Toplanın Ey İnsanlar!

Bir gün Resul-i ekrem, çıktı Safa dağına
Çağırdı gür bir sesle kavmini etrafına

Zira emir almıştı Allahü teâlâdan
Dinini tebliğ için, çalışırdı durmadan

Buyurdu ki: (Yanıma toplanın ey insanlar!
Zira size diyecek mühim bir haberim var)

Bu davet üzerine, kabileler koşarak,
Bir anda toplandılar hayretle konuşarak

Derlerdi ki: (El-Emin çağırıyor bizleri
Bakalım ki ne imiş bize mühim haberi?)

Hepsi tamam olunca, buyurdu: (Ey insanlar!
Desem ki, şu tepenin arkasında düşman var

Hücuma geçecekler falan yerden bu gece
Siz inanır mısınız bu sözüme hemence?)

Hep birden dediler ki: (İnanırız muhakkak
Çünkü sen, çok eminsin, yalan yok sende elhak)

Resulullah devamla buyurdu: (Öyle ise,
Mühim bir hakikati söyleyeyim ben size

Bir tek ilah vardır ki ibadete müstehak
O hakiki Allah’a yoktur şerik ve ortak

Ben dahi o Allah’ın size Peygamberiyim
Bana iman edin ki, ben yalandan beriyim)

Dinleyenler içinde, amcası Ebu Leheb,
Dedi: (Bunun için mi çağırdın bizleri hep?)

Sonra bir taş fırlattı Allah’ın Habibine
Kimse iman etmeden, dağıldılar hep yine

Bir gün de, Beytullahta, o Kureyş kâfirleri,
Kötülüyorlar idi Sevgili Peygamberi

Derlerdi: (Muhammed’e tahammül ettiğimiz,
Gibi, hiçbir insana sabır göstermedik biz

Bize, sefihsiniz der ve bizi tahkir eder,
Putları kötüleyip, dinimize bâtıl der

Bizi, birbirimizden ayırır da, biz yine,
Hiçbir şey söylemeyiz bu babta kendisine)

Onlar bu sözde iken, Resul de o tarafa,
Teşrif edip, başladı Beytullahı tavafa

Az sonra, kâfirlerin yanından geçer iken,
Çok ağır hakaretler ettiler O'na birden

İkinci tavafta da, önlerine gelince,
Daha çok hakaretler eylediler bir nice

Allah’ın Sevgilisi, o an gadaplanarak,
Şunları buyurdular, onlara sert bakarak:

(Ey Kureyş, yemin ile söylerim ki ben şu an,
Bir gün olacaksınız herbiriniz perişan!)

Sonra geri dönerek, başladı yürümeye
Kâfirler başladılar korkudan titremeye

Hatta aktı kanları sonra bedenlerinden
Pek çok pişman oldular O'na dediklerinden

Hepsi, Resulullahın arkasından giderek,
Yalvardılar (Biz ettik, sen eyleme) diyerek

En çok da Ebu Cehil Ona yalvarıyordu
Ardından köle gibi gidip şöyle diyordu:

(Sen, hiç meçhul birisi değilsin ya Muhammed!
İstediğin şekilde ibadete devam et)

Yine güzel birpaylaşım emeğine sağlık arkadaşım