Deli Severim ßen

**Prof. Dr. Sinsi** · 10-11-2012

Ölümüne uyanılmış uykularda, bize sarılıp uyumak var şimdilerde

Ey Canı baharım

Sırtlandığım sensizlikle bize kucaklanıp, sabahlara biz uyanmak var şimdilerde

Memleketimsin sen benim

Hangi toprağı karışlasam, sana dolanıyor adımlarım

Sen benim, yatağımsın

Hangi yastığa gömülsem, sonum oluyor uykuların

Hanımsın sen benim

Hangi kapıyı çalsam, sevdana yakalanıyor yüreğim

Dinmek bilmeyen hasretimsin

Uçsuz bucaksız yakarışlarımsın

Hangi ölüme boyun büksem, bir dokunuşa yırtılıyor kefenim

Sevişemediğim tümcelerimsin

Terinle yıkansam, namusum oluyor titreyişlerim

Öyle ağır geliyor ki her cümle, bilmiyorum neden

Canım yanıyor

Aşk, bu kadar yakınımdan geçmemişti

Sende sarsıldığım kadar sarsılmadım hiç

Belki de hiç

!

Bense, kuşandığım suskunlukta uykular mırıldanıyorum

Her yeni mısrada yeni bir küçük çığlık daha

Her yeni uykuda, bir minik serseri daha

Uykularımı sana devşiriyorum daim ederek, sokulduğum teninde arıyorum benliğimi

Tamamlama arzusu

!

Zaten yaşım başımdan aşkın, sürükleniyorum uçsuz bucaksız coğrafyana

Oysa tüm benler, sendeki bir kelimeye şahit

oysa sen, benim taptaze gençliğimsin

Doyasıya sarılamayışıma yanıyor sınırlarım

Zihnimin en derin yerine sızan asiliğimsin sen

Bedenimin isyanı, dillerimin günahısın

Her yoruluşumun manası sendendir bundan böyle

Çıramsın yakmaya

Doğumsun yaşlanmaya

Bir hayatı iki eden düşüncelerimsin ben senim

İki hayatı bir eden düşlerimsin

Tadı damağımda tüm şiirlerin

Gelmişlerin, geçmişlerin

Bir tek şimdisi yok yarınımın, bir tek şimdisi sensiz günlerimin

!

Soyutların hepsini soydum gecemden, allar kuşandım gireceğim rüyalara

Şimdiler

Kayıp ama güzel, yitik ama bitişik

Gitmek istemiyorum göğsünden

Kulağımdaki mırıldanışların dinsin istemiyorum

Sen

Uçurumumsun benim

Ne vakit düşecek olsam, tutunduğum dallarımsın

Ölümüne yas ettiğim çocukluğumsun sen

Sesime bezenen türkülerimsin

Hangi martı çığırsa, gözlerimi düşünmeksizin yumduğumsun

Sen benim

İlk gençliğimsin

Ne vakit yaşlansam, derinliğiyle güzelleştiğim

Serinliğiyle dirildiğimsin

Sana boğuluyor kimsesizliğim

Yoktan var ediyorum dertleri

Gün aşımı gibi aşırılıyorum gözlerinden

Hiçe sayıyorum bizsizliği

Sana sonlanıyor iç çekişlerim

İçimden bir hiç çıkıp ta, o bendim diyemiyor sensizliğe

Yollarda avareyim ben yine görebiliyor musun

Sağ elimde sigaram

Sol yanımda ağırlığın

Boynumda yükün, adımlarım da ayakların

Yürüyorum öyle serseri

Öyle itaatkar

Son soldan sapmışım

Yol yokuş

Yol sapa

Mecalim kalır mı sanıyorsun daha

Benim tenim o tren yolunda,

"Gitme

"

demeye çabalarken kitlendi dudaklarıma

Bilirsin

Deli severim ben

Tıpkı sen gibi doğdum dünyaya

Konu Araçları	Bu Konuda Ara
Yazıcı Çıktısını Göster Sayfayı E-posta ile Yolla	Bu Konuda Ara: Gelişmiş Arama
Görünüm Modları

