirirken kişisel performanslarını ve farklılıklarını göz önüne almak gerekir

***
YAKLAŞIM NASIL OLMALI?
* Çocuğunuzla ilgili değerlendirmelerinizde mihenk taşı bir başkası değil yine çocuğunuz olmalıdır

Değerlendireceğiniz konu ne ise çocuğunuzda önceki durumu ve son hali değerlendirilmelidir

Örnek olarak; �geçen deneme sınavında şu kadar puan aldın

Bu denemede ise bu kadar aldın

Tebrik ederim veya biraz daha gayret etmen gerekli� gibi geribildirimler verilebilir

Çocuğunuzun durumunu bir başka öğrenciyle kıyaslamak amacınıza hizmet etmeyeceği gibi çocuğunuzda hasetlik, kıskançlık gibi duyguların anormal boyutlarda yaşanmasına sebep olur

* Çocuklarınızın yanlışlarıyla ilgili geribildirimlerde bulunacağınız zaman izleyeceğiniz yol; önce çocuğunuzun beğendiğiniz iyi ve güzel bir yönünü, sonra düzeltmesini istediğiniz davranışını, en sonunda ise hoşlandığınız başka bir yönünü söylemek şeklinde olursa eleştiriniz daha ılımlı ve yapıcı olur

* Kıyaslama, genelde kendi beklentilerine cevap bulamayan bireyler tarafından yapılır

Çocuklarımızın ilgi ve yeteneklerini göz önüne alarak gerçekçi beklentiler içinde olmak bizi daha tatminkâr yapar ve çocuğumuzla çatışma riskini azaltır

* İnsan, fark edilmek, takdir edilmek ve onay görmek ister

Bunu, işyerinde personel amirinden, bayanlar eşlerinden, çocuklar ve gençler de ebeveynlerinden beklerler

Bir nevi bu bir ihtiyaçtır

Kimi ebeveynler çocuklarının yapamadıklarını ve yanlışlarını ön plana çıkartarak, doğruyu göstermeye çalışmaktadır

Bu yaklaşım hem ebeveynlerde hem de çocuklarında hayal kırıklığı ve umutsuzluk oluşturabilir

Oysaki genci, olduğu gibi kabullenmek ve toplum içinde küçük düşürücü yaklaşımlardan sakınmak, küçük dahi olsa onun olumlu davranışlarının ve başarılarının da farkına varmak ve onları takdir etmek kimlik oluşturma çabalarını destekler

Yaklaşımlarımızda temel nokta; ergene aynen arkadaşlarımıza davrandığımız gibi davranmaktır

Arkadaşımıza, �Neden ağabeyine benzemedin?� ya da �Saçını ablan gibi kestirseydin daha iyi olurdu� diyebilir misiniz?

ABDULLAH PURTAŞ, BURÇ ÖZGÖREN KOLEJİ PSİKOLOJİK DANIŞMANI

Konu Araçları	Bu Konuda Ara
Yazıcı Çıktısını Göster Sayfayı E-posta ile Yolla	Bu Konuda Ara: Gelişmiş Arama
Görünüm Modları

10-19-2012	#1
Prof. Dr. Sinsi	Çocuğunuzu Kıyaslamada Mihenk Taşı Bir Başkası Olmamalı! Çocuğunuzu kıyaslamada mihenk taşı bir başkası olmamalı! - Sen ağabeyine hiç benzemiyorsun! - Abisi kardeşinden daha zeki değil mi? Notlarından belli - Baba, �Anasına çekmiş ne olacak!� Anne, �Babasına benzemiş, adam olamaz ki!� şeklindeki kıyaslamalar ve küçük düşürücü yaklaşımlar, gencin kendine karşı nefret ve suçluluk duygusu geliştirmesine sebep olabilmektedir Sadece çocuklar ve gençler değil; yetişkinler de başka hanımlarla ya da başka baylarla kıyaslandıklarında mutsuz olmaktadır Çünkü her insan farklı kişilik özelliklerine, farklı yeteneklere, farklı zekâya, farklı bedene, farklı duygulara, düşüncelere sahip olarak dünyaya gelmiştir Dolayısıyla çocuklarımızın önüne hedef koyarken veya değerlendirirken kişisel performanslarını ve farklılıklarını göz önüne almak gerekir * YAKLAŞIM NASIL OLMALI?** * Çocuğunuzla ilgili değerlendirmelerinizde mihenk taşı bir başkası değil yine çocuğunuz olmalıdır Değerlendireceğiniz konu ne ise çocuğunuzda önceki durumu ve son hali değerlendirilmelidir Örnek olarak; �geçen deneme sınavında şu kadar puan aldın Bu denemede ise bu kadar aldın Tebrik ederim veya biraz daha gayret etmen gerekli� gibi geribildirimler verilebilir Çocuğunuzun durumunu bir başka öğrenciyle kıyaslamak amacınıza hizmet etmeyeceği gibi çocuğunuzda hasetlik, kıskançlık gibi duyguların anormal boyutlarda yaşanmasına sebep olur * Çocuklarınızın yanlışlarıyla ilgili geribildirimlerde bulunacağınız zaman izleyeceğiniz yol; önce çocuğunuzun beğendiğiniz iyi ve güzel bir yönünü, sonra düzeltmesini istediğiniz davranışını, en sonunda ise hoşlandığınız başka bir yönünü söylemek şeklinde olursa eleştiriniz daha ılımlı ve yapıcı olur * Kıyaslama, genelde kendi beklentilerine cevap bulamayan bireyler tarafından yapılır Çocuklarımızın ilgi ve yeteneklerini göz önüne alarak gerçekçi beklentiler içinde olmak bizi daha tatminkâr yapar ve çocuğumuzla çatışma riskini azaltır * İnsan, fark edilmek, takdir edilmek ve onay görmek ister Bunu, işyerinde personel amirinden, bayanlar eşlerinden, çocuklar ve gençler de ebeveynlerinden beklerler Bir nevi bu bir ihtiyaçtır Kimi ebeveynler çocuklarının yapamadıklarını ve yanlışlarını ön plana çıkartarak, doğruyu göstermeye çalışmaktadır Bu yaklaşım hem ebeveynlerde hem de çocuklarında hayal kırıklığı ve umutsuzluk oluşturabilir Oysaki genci, olduğu gibi kabullenmek ve toplum içinde küçük düşürücü yaklaşımlardan sakınmak, küçük dahi olsa onun olumlu davranışlarının ve başarılarının da farkına varmak ve onları takdir etmek kimlik oluşturma çabalarını destekler Yaklaşımlarımızda temel nokta; ergene aynen arkadaşlarımıza davrandığımız gibi davranmaktır Arkadaşımıza, �Neden ağabeyine benzemedin?� ya da �Saçını ablan gibi kestirseydin daha iyi olurdu� diyebilir misiniz? ABDULLAH PURTAŞ, BURÇ ÖZGÖREN KOLEJİ PSİKOLOJİK DANIŞMANI