Sakla Gölgemi|Makaleler-Denemeler

Gidiyorum İstanbul

Bir demet yağmur var avuçlarımın içinde, sessizliğim bahardan kalma bir intihar,

bıraktım kapısı hiç çalınmayan bir evin bahçesine Kırgınım ve huysuzum dillenmeyen sözlere…

“giden gitsin, sen şarkılar söyle içinden, boş ver”, diyemeyecek kadar şarkılıyım, birazdan yolda durduracak beni polisler, şarkı kontrolünde promili aşmış olacağım

Gidiyorum İstanbul

Bana çok geldin, belki de az Karıştırdım sevda sözcüklerini okey taşlarıyla

Çifte dönüyordum, yenildim Saat sabahın üçü, saat sabahın orta şekerli hali,

saat sabahın yalpalayan yürüyüşü Galiba iğnesi kırılmış bir plak kadar bozuğum

Dağıttım kadın aklımla, yeter kavuşmalar için soyunduğum

Gidiyorum İstanbul

Benden önce çok gidenlerin anısına, bir selam daha bırakarak sokaklarına

Kaldırımların ıslak tenhalığına tükürdüm ve küfürler yağdırdım dili bozuk kavuşmaların

ısırgan soğukluğuna *****ıyorum, hadi susturun yine, yeniden, bir kez daha

Elbet bir zaman yorulacaksınız, kelimeleri arayacak diliniz, konuşmayacağım, konuşturamayacaksınız

Gidiyorum İstanbul

Getirdiğim boyalı ve süslü öpüşleri sunamadım aşkın dudağına

“Üzgünüm”, diyen cevaplarda kaldı başı dik sevda yürüyüşüm

Mahcup olacak biri varsa o da benim, beni bağışla Asya ve Avrupa, şiirleri boğazınızdan geçiremedim

Yutkunduğum sitemlerde terledi ânı yaşayan bekleyiş

Hadi, bir daha söyle şarkını Vedat Sakman, ama ne olur “usulca”

Sen de biliyorsun işte, “ateşim dumansız arayışlarda”

Gidiyorum İstanbul

Gözleri pencerede beni bekler Ege, özlemiştir, bir tas sıcak çorbayla yolumu gözlemektedir

Tez elden haber geldi, seni her kim üzdüyse yürü ve arkana bakma dedi

Boynum kıldan ince, sevdadan derindir Bağırdım ama göz yaşlarıma söz dinletemedim

Asi ve kırılgan olur yaşını alan özlemler, isteksizce öğrendim

Gidiyorum İstanbul, aldırma, aldırma gözü pek direnişime, hayasız tükenişime

ve inatçı bekleyişime

Gülhane’den aldığım mor tokalı çanta kadar gerçektir uykusuzluğum ve

Eminönü’ndeki ekmek arası balık yalnızlığım

Biliyorum İlke, Yeşilköy’den denize sitemleri indirdik, geride kaldı kırık ezgiler kuşağından geçen kekeme direnişler

Şişli’de şişe geçirdim umutları ama pişmediler Taksim’de taktım kafama bu sefil suskunluğu

Kadıköy’de bir kadı kadar asilken, Beşiktaş’da beşik kertmesi olduğumu hatırladım mutlu anılarla, ağladım, ağlandım belki de

Gidiyorum İstanbul

Bu ne senden ilk kaçışım ne de ilk düşüşün yüreğime Sessizce, hiç yaşanmamış gibi adımlayarak yolları

Ne bu serden son geçişim ne de son düşüşüm kaderime

Kumdan Kaleler neden yok artık, sahile insem bulabilir miyim şarkılarını dalgalar kaçırmadan inine?

Gidiyorum İstanbul

Ağır geldi kalabalığın içinden bağıran yalnızlığım

Köpek öldüren hırçınlığım, köprü altlarında barınan çığlığımda

Ne ay anladı ışığında soyduğum çıplaklığı ne de “gece ay şahit” şahadet getirdiğim gözlere

Sus İstanbul, ne olur herkes gibi sus sen de

Bak işte gidiyorum, arkamdan su dökme, bir parça mavi yeter yollara düşmeme

Gidiyorum İstanbul

Tuzlu damlacıklarla yıkadım yüzümü ve açıldım sabaha

Bakırköy’de delirdim dalgalara ve kulaç attım anason kokusunda istiflenen sarhoşluğa

Gelmedi beklenen gülüşler, olsun, gidiyorum gelmek istemeyenlerden ben de

Gidiyorum İstanbul, gidiyorum evime

Evimin neresi olduğunu bilmediğim denize Gülümsettiğin zamanlar çıkınımda katık olsun

El sallıyorum, dağılan saçlarımın arasına karıştı rüzgarın sesi

Yağmurunda ıslandım, kafidir bu sema gösterisi

Gidiyorum İstanbul, bir gün dönersem diye, sakla gölgemi

alıntı