10-11-2012	#1
Prof. Dr. Sinsi	Deli Severim ßen Ölümüne uyanılmış uykularda, bize sarılıp uyumak var şimdilerde Ey Canı baharım Sırtlandığım sensizlikle bize kucaklanıp, sabahlara biz uyanmak var şimdilerde Memleketimsin sen benim Hangi toprağı karışlasam, sana dolanıyor adımlarım Sen benim, yatağımsın Hangi yastığa gömülsem, sonum oluyor uykuların Hanımsın sen benim Hangi kapıyı çalsam, sevdana yakalanıyor yüreğim Dinmek bilmeyen hasretimsin Uçsuz bucaksız yakarışlarımsın Hangi ölüme boyun büksem, bir dokunuşa yırtılıyor kefenim Sevişemediğim tümcelerimsin Terinle yıkansam, namusum oluyor titreyişlerim Öyle ağır geliyor ki her cümle, bilmiyorum neden Canım yanıyor Aşk, bu kadar yakınımdan geçmemişti Sende sarsıldığım kadar sarsılmadım hiç Belki de hiç ! Bense, kuşandığım suskunlukta uykular mırıldanıyorum Her yeni mısrada yeni bir küçük çığlık daha Her yeni uykuda, bir minik serseri daha Uykularımı sana devşiriyorum daim ederek, sokulduğum teninde arıyorum benliğimi Tamamlama arzusu! Zaten yaşım başımdan aşkın, sürükleniyorum uçsuz bucaksız coğrafyana Oysa tüm benler, sendeki bir kelimeye şahitoysa sen, benim taptaze gençliğimsin Doyasıya sarılamayışıma yanıyor sınırlarım Zihnimin en derin yerine sızan asiliğimsin sen Bedenimin isyanı, dillerimin günahısın Her yoruluşumun manası sendendir bundan böyle Çıramsın yakmaya Doğumsun yaşlanmaya Bir hayatı iki eden düşüncelerimsin ben senim İki hayatı bir eden düşlerimsin Tadı damağımda tüm şiirlerin Gelmişlerin, geçmişlerin Bir tek şimdisi yok yarınımın, bir tek şimdisi sensiz günlerimin! Soyutların hepsini soydum gecemden, allar kuşandım gireceğim rüyalara Şimdiler Kayıp ama güzel, yitik ama bitişik Gitmek istemiyorum göğsünden Kulağımdaki mırıldanışların dinsin istemiyorum Sen Uçurumumsun benim Ne vakit düşecek olsam, tutunduğum dallarımsın Ölümüne yas ettiğim çocukluğumsun sen Sesime bezenen türkülerimsin Hangi martı çığırsa, gözlerimi düşünmeksizin yumduğumsun Sen benim İlk gençliğimsin Ne vakit yaşlansam, derinliğiyle güzelleştiğim Serinliğiyle dirildiğimsin Sana boğuluyor kimsesizliğim Yoktan var ediyorum dertleri Gün aşımı gibi aşırılıyorum gözlerinden Hiçe sayıyorum bizsizliği Sana sonlanıyor iç çekişlerim İçimden bir hiç çıkıp ta, o bendim diyemiyor sensizliğe Yollarda avareyim ben yine görebiliyor musun Sağ elimde sigaram Sol yanımda ağırlığın Boynumda yükün, adımlarım da ayakların Yürüyorum öyle serseri Öyle itaatkar Son soldan sapmışım Yol yokuş Yol sapa Mecalim kalır mı sanıyorsun daha Benim tenim o tren yolunda, "Gitme" demeye çabalarken kitlendi dudaklarıma Bilirsin Deli severim ben Tıpkı sen gibi doğdum dünyaya