Asker Hikayeleri

Ucuz Yırttım

87/1 tertip askerliğimin son 15 ayı nöbetten düşemememin verdiği nefretlikler 20-22 nöbete gittimkarnım açtı alt devrelere nöbetten önce kuleye yemek getirmelerini söyledimnöbete son 1 saat kala uzaktan 2 kişi geliyordubirinin elinde ekmekbende g-3 nedense bir anda doğrulttum onlara doğrukurma kolunu çekip bıraktıktan sonra manevrayı atıp gerçeği ağzına aldı silahama ben dalgınlıkla ağza alınan mermiyi unuttumşarjörü çıkarıp tetiğe basınca elinde ekmek olan yerde sürüme vaziyeti aldıama diğerini göremedimrasim ses yokrasim 2 dakika sonra bizim çömez lan manyaaak kafayımı yedin diye söyleniyodu:ucuz yırttım

Nöbette Uyuma

Ben 86/4 yaptım askerliğimi mantıksız bişey tabi ben denizciydim bir gün 12 4 devresiyiz tabi uykumuz var ben silahçı arkadaşimda köpekle nöbetçiler uyuması diye devriye atıyoruz neyse uykum geldi arkadaşa dedim bir torunun yanına gidip uyuyalım dedim gittik bir kuleye neyse toruna tembih ettikten sonra kuleye girip uyuduk neyse kapıyıda torun kitledi üzerimize neyse gecenin bir vakti kapıya biri vurdu kalktım dişarda renkli br lamba yanıyor tabi nöbetçi gitmiş yanlarına biz içerde kitli çarpıldık tabi biraz sonra assubay nöbetçi ben devriyede uyuduk diye fırça beklerken adam bize köpeğide niye içeri almadınız diye ceza verdi askerlik işte

Türk Radyosu

Arkadaşlar ben güneydoğunun en ünlü terör kamplarının yakın bir dağda askerliğimi tamamladım Bizim karakolun ne suyu ne sıcak yemeği nede çarşısı hiçbir şeyi olmayan güzel bir maaş hariçtabi maaşımızı 6 ayda bir gelen kantine çikolatalara falan filan harcıyoruz Bizim nöbetimiz yoktu sadece gece boyunca bu mevsimine göre değişen pusularımız vardı, tek eğlencemiz radyo dinlemek neyse sadece 1 türk kanalı vardı gerisi Arapça kanallar Radyoyu dinleyenlerde sadece askerlerle militanlar normal olarak İstekler felan yapıyoruz işte şu bilmem ne jdağ karakolundan dağdaki farelere gelsin ve benzeri bide telsizden militanlarla bazen atışmalar felan neyse Bir arkadaş aynen şöyle bi istek istiyor ben bilmem ne karakolundan bilmem kaç nolu muhafızı tabı bunu gerçek bilgileri vererek söylüyor , “bizi dinleyen militanlara ve özellikle bizim olduğumuz dağdaki farelere ve çakallara Tarkan dan yakalarsam muck muck şarkısını istiyorum ve tüm bilmem ne mevzi arkadaşlarıma” neyse, tabi karakol komutanı duyuyor anonsu tüm karakol mevziler gülmekten yıkılıyor ardından 20 dk felan geciyor dj “evet şimdi özgürlük savaşçılarından falanca karakolunun tüm aydınlatması yanmayan mevziler ve özellikle 7 nolu mevzi askerlerine 7 nolu mevzide aydınlatmalar bozuktu Tarkan dan oynama şıkıdım şıkıdım şarkısını armağan ediyorum” diyor ve o sırada anonsu duyan tüm askerler soğuk ter atıyor herkes radyoları kapıyor tüm rütbeliler mevzilere çıkıyor:

