Yorgun Aşığın İzdivacı

İtiraf ediyorum:

Aşıktım ona

Hem de kör kütük, sırılsıklam

Divaneydim; gözüm başkasını görmezdi

Gider, kapısına gözümü dikip hayran hayran onu süzerdim

Oysa o varlığımın bile farkında değildi

Çok toleranslı ve zarif görünürdü, ama mütehakkim ve mesafeliydi Her davranışıyla, onlardan olmadığımı hissettirirdi

Kimdim ki ben zaten; kapısını koruyan alelade biri Kara kuru bir hudut neferi

* * *

Beni görmezden geldikçe, teklifimi reddettikçe hepten marazileşti aşkım

Gözüne girebilmek için onun beğendiklerini giydim, onun yediklerinden yedim Sevdiği müzikleri dinleyip onun gibi dans ettim Saçım onun tarzında taranmış, evim onunki gibi döşenmişti

Okuduğu okullarda okudum, onun dilinde

Onun görüşlerini savundum; kendiminmiş gibi

Kanlı tarihi, tarihimdi; o yenince galiptim; yenilince mağlup

"Din ayrı, devlet ayrı" demişti; ayırdım dinimi devletimden

Gözüm döndü bir ara; onun gibi giyinmeyeni ipe çektim; yasakladım onunki dışında müzik dinlemeyi

Ama olmadı; sevmedi gitti beni

* * *

Baktı ki kaçış yok ısrarımdan; "Benimle olabilmek için değişmelisin" demeye başladı

Fukaraydım; dökülüyordu üstüm başım Bıyıklı, pasaklıydım Kalabalıktım, kabaydım Soylar kırmış, canlara kıymıştım Yerlere tükürüyordum, o pis kokoreci keyifle yiyordum Cahildim, işgalciydim, işkenceciydim Dahası, onun dininden değildim

Nasıl bir araya gelebilirdik ki?

Lakin öyle sınırsız ve karşılıksızdı ki aşkım, azimle değişmeye başladım Kestim bıyığı da dayağı da Kokoreçten caydım Kuruttum efsanevi zürriyetimi; güvenliğimin önüne aldım hürriyetimi

Hazırdım işte

Nihayet onun evinde buluştuk geçen hafta

Şöyle bir baktı bana; "Son rötuşları da yap, güzün görüşürüz" dedi, gitti

* * *

Başım dönüyor sevinçten Ama ona kavuştum diye değil; kendime ulaştım diye, ona kavuşayım derken

Kendimi sevdirme hırsıyla, kendimi sevdim sonunda

Aşamam sandığım sorunları aşabildiğimi gördüm

Sardım yaralarımı; kavgalarımı gömdüm

Çocuktum, büyüdüm

O ise 11 Eylül'de geçirdiği kazadan sonra; tanınmaz hale geldi Korktu; hepten içe kapandı Hoşgörüsünün yerini, lanet bir ırkçılık aldı

Arttıkça arttı kibri; gidip dine sığındı

Ve ona olan hayranlığım, yerini bir özgüven duygusuna bıraktı

* * *

Şimdi yine istiyorum onunla birlikteliği

Ama kör bir tutku değil artık benimki, "bir mantık evliliği"

Minnettarım ona; kanlı geçmişinin kazanımlarını kansız sağlamama, kendime güven kazanmama yardım etti

Ama bugünkü yaşlı, tutucu haliyle bana o eski heyecanı vermiyor

Genç ve dinamik olan, onu başka coğrafyalarla buluşturan benim

Şimdi ondan öğrendiğim değerleri ona hatırlatmanın peşindeyim:

Farklılığa saygıyı, kendi kimliğini koruyarak başkalarıyla birlikte var olmayı,

korkunun ve bağnazlığın yerine aklı koymayı,

insan sıcaklığını, hoşgörüyü, çok kültürlülüğü, kültürler arası diyaloğu

Yıllar yılı zaaf saydığım şeyden; insan çeşitliliğine dayalı servetimden ve eşsiz coğrafi mevkimden bir zafer yaratmaya adayım şimdi

10 yıl sonra muhtemelen o bana muhtaç olacak, benim kalmayacak ona ihtiyacım Ve nihayet ben, yıllarca olmak istediğim şeyden çok, şimdi olmaya başladığım şeye hayranım