Küçüğüm

Aynı sokakta oturuyorduk
Her gün bir kızla geliyordu eve
Adı ESRARENGİZDİ
Herkes onun hakkında
Farklı şeyler söylerdi
Fakat kimse gerçeği bilmezdi

Kirli sakalları vardı
Yeşil gözlü, kumraldı
Mahallenin kızları hayrandı ona
Bense nefret ederdim
Hiç kimseyle konuşmaz
Sadece gelir geçerdi
Birgün onunla yolda karşılaştık
Çok güzel bir yüzü vardı
Bana gülümsedi
Şaşırdım
Ama yine de onu sevmiyordum
Fakat o çok farklıydı
Gece boyunca lambası yanardı
Uyumak yerine onun evini seyrediyordum,
Onu sevmediğim halde her şeyiyle ilgileniyordum
Yavaş yavaş onu gözlemeye başladım
O an anladım ki
Hep kendimi kandırmışım
Ona karşı hissettiğim şey sevgiymiş
Artık o eve gelmeden uyuyamıyordum
Yanına gelen kızları kıskanırdım
Herkes onun kötü olduğunu söyleyince
Hep onu savundum
Onunla karşılaşmak için kapıda dururdum
Onu yine yolda gördüm
Bana göz kırptı
Yanımdan geçerken onu çağırdım
Acelem var KÜÇÜGÜM dedi
Bana aramızdaki yaş farkını hatırlatmıştı
Eve gidip, sabaha kadar ağlamıştım
Karar verdim, ona aşkımı ilan edecektim
Yolunu gözledim
Bir gün onu gelirken gördüm
Peşine düştüm O eve girdi
Biraz bekleyip kapıyı çaldım
Açtı, ne var KÜÇÜGÜM dedi
SENİ SEVİYORUM dedim
Gülümsedi
EVET dedi
Ne evet dedim, konuşmadı
Koşarak dışarı çıktım
Bir ay boyunca evden çıkmadım
Bir gün kızlarla konuşurken
Ambulans geldi, onun evine girdi
Sedye ile onu dışarı çıkardılar
Önümüzden geçerken
de seni KÜÇÜGÜM dedi ve gözlerini yumdu
Kıpkırmızı oldum herkes bana bakıyordu
Ağlayarak koşmaya başladım
Akşama kadar sokakta gezdim
Göz yaşlarım durmadan akıyordu
Sonra eve geldim
Annemler ondan bahsediyorlardı
Sevdiği bir kız varmış
Ailesi evlenmesine izin vermeyince
Kız evden kaçmış
Sokak serserileri onu öldürmüş

Eve getirdiği kızlar, evi olmayan kızlarmış
Kimi sevdiyse ölmüş
Çok sevip acı çekmiş
İntihar edip hastaneyi aramış
Polisler evin duvarında KÜÇÜGÜM yazısını bulmuş
KÜÇÜGÜM sen de ölme yazıyormuş
Ben de seni sevdim
Sevdiklerim gibi sen de ölme diye,
Sen ölme diye ben öldüm
KÜÇÜGÜM