Flim Gibi Ama Gerçek

ben istanbulda yaşayan karadenizli bi gencimyazacağım hikaye tamamiyle gerçektir2002 yılında üniversiteyi kazanıp uşak meslek yüksekokuluna gittim bi kız gördüm çarpıldım bu daha öncekiler gibi değildi çok guzel ve asildikafayı ona takmıştım ona yaklaşmayı denerken en yakın arkadaşının benden hoşlandığını öğrendim yıkıldım ama pes etmek yoktu bi fırsatını buldum açıldım ve büyük bi aşk başladı dolu dolu gündüzleri beraber olmak yetmiyodu aynı eve taşınmıştıkçok kavgacıydım hergün bi olaya bulaşıyodum ve o beni yola getirdi okul bitti izmirli olduğu için istemeye gittik uzak diye vermediler 6 ay sonunda vazgeçmeyeceğimizi görüp verdiler nişan yaptık 4 ay sonra askere gittim ilk zamanlar her gün ağlıyodum konuşurken sonra dağıtım geldi komandoydum ve şırnak beytüşşebapa gidecektim oradaki ortam yavaş yavaş piskolojimi bozmaya başlamıştı en ufak sebepler kavgaya dönüşüyodu ama ben anlatamıyodum ordaki cehennemi üzülmesin diye ama farkında olmadan cok kırıyodum zordu çatışmalar cesetler ve şehitler cehennemdikuzey ırak operasyonuna gitmek için habur sınır kapısına geldiğimde yine kavga ve bitsin dedi yapma dedim değişmedi bitti 55 gün vardı tezkereme 55 günde saçlarım beyazladı biiticok zordu ve bitti zor toparladım ve 1,5 yıl sonrabaşkasıyla nişanlandım düğünüme bir hafta kala geldi sana kaçtım dedi neyaptım sizce!verdiğim cevap:gözümden yaş olup düştükten sonra sende herkes gibi olduktan sonra geldin dedimşuan başkasıyla evlıyım cok mutluyumama yara bu içinden zaman geçmeyen tek yaraşu bi gerçekti beni parayla kıyaslayan asker ocagında bi başıma bırakan birine nasıl ömür adarımbenim için neyaptın dedım hiç dedi sen ne yaptın dedi cevabım ölmedim oldu bu hayat ben varsam var ben yoksam yok kimse için değil kendim için yaşıyorum böyle çok güzel

