Cümlelerin Bana Dokundu Uzanıp

Cümlelerin Bana Dokundu Uzanıp

Küçük kız:
Ben sana bir avuç güneş getiririm, ısınırsın

Ben:
Göçmenler uçmaya başlar varıncaya dek ısınmış yüreğime, soğuk topraklardan

Yalnızlık nedir unuturum, içimde kanat sesleri

Küçük kız:
Ve güneşe boyarım ellerini, gözlerini, balkon demirlerini; boyama kitabımdaki gibi

Güneş tutar, güneş görür, güneşten bakarsın artık, ben boyadım diye seni

* * * *

Küçük kız:
Kanatlarım olsa uçardım, her şeyi yukarıdan görmek için

Ben:
Rüzgara bırakırdın kendini, bulutlar yatağın olurdu, yıldızlar oyuncağın

Ninnini dolunay fısıldardı kulağına, masalın gökyüzünden yağardı üzerine

Küçük kız:
Sonra özlerdim seni, uçarken

Belki sen de özlemişsindir diye konardım serçe parmağına, serçe parmağın öperdi beni; anlardım beni sevdiğini

* * * *

Küçük kız:
Sen yorulma hiç, ben pişiririm yemekleri, yıkarım bulaşıkları; oyuncaklarımı toplar, kendim giyerim ayakkabılarımı

Ben:
Büyüyen yüreğin damlar yüreğime, her gün daha bir sen durur karşımda, benden

Boyunu boyuma ölçer durursun, saçını saçıma

“Kal böyle” desem, küser dudak bükersin

Küçük kız:
Ve kazaklarını ben giyerim; pembe, sarı, siyah

Çantanı takıp omuzuma ekmek, süt, bir de abur-cubur’ları almaya giderim; sen yorulma hiç diye

* * * *

Küçük kız:
Evimizde deniz olsa yüzerdik; taş toplar, kale yapardık kumdan

Ben:
Sonra sonra kokusu dolardı içimize; memleket koşar gelirdi, sarılırdık sıcağına

Dalgası boyumuzu aşan gecelerde mavi atkılar dolayıp boynumuza, dağ eteklerine kurdela geçirirdik, sabaha şık uyansın diye

Ve ninemizin ak tebessümlerini bahçemizdeki yıllanmış dut ağacımızın altına uzanıp vitrinlerdik

Küçük kız:
Gelirse kocaman balıklar, yemesinler diye seni oyuncaklarımdan verirdim

Kağıt gemilerim odaları dolaşırdı ne güzel

Ne güzel, akşam güneş denize girer ıslanırdı

-alıntı-