Yalnızlığım

Yüzüne baktım Tüm yaşamı gözlerimin önünden geçti Bir karesini durdurabilseydi belki Herşey daha mı güzel olacaktı

Sustum

Parmak uçlarım şimdi gözyaşlarında Çok sıcaklar Gözyaşlarının yanaklarından daha süzülmeden buharlaştığını görebiliyorum Dudaklarını ısırırken hissettiği acı kendisine gelebilmek için gösterdiği bir çaba gibi

UYAN UYAN

Sadece bana bakıyordu Ellerini öylesine sıkıyordu ki avucunda bıraktığı izler belkide çok uzun bir süre iyileşmeyecekti İkimizde dizlerimizin üzerine çökmüştük Gözlerimizi birbirinden ayırmıyorduk Tanrı kimdi Hangimiz birbirimizin esiriydik Kaybolmuş bomboş odada sadece ikimiz vardık Ben kimdim ya da o kimdi? Yaşamın neresindeydik? Kaybolmuş gibiydik Aramızda sadece bir ayna Bomboş odanın sessizliğinde sadece

BEN!!!