Sesini Ört Üzerime Yoksa Üşür Cümlelerim

Kundaklandı zaman yine
Her yer kör karanlık
Her köşe başı derin bir kuyu
Ver ellerini, çekeyim seni
Sofranda bana yer aç ta acına bir de ben banayim

Sesini ört üzerime
Üşür cümlelerim
Aç hüzünlerini de yüzümün yara bere bilmeyen yanlarına süreyim
Uzat sesini Kanayan yüreğini sevgimle sarayım
Gözlerin kan yeri
Kