Asla Kendimi Çiğnetmeyeceğim

**LAST BREATH** · 09-04-2009

Acele etmeye hiç niyeti yoktu solgun yaprağın düşmek için yere…

Anlamda veremiyordu diğerlerine neden bu kadar istekliydiler sanki …

Hepsi düşüyorlardı birer ikişer birbiri ardına yere…

Ama hayır! o atmayacaktı kendini, hemen kopmayacaktı çok sevdiği dalından …

Aşağı baktı …

Ne kadar da yüksekti düştükleri yer … hem bir de düşen yapraklar insanlar tarafından çiğneniyorlardı hiç umursanmadan…

“Asla kendimi çiğnetmeyeceğim “dedi ve dalına daha sıkı tutunmaya başladı …

Diğer yapraklardan duymuştu bu yaşadıkları “son bahar”dı …ilk kezgörüyordu son baharı …acaba ismi gibi son muydu onun için bu bahar?… budüşünceyi hemen attı zihninden, düşüncesi bile ürkütücüydü solgunyaprak için…

Oysa ilk baharı ne çok sevmiş olduğunu hatırladı Heryeryemyeşildi ,hava sıcaktı, su sesleri, kuş cıvıltıları… Rengarenkkelebekler yaprağa konduğunda nasılda gıdıklanırdı …Düşüncesi bileiçini ısıtmaya yetiyordu …

Ama bu kadarıyla yetinmek istemiyordu bir daha ilkbaharıyaşamalıydı …Tek istediği buydu o güzel günleri tekrar görmeliydi…Budüşünceyle, güç geldi birden yorgun yaprağa ve dalına biraz daha sıkıtutundu …O asla dalından ayrılmamalıydı …Hem diğerleri gibi acizdeğildi …

Etrafına baktı …Yeşillik yok denecek kadar azdıHerşey soluk sarıheryer ıslak…Hava bile hüzün kokuyordu …Sanki doğa bir şeye üzülmüş degöz yaşı döküyordu …Ağaçlar da yapraklarını dökerek eşlik ediyordu ona …

Bu manzara karşısında birden bitkin düştü yeniden…Zar zor topladığı gücünü kaybetmeye başlıyordu …

Aniden irkildi güç toplamak için silkelenmişti sanki ya da rüzgarınminik bir hamlesiydi bu inatçı yaprağı düşürmek için …Ama yaprağındüşmeye niyeti yoktu düşmeyecekti !Yok olmayacaktı göz yaşı olupakmayacaktı diğerleri gibi ve asla ortak olmayacaktı doğanın üzüldüğüşeye …

Umursamadan bakmaya çalıştı bu kez etrafa …yine bi yaprak düştü vebir tane daha … Onlara bakarken “yaptıkları delilik!”diye geçirdiiçinden…Gitmeselerdi ya yanlız bırakmasalardı onu…Direnselerdi kendisigibi ne kadar da acizdiler

Neyse boşver diğerlerini die geçirdi içinden Öyle ya kenditercihleriydi isteseler onlarda direnirlerdi…Tam bu esnada bir tanedaha düştü…Bu kez dikkatle baktı düşene, yaprak Çok çaresizgörünüyordu düşen acıdı ona birden …İçi bir tuhaf oldu Etrafı daiyice boşalmaya başlamıştı…

Tekrar sıkı tutunmayı denedi dalına …Daha sıkı…Hiç olmadığı kadarbelki deİçini iyiden iyiye bir korku sarmıştı tek kalıyordu!Neyapacaktı ki tek başına?

Çok geçmedi gücü yeniden ve bu kez hızla azalmaya başladı …Eskidenhiç bir güç harcamadan ne sıkı tutunurdu dalına…Dalda ona sımsıkıbağlıydı …Şimdi ne olmuştu böyle birden bire dal neden sırt çevirmiştiyaprağa rengi soldu diye mi beğenmiyoru artık onu …?Tüm bunlarıncevabını bilmiyordu …Bunları düşünürken sadece direniyordu, düşmemekiçin …

Tek istediği bir bahar daha yaşamaktı …O güzellikleri bir kez daha görmekÇok şeymi istiyordu acaba ?

Tam bu düşüncelerdeyken bir yağmur damlası hızla çarptı güçsüzbedenine Sadece minicik bir damlaydı çarpan ama nasıl da etkilenmişti…Halbuki daha evvel ne sağnaklar yağmıştı yaprağa da hiç etkilenmemiştibile…Bu minik damla nasıl bu kadar güçlü olabilirdi …Az kalsındüşmesine sebep olacaktı …ikinci bir damla çarptığında gücünün artıkbitmekte olduğunu hissetti bunu kabul etmek çok zordu onun için…

Üçüncü damla ise son baharın son yaprağına düşen son damlası olmuştu…Birlikte süzüldüler toprağa…Çaresizlik bu kez son yaprağı esiralmıştı…Ama onu gören başka yaprak olmamıştı

Düşerken tam da o anda anladı yaprak ,düşmek hiç bir yaprağın tercihi değilmiş aslında…En az bahara açmak kadar da gerçekmiş …

