Arthur Rimbaud - Ofelya

Arthur Rimbaud - Ofelya

Yıldızların vurduğu durgun, karanlık suda

Beyaz Ofelya, büyük, beyaz bir zambak gibi,

Gelin esvapları içinde dalgalanmada

Uzak ormanda yerlilerin gürültüleri

Mahzun Ofelya, beyaz bir tayf gibi, yıllardır

Dolaşır bu siyah nehrin suları içinde

Deliliği içinde bir şarkı mırıldanır,

Bir çocukluk şarkısı, akşam serinliğinde

Rüzgâr göğsünü öper ve açar yaprak yaprak

Sularda ağır ağır savrulan etekleri

Söğütler omuzlarına sarkar ağlaşarak,

Hulyalı alnına eğilir su çiçekleri

Dört bir yanına üzgün nilüferler dizilir

Uykudaki bir ağaç uyanır, zaman zaman;

Bir yuvadan küçük bir kanat sesi yükselir;

Sihirli bir şarkı gelir altın yıldızlardan!