Ölümün Soğuk Yüzü

**LAST BREATH** · 09-04-2009

Hayatın bir başı bir sonu olduğu gibi
Her şeyin ve herkesin bir sonu vardır
İşte gün kararmak üzere
Günün de sonuna geldik anneanne
Gün geceye gebe kaldıkça
Soğuk bir gölge düşüyor yüzüne
Işık yansımıyor artık düşlerine
Başka başka boyutlara yol alıyor ruhun
Gecenin karanlığıyla ruhun gidiyor bilinmez uzaklara
Ve o bilinmezlikte buluşacaksın annen ve babanla
Karanlıktasın ama kararsız değilsin
Ses bekliyor çığlıkların sessiz bir gemide
Her taraf boşluk hız alıyorsun dibe doğru
Tutunamıyor adımların gidiyorsun durmadan

Yaşamın boyunca hiç mutlu olamadın belki
Belki de içten bir gülümseyişe sancı çektin senelerce
O güzel gözlerin kör karanlık gecelere mahkûm kaldı
Sen güzel gülüyordun ama
Gözlerin karanlığa mahkûm etmişti seni bir kere
Yirmi yılın geçti karanlık puslu bakışlarda
Sen de bir gün görmedin
Sen de mutlu olamadın be anneanne

Hatırlıyorum da
Gözlerin aydınlık günler kadar güzel bakardı
Karanlık senden korkar ışık sana kucak açardı
Gençtin yiğittin dağlarla güreşirdin
Biz de çocuktuk o zamanlar
Koyunları otlamaya götürürdük birlikte
Biz ablamla papatya toplardık
Sen de o papatyalardan taç yapardın saçımıza

Son bir kez göremedim
Bir yaz güneşinden ödünç aldığın yüzünü
Öpüp koklayamadım bana taç yapan pamuk ellerini
Şimdi mahcup ay ışığı örtüyor o yorgun bedenini
Gözlerim kapanır kapanmaz gözlerin yaklaşıyor gözlerime
Gözlerin ne de güzel bakıyor anneanne

Sen yaşarken farkına varamadığım güzelliğimsin
Bakışında huzur bulduğum Atam
Canımın canı, anamın anasısın
Bizleri bırakıp gitmek istiyor yorgun bedenin
Buza dönmüş o gül yüzün pamuk ellerin
Sevgi dolu bir bakışla son nefesini verdin
Ve “ölümün soğuk yüzü” gelmiş yüzüne anneanne

özlüyorum seni annanem ÖZLÜYORUM

alıntı

09-04-2009	#1
LAST BREATH	Ölümün Soğuk Yüzü Hayatın bir başı bir sonu olduğu gibi Her şeyin ve herkesin bir sonu vardır İşte gün kararmak üzere Günün de sonuna geldik anneanne Gün geceye gebe kaldıkça Soğuk bir gölge düşüyor yüzüne Işık yansımıyor artık düşlerine Başka başka boyutlara yol alıyor ruhun Gecenin karanlığıyla ruhun gidiyor bilinmez uzaklara Ve o bilinmezlikte buluşacaksın annen ve babanla Karanlıktasın ama kararsız değilsin Ses bekliyor çığlıkların sessiz bir gemide Her taraf boşluk hız alıyorsun dibe doğru Tutunamıyor adımların gidiyorsun durmadan Yaşamın boyunca hiç mutlu olamadın belki Belki de içten bir gülümseyişe sancı çektin senelerce O güzel gözlerin kör karanlık gecelere mahkûm kaldı Sen güzel gülüyordun ama Gözlerin karanlığa mahkûm etmişti seni bir kere Yirmi yılın geçti karanlık puslu bakışlarda Sen de bir gün görmedin Sen de mutlu olamadın be anneanne Hatırlıyorum da Gözlerin aydınlık günler kadar güzel bakardı Karanlık senden korkar ışık sana kucak açardı Gençtin yiğittin dağlarla güreşirdin Biz de çocuktuk o zamanlar Koyunları otlamaya götürürdük birlikte Biz ablamla papatya toplardık Sen de o papatyalardan taç yapardın saçımıza Son bir kez göremedim Bir yaz güneşinden ödünç aldığın yüzünü Öpüp koklayamadım bana taç yapan pamuk ellerini Şimdi mahcup ay ışığı örtüyor o yorgun bedenini Gözlerim kapanır kapanmaz gözlerin yaklaşıyor gözlerime Gözlerin ne de güzel bakıyor anneanne Sen yaşarken farkına varamadığım güzelliğimsin Bakışında huzur bulduğum Atam Canımın canı, anamın anasısın Bizleri bırakıp gitmek istiyor yorgun bedenin Buza dönmüş o gül yüzün pamuk ellerin Sevgi dolu bir bakışla son nefesini verdin Ve “ölümün soğuk yüzü” gelmiş yüzüne anneanne özlüyorum seni annanem ÖZLÜYORUM alıntı __________________ Varlığım ne ifade etti ki, yokluğum bir şeyler göstersin Ben olsam ne, olmasam ne ?