Zhou Hanedanı

Chou[1][2][3], Zhou (okunuşu: Coğ[kaynak belirtilmeli], Cov[kaynak belirtilmeli]) Hanedanı (Çince: 周朝|周朝; pinyin: Zhōu Cháo); Çin Tarihinde MÖ 1122'den MÖ 256 yılına kadar hüküm sürmüş, Shang Hanedanı'ndan sonra, Qin Hanedanı'ndan önce yönetimde olan imparatorluk hanedanı Chou Hanedanı Çin tarihindeki diğer tüm hanedanlardan daha uzun süre hüküm sürmüş olsa da aslî siyasî ve askerî hükümranlıkları sadece Batı Chou döneminde yaşanmıştır Chou döneminde Çin'de demirin kullanımı başlamış[4], ayrıca birçoklarına göre Çin tunç eşya yapımı bu dönemde doruk noktasına ulaşmıştır Hanedanı aynı zamanda, yazının antik hâlinden, ki bunun örnekleri Batı Chou tunç kitabelerinde bulunabilir, çağdaş yazım şeklinin başlangıcına, geç Muharip Devletler Dönemi'deki arkaik klerik yazı formuna, doğru evrim geçirdiği dönemi de kapsamaktadır

Chou Hanedanı döneminde, MÖ 6 yüzyıldaki ilk hâlinin ortaya çıkışıyla, Çin felsefesinin kökenleri kurulmuştur Daha sonraki nesillere büyük etkisi olacak önemli Çin filozofları bu dönemde ortaya çıkmıştır: Kong Fuzi (Konfüçyüs, Konfüçyüscülüğün kurucusu) ve Laozi (Taoculuğun kurucusu) Bu dönemde ortaya çıkan diğer filozoflar, kuramcılar ve düşünce ekolleri şunlardır: Mozi (Mohizmin kurucusu), Mengzi (tanınmış bir Konfüçyüscü), (Qin Hanedanının temel felsefesi olan) Çin legalizminin gelişimine öncülük eden Shang Yang ve Han Feizi ve döneminin en önemli entelektüeli, Çin entelektüel yaşamının kendi dönemindeki merkezi olduğu ve hatta Mengzi gibi ikonik entelektüel figürlerden daha çok önem ve ün kazanmış olduğu iddia edilen Xunzi[5]