Pusulasız Artık Ayaklarım

bıraktığın gündü beni, kederimin avlusuna
parmak uçlarından emiyordum yalnızlığımı
anlatmadın,anlamsız şekillerden
nasıl anlamlı cümleler yaratabildiğini
ve "gitme!" diyebilmenin
en az gitmek kadar acıttığını
şimdi soyunup atıyorum çocukluğumu
avutulduğum beşikler kadar
sallanıyorum;
bir sana
bir boşluğa

çığlık koparan sabahlara uyanıyorum
tütün kadar sararıyor dudaklarım, düşlerim
utancım kamburlaşıyor sırtımda
yerlisi oldum yenilgilerin artık
sığıntı sığıntı yaş(ar)ıyorum
pusulasız ayaklarımın gel-gitleri
sallanıyorum;
bir sana
bir boşluğa