Masum Çocuk

Dün sabah gördüm seni, vakit ise pek erken
Ağır ağır adımlarla yine işe giderken

Oturmuş yol kenarına, boynun bükük ve mahzun
Rikkatimi yaraladı öyle masum duruşun

Garip garip süzdün beni sitem dolu bakışla
Hakiki mana da ise büyük bir yakarışla

Gözlerinde yas olarak:”Tut diyordun elimden
Söyle bana anlar mısın sen benim ahvalimden

İnsanoğlu sefilleşti! Ne ar kaldı ne iz‘an
Bu vahşetin karşısında yıkıldı minik dünyam

Bununla da kalmadılar yıkdılar beni yine,
Vahşetin böylesine dayanmaz hiç bir sine

Bir yandan elime çokca oyuncak tutturdular,
Bir yandan da bana Yaradanı unutturdular

Ben koklanır bir gül iken, bakın neler ettiler
Beni dalımdan koparıp bataklığa diktiler

Bataklık ki içine düşene aman tanımaz,
Tutup buraya dikenler niçin bana acımaz

Feryad-u figan ederim ben şu soluk rengime
Kimsecikler kulak vermez ah-u eninlerime

Masum çocuk ahvalinle deştin, derdimi benim
Emsallerini gördükce ah-u efgan ederim

Siz ki bahçemizde açan gonca gül gibisiniz
Sizi ihmal etmemize bilmem ki ne dersiniz

Masum çocuk niçin karıştılar tertemiz dünyana?
Mutlu olurum; deva bulursam kanayan yarana

Akif’in dediği gibi: “Sırtlanları geçti beşer”
Bize ise sırtlanlardan seni korumak düşer

Söyle bana masum çocuk, taşınır mı hiç bu yük?
Sitemini anlıyorum, zira suçumuz büyük

Bize kızmakta haklısın büyüktür bunda hissen
Senin için çekilen ızdırapları bir bilsen

Seni şuursuzca yakanlar herşeyden habersiz,
Bizler eli kolu bağlı acz içinde çaresiz

“Rahman’dan ümit kesilmez” diyorsa söz sahibi
Doğacak yeni bir güneş va‘dedildiği gibi

Halit DİKMEN