Ve toprakta son bulduğunda bu hüzünlü düşüş, yaprak için artık yolculuk bitmişti …

alıntı

09-04-2009	#1
LAST BREATH	Asla Kendimi Çiğnetmeyeceğim Acele etmeye hiç niyeti yoktu solgun yaprağın düşmek için yere… Anlamda veremiyordu diğerlerine neden bu kadar istekliydiler sanki … Hepsi düşüyorlardı birer ikişer birbiri ardına yere… Ama hayır! o atmayacaktı kendini, hemen kopmayacaktı çok sevdiği dalından … Aşağı baktı … Ne kadar da yüksekti düştükleri yer … hem bir de düşen yapraklar insanlar tarafından çiğneniyorlardı hiç umursanmadan… “Asla kendimi çiğnetmeyeceğim “dedi ve dalına daha sıkı tutunmaya başladı … Diğer yapraklardan duymuştu bu yaşadıkları “son bahar”dı …ilk kezgörüyordu son baharı …acaba ismi gibi son muydu onun için bu bahar?… budüşünceyi hemen attı zihninden, düşüncesi bile ürkütücüydü solgunyaprak için… Oysa ilk baharı ne çok sevmiş olduğunu hatırladı Heryeryemyeşildi ,hava sıcaktı, su sesleri, kuş cıvıltıları… Rengarenkkelebekler yaprağa konduğunda nasılda gıdıklanırdı …Düşüncesi bileiçini ısıtmaya yetiyordu … Ama bu kadarıyla yetinmek istemiyordu bir daha ilkbaharıyaşamalıydı …Tek istediği buydu o güzel günleri tekrar görmeliydi…Budüşünceyle, güç geldi birden yorgun yaprağa ve dalına biraz daha sıkıtutundu …O asla dalından ayrılmamalıydı …Hem diğerleri gibi acizdeğildi … Etrafına baktı …Yeşillik yok denecek kadar azdıHerşey soluk sarıheryer ıslak…Hava bile hüzün kokuyordu …Sanki doğa bir şeye üzülmüş degöz yaşı döküyordu …Ağaçlar da yapraklarını dökerek eşlik ediyordu ona … Bu manzara karşısında birden bitkin düştü yeniden…Zar zor topladığı gücünü kaybetmeye başlıyordu … Aniden irkildi güç toplamak için silkelenmişti sanki ya da rüzgarınminik bir hamlesiydi bu inatçı yaprağı düşürmek için …Ama yaprağındüşmeye niyeti yoktu düşmeyecekti !Yok olmayacaktı göz yaşı olupakmayacaktı diğerleri gibi ve asla ortak olmayacaktı doğanın üzüldüğüşeye … Umursamadan bakmaya çalıştı bu kez etrafa …yine bi yaprak düştü vebir tane daha … Onlara bakarken “yaptıkları delilik!”diye geçirdiiçinden…Gitmeselerdi ya yanlız bırakmasalardı onu…Direnselerdi kendisigibi ne kadar da acizdiler Neyse boşver diğerlerini die geçirdi içinden Öyle ya kenditercihleriydi isteseler onlarda direnirlerdi…Tam bu esnada bir tanedaha düştü…Bu kez dikkatle baktı düşene, yaprak Çok çaresizgörünüyordu düşen acıdı ona birden …İçi bir tuhaf oldu Etrafı daiyice boşalmaya başlamıştı… Tekrar sıkı tutunmayı denedi dalına …Daha sıkı…Hiç olmadığı kadarbelki deİçini iyiden iyiye bir korku sarmıştı tek kalıyordu!Neyapacaktı ki tek başına? Çok geçmedi gücü yeniden ve bu kez hızla azalmaya başladı …Eskidenhiç bir güç harcamadan ne sıkı tutunurdu dalına…Dalda ona sımsıkıbağlıydı …Şimdi ne olmuştu böyle birden bire dal neden sırt çevirmiştiyaprağa rengi soldu diye mi beğenmiyoru artık onu …?Tüm bunlarıncevabını bilmiyordu …Bunları düşünürken sadece direniyordu, düşmemekiçin … Tek istediği bir bahar daha yaşamaktı …O güzellikleri bir kez daha görmekÇok şeymi istiyordu acaba ? Tam bu düşüncelerdeyken bir yağmur damlası hızla çarptı güçsüzbedenine Sadece minicik bir damlaydı çarpan ama nasıl da etkilenmişti…Halbuki daha evvel ne sağnaklar yağmıştı yaprağa da hiç etkilenmemiştibile…Bu minik damla nasıl bu kadar güçlü olabilirdi …Az kalsındüşmesine sebep olacaktı …ikinci bir damla çarptığında gücünün artıkbitmekte olduğunu hissetti bunu kabul etmek çok zordu onun için… Üçüncü damla ise son baharın son yaprağına düşen son damlası olmuştu…Birlikte süzüldüler toprağa…Çaresizlik bu kez son yaprağı esiralmıştı…Ama onu gören başka yaprak olmamıştı Düşerken tam da o anda anladı yaprak ,düşmek hiç bir yaprağın tercihi değilmiş aslında…En az bahara açmak kadar da gerçekmiş … Ve toprakta son bulduğunda bu hüzünlü düşüş, yaprak için artık yolculuk bitmişti … alıntı __________________ Varlığım ne ifade etti ki, yokluğum bir şeyler göstersin Ben olsam ne, olmasam ne ?