İğde Ağacı

Atatürk agacsiz yurt topraklarindan üzüntü duyardi

Atatürk tabiatı ve ağacı çok severdi Ankara'daki Orman Çiftliğini boz topraktan ormanlık haline soktu Ağaçların dikilişini, tutuşunu, büyüyüşünü adım adım kollardı Akköprü tarafından Çiftlik'e giden yolun etrafındaki boş topraklar meyvelik olmuştu Bir gün bu meyvelikten geçerken birdenbire şoförüne :

— Dur dedi

Arabadan inerek orada bulunanlara :

— Burada bir iğde ağacı vardı, ne oldu? diye sordu Kimse iğde ağacını bilmiyordu Atatürk'ün biraz önceki neşesi kalmamıştı Çünkü Çiftlik'in ilk çorak günlerinin yeşilliği sökülüp atılmıştı Yol boyunca hep iğde ağacını aradı

— İğde, yaşlanmış ve çelimsiz bir ağaçtı Fakat yaşıyordu Baharda güzel kokular veriyordu, diye sızlandı

Atatürk, İstanbul'daki büyük ağaçtan gördükçe :

— Bunlar da güzel ama, ben yapraklarının ve dallarının her yıl ne kadar büyüdüğünü gördüğüm ağaçlarımı seviyorum, derdi

Vatanı yeşil ve bayındır görmek için çok çalıştı Yalova'yı, Florya'yı o değerlendirmişti Bursa'yı bir kaplıca şehri yapmak için uğraşıp durmuştu Planlı Ankara onun fikri idi

Çankaya'daki bahçesini yapan memur şu olayi anlatmıştı

Bahçeyi dolaşıyorduk Çok ihtiyar ve geniş bir ağaç Atatürk'ün geçeceği yolu kapıyordu Ağacın bir yanı havuz, bir yanı dik bir yokuştu Atatürk ağaca yaslanarak güçlükle karşı tarafa geçti Atıldım,

— Emrederseniz hemen keseyim, efendim, dedim

Yüzüme baktı:

— Sen hayatında böyle bir ağaç yetiştirdin mi ki keseceksin? dedi

Falih Rıfkı ATAY