En Irağıma Gitsin....

Gece!
Katran karası ellerini çek üzerimden!
Değme!
İniltilerini sus!
Sus gece!
Sıra bende!

Ayazlarda kalemi kana bulama vaktidir
İçimi parçalarcasına
İçimin sızısına çığlık çığlığa susmalı şimdi!

Gece melâlinde yâr…
Ahım sığmazken içime
Söyle!
Sen hangi yastıklarda susturursun ağlamalarını ?!
İçinin sızısını hangi duayla dindirirsin?
Canın yaprak yaprak dökülür bilirim
güneş görsede suretin

Sesine ayrılık kaçtığından beri susmak en asil sözdü senin lügatinde
Bense dökülendim ardına
Ardında dağıttığın harfleri toplayandım bir usta çabukluğunda
Yokluğunda hepi topu cılız sesli bir avuntuydu dinleyip inandığım…
Tutunup kalktığım asıldığım bir avuç duaydı

Sustun!
Sevinçleri düşürdüm yırtılan ceplerimden
Yaşamaktan çevirdim yüzümü
İnine çekildi deli düşlerim
Bu şehre yüzümü döktüm pencerelerden
Kimseler görmedi
Susarak ağladım en çok!
Ve ellerimi kanatırcasına yazdım!…
Sen yoktun
Sızımı savurdum rüzgarlara
Koyu bir hüzne dağıttım saçlarımı
Toplayamadım
Usul usul salındı hüzün
Ellerini gözlerimde gezdirdi
ve yokluğunda adıma en çok HÜZÜN dendi !


Ellerim vardı kırılgankanlıürkek ellerim!
Ahu efgânlarımda bir onlar yoldaştı bana bir de sesim
Tutunamadım göğüne!
Uzanamadım!
Asılı kaldım uçurumlarında
Çıkmazlarında yollarımı şaşırdım
Bak ellerime!
Parmak uçlarımda tadımlık sevinçlerim
Kulaklarımı tırmalarcasına sâlâsını duyuyorum benliğimin
Bilir misin ki kaç SEN geceyle dilimlendi içim?
Yâr! bilebilir misin?
Ömrümce kaç zindanla doldu gözlerim?!
Kaç sızı oturdu gamzelerine yüreğin?

Seslenmek ırağına
bir yudum söz beklemek alfabenden
faydasız artık bilirim!
Bilirim
Yine kendime döner çığlık çığlığa sesim…
Belki de harfleri yutmalıyım dudağımda
Yakmalıyım şiirleri
Ateşe vermeliyim!
Gel o zaman gülüşünü al rüzgardan artık deli yâr!
Sızıma değmesin!
Ben geceden döndüm yüzümü
El verdim suskuya ve duaya
Söyle geceye ne olur
Ne olur ardım sıra gelmesin!
Yoruldum artık! Yeter!…
Bana Aşk’tan söyletmesin!

İçime konuşma vaktidir şimdi…


…


Bozguna uğrasın harfler
En ırağıma gitsin