10-21-2012
|
#1
|
Prof. Dr. Sinsi
|
Ezberim, Ezelim, Ebedimsin...
Ezberim, ezelim, ebedimsin 
GÜNAYDINIM’ sın 
Fecri aydınlatan sözlerimsin sen  Karanlığın odalarına süzme ışıktır gözlerin Ceplerinde hüzün taşıyan adamın avuçlarında sakladığı mavi bilyelerin içinde yaşayan can  Sen perdelerime düşen günaydınımsın Sen yarım yamalak sözlerimin tamamlandığı yersin  Durma oralarda, gecemi gündüze çeviren kadın Günebakan çiçekleri gibi yüzünü bana çevir Soluğunu rüzgar, suskunluğunu bahar yaptım kendime Gözlerinin sağnaklarındayım bulut bulut düşüyorum Yeşil Cennetin kuruyan topraklara  Kalem oluyorsun yüreğimde demlenen  Ela gözlerim gibi kahve gözlerinle ısık dağıtıyorsun şehrime Alnıma vuran ışıksın Cünkü sen günaydınım, sen benim yaşamımsın sabahıma kanatlanan 
AYDINLIĞIM’sın  
Cemaline sinen nurlu gözlerine esir düşüm ben Esrik bir rüyayım karanlıktan aydınlığına saçılan Tut sevgili Mihrabına al beni Gökyüzüne kanatlandır beni Kutsa beni yüreğinle Kutsal mabedinde yaşamama izin ver  Duam olsun nefesin Nefesim olsun gözlerin Katılaşmış karanlığımı erit yüzünde soluklanan güneşle İlmekle beni ışığına Kollarına al cocuksu sevinçlerımi  Ört üzerimi ışığınla  Saçlarımın köklerinde doğsun gözlerin Alnı pak sevdalara kazılsın adın Tıpkı karanlıklarıma bırakılan aydınlık gibi  Sen hep burada kal Gecemin sabaha gebe kalan aydınlığı ol  Kuşluk vaktim olsun sözlerin Perdelerim seninle gülümsesin  Şehrim seninle ısınsın Sen geleceğe yürüdüğüm yollara mevzilenmiş çiçeklerin gökyüzüne bakan yanısın  Sen pencerelerime süzülmüş apaydınlığımsın  
YOLLARIM’sın 
Umutsuzlukta kaybettiğim yılların geleceğe giden zamanısın sen Tozlu yollarımsın sana uzanan  Adımlarımsın bastığım her izinde adını sayıklayan  Rüzgar koynumda sana geliyorum Dudaklarımda senin en sevdiğin şarkı   Bir de bohçamda sevgi azığım  Kilitledim geçmişimi karanlığa  Ben sana koşuyorum Hem de yalınayak  Bilirim ki yollardaki dikenlerin çıplak ayaklarımın kanamasından korkarsın sen  Dudaklarınla öpme sakın yollarıma serilmiş dikenleri Bırak kanasın ayaklarım   Yollarımsın bâd- ı saba ile yıkanmış Bulut bulut gölgelerinde ilerlediğim varlığının bayram arifesindeyim Sana kavuşmak, bir bayram sabahı  Toprak yağmuru sağarken dudaklarıyla sen benim vuslatımsın hasretin omuzlarına vurulmuş  Sen benim yollarımsın adınla onurlandırılmış Gözlerini mavi ufuklara çevir Toz bulutuyla sana gelmekteyim  Ellerimde mavi bilyelerim nefes nefese sana koşuyorum Bekle beni Daraldı zaman Yaz yağmuru kadar mesafem kaldı sana Geliyorum   Kaybolan yılların cilasız zamanlarından senin için yollara koyuldum Zamansızlığın patikalarını geçmişken bir dağ kaldı aramızda  Üzüm bağlarından geliyorum sana Az kaldı sevgili Yollarımsın, adımlarıma ömür diye sunulmuş 
SABRIM’ sın
Acıya minnet eden bir cocuğun ellerine tutuşturulmuş ekmek gibi bereketli yüzün Su gibi aziz, hayat kadar elzem ve nefes kadar sonsuz bir cansın sen  Akşam kuytularında yalnızlığın ayak dibinde düşmüş benliğimin gözlerinde tekrar hayatı kazanmasıydı Takâtim, dayanağım, sabrımsın sen Soğuk ve yapay cocuklarla bastırılmamış cocuksu düşlerimin yeniden sabırla örülüşüydü yüzündeki tebessümler Ezberimsin evvelim , ezelim ve ebedimsin  Sebebim, nefesim ve ahirim Sen, çaresizliğin ayak uçunda demlenen yüreğime armağan edilen sonsuzluk hediyesi Sen, göğsümde taşıdığım eşsiz paye  Sen benim acıya dayanma gücüm, sen benim yüreğime işlenmiş sabrımsın 
HAYATIM’sın  
Şeceresi hüzün olan kadının buzdan kalbine düşen hayatsın Canıma can diye süzülen canânsın Kanadında mutluluk olan baharlarsın sen  Gonca güllerle süslenmiş sabahların gülümsediği cansın sen Kaybettiklerimin ardından tek kazandığımsın Bedeli ödenmiş acılarımı dudaklarındaki nefesle gideren şifâsın sen Bağrı yanmış ve susuzluktan yüreğimi kurumuş kıyılarıma dolan ve benliğimden aşıp yüreğimde çoğalan bitmez deryâsın sen Yaralarıma kendi yarası gibi bakıp sökük yüreğimi Eyyubvâri sabırla mutluluk ekleyen, çöllerimdeki serabın tükendiğini bilip dudaklarındaki ab- ı hayat ile menzile giren Leylasın sen  Göğsümde her zaman övünç abidesi diye saklayacağım ömrü vefasın sen Sen susuzluğuma düşen hayatsın Bak çöllerim yeşeriyor Dokun toprağa Zamanın göğsünde elenmiş topraktan “ sen ” fışkırıyor bak Dua dua filizleniyor kuru yapraklar İçinde büyüttüğüm kız çocuğunu vakitsiz gömen adamın kuru dudaklarına sunulmuş ab- ı hayatsın  Sen benim gözlerindeki kendimi gördüğüm hayatımsın  Soluklandığımsın, nefes aldığımsın  
Velhasıl; sen benim evvelim,
Ezberim, ezelim, ebedimsin 
Forumacil com Ezberim, ezelim, ebedimsin  
Hakkında Ezberim, ezelim, ebedimsin  
|
|
|