Benim Askerim

Ben daha 15 yasındaydım herşey için çok erkendi belki kafamda herşeyi bitirmiştim artık çünkü o kadar acı çekmiştimki kendi kendime aşık olmak yasak yok diyordum ama günlerden cumartesi idi onu ben aramıştım arkadaşı arıyacağim diye onu aramıştım yanlışlıkla işte o gün herşeyin başlangıcı oldu arkadaşlar onun beni tekrar arayıp söylediği sözler beni bitirmişti hayatımı değiştirmişti o orduda ben ankaradaydım işte o cumartesi biz onunla tanıştık o kadar iyi bir insandıki böyle bir insanla hiç tanışmamıştım ben 15 yasında o ise 18 yasındaydı onu hiç tanımadığım halde çok sevmiştim herşeyim olmuştu o sözleriyle bu beni görmek daha yakından tanımak için ankaraya geldi birbirimizi görmediğimiz halde o kadar çok seviyordukki günlerden çarsambaydı aşkım ankaraya gelmişti onunla okulun ordadı parkta buluştuk onu görünce ona dahada çok bağlandım artık o benim dedim o kadar tatlıki aşkım onsuz yapamıyordum benim için ankarada kaldı askere gidene kadar onunla o kadar güzel günlerimiz geçmiştiki hepsi bir anı olarak kaldı bu ilişki ileriye dönüğe gidiyordu artık ben anneme söylemeye karar verdim anneme söylediğimde annemin tek cevabı ayrılacaksın demişti ben hiç mücadele etmeden ayrıldım siz siz olun her zaman aşkınız için eğer gerçekten seviyorsanız mücadele etmeyi bilin onsuz yapamıyordum ben ayrılalım dediğimde başlamıştı ağlamaya oda yapamıyordu bensiz tabi 1 hafta ayrı durduk daha sonra barışmıştık bundan sonra ne olursa olsun ondan ayrılmıyacaktım her zaman mücadele edecektim git gide günlerimiz azalıyordu onun askerliği gelmişti günlerden 15 ağustos çarşambaydı onunla ulusta buluşmuştuk artık o gidiyordu annesinin yanına son görüşüm olacaktı onu ben ona her zaman başımın belası derdim oda hep gülerdi ayrılık vakti gelip çatmıştı öyle sarıldıkki birbirimize ayrılmaksızın ama artık yavaş yavaş ellerimden kayıyordu elleri bana dediği tek kelime artık ben gidiyorum kime baş belası diyeceksin demişti hiç birsey diyemedim tek bildiğim birsey ağlamaktı o artık gitmişti ben ağlamaktan başka birsey yapamıyordum 22 ağustos 2007 87/3 gidiyordu günlerden salıydı 6:30 da o artık gitmişti askere ondan sonra hayata bomboş bakıyordum asker yolu beklemek o kadar zorki anlatılmıyacak bir duygu jandarma tim olarak gitmişti safranboluya artık şafak saymaya başlamıştım su gibi akan zamanlar durmuştu geçmiyordu zaman telefon çaldığında hep aşkım diye bakıyordum ama bazen o olmuyordu arkadaşlar ondan sonra oturup ağlıyordum 75 gün sonra gelmişti 05 11 2007 pazartesiydi onu o kadar özlemiştimki kokusunu kendini canımı adadığım kahve gözlerini özlemiştim onu görünce karşımda koşarak boynuna sarılıp hiç bırakmadım o kadar özlemiştikki birbirimizi o gün hasretliğimizi gidermiştik ve mücadele içinde bu zamana kadar geldik sevmek için mücadele gerekiyor Allahım inşallah ikimizi bir ömür boyu ayırmaz o kadar gururluydumki aşkım vatan için gitmişti benim için geri dönecekti bütün arkadaşlarım bana asker sevgilisi derdi HER ANANIN OĞLU ASKER OLABİLİR AMA HER GENÇ KIZIN SEVGİLİSİ JANDARMA OLAMAZ

Bir Nöbetlik Serap

Kayseriliydi Tıpkı diğer Fikretler gibi o da vatani hizmetini yapmak için ayrılmıştı ana kucağından baba kucağından Şafak 174 gündü Hayat bulunduğu yere mıhlamıştı kendini adeta Gözlerinin dolduğunu gizlemeye çalışsa da şapkasıyla sesi ele veriyordu hüznünü Annem,babam, bacım Tüm sohbet bu üç kelimede boğuklaşıyor ;adeta karanlık dehlizlere yuvarlanıyordu On-oniki arasında tuttuğu nöbet öyle canını sıkmıştı ki artık sokaktan geçen insanlara dikkat ediyor; onları süzüyor kendince bazı yorumlar çıkarıyordu İşte karşıda yine o çocuk geliyorBoyu kendi boyuna yakın, zayıf,siyah gözlü, siyah saçlı,gencecik bir oğlan Önce bu gece vakti ne yaptığını sordu Daha sonra durumların nasıl olduğunu En sonunda içinde azgın seller gibi bekleyen dertleşme isteğini bir çırpıda salıverdi Delikanlı ilgilendikçe coştuCoştukça anlattıSanki kalan beş ayı yarım satte bitecek hissindeydi Konuşmaya yeni başlayan çocuklar gibi bulduğunu kaybetmemecesine sarıyor yeri geldiğince gülüp bazen hüzünleniyordu Nihayetinde delikanlının ayrılma vakti gelmişti Az önce gözlerindeki sevinç deryası yavaş yavaş donuklaştı Şimdi ise karamsarlık çöküyorduKapının önüne, nizamiyeye Ayrılan yalnızca delikanlının bedeni değildi Ortam önce ışığını kaybetti Sonra yavaş yavaş soğudu Gözleriyle takip etti köşede kaybolan gölgeyi Sonra önüne döndü Yarım kalan adımlarına tekrar başladı Daha sıkı tutarken soğuk tüfeğinin kabzasını yavaş yavaş hayallere kaldığı yerden devam ediyordu