Bir İstanbul Kızısın

Bir İstanbul kızısın…
Yaşadığın şehre benziyorsun aslında…
Sen biraz o musun, nedir?

Bazen Ayasofya aksediyor yüzüne…
Onun gibi her şeye Amenna diyor,
Başını önüne eğip, susuyorsun…

Bir İstanbul kızısın…
Görür görmez anlamıştım bunu…
Gözlerin birer İSTANBUL GECESİ olmuş
Bakışlarında geziyorum…

An oluyor sîmanı benzetiyorum ona;
Bazen uykularda yüzdüğü bir an oluyorsun Kandilli’nin…
Mahmur gözlerle bakıyorsun
Biraz esneyip gülümsüyorsun ardından
Bir yandan da mehtabı sürüklüyorsun
Yangınınla…

Bir İstanbul kızısın…
İnsanın içini ferahlatıyor sözlerin…
İnanır mısın bilmem,
Kanlıca’nın yoğurduna dahi benzetiyorum seni…
Yüzün beyazlıyor hayalimde…
Gülümsüyorum bu sefer ben…
Anlamıyor, lakin karşılık veriyorsun
Başınla

Bir İstanbul kızısın…
Seni gördüğüm ilk an esiyor aklıma da;
Bir pınarın çağlarken
Etrafına saçtığı buselerdi bakışların…
O halinle Kızkulesi düşüyor yadıma
Her gece o boğaz esintili bakışlarla
Kaç delikanlıya göz kırpıyordur
Kim bilir?

Bir İstanbul kızısın…
Sinirlenip, ağlıyorsun ya bazen…
İşte o an bir Marmara oluyor gözlerin…
Marmara gibi doluyor…
Sonsuzluğa erişiyorum gözyaşlarınla…
Gözlerim açık…

Bir İstanbul kızısın
Gülümsemen o
AğlamanHüzünlenmen…
Sana bakıyorum;
Her nefesin ayrı bir semt oluyor gözlerimde
Geziyorum İstanbul’un dört bir yanını
Sana bakarken
Kayboluyorum onda
Seni her görüşümde
Şunu bil ki;
Bulmak istemiyorum kendimi
İstanbul kızı…
Gözüm hep ikinizde kalacak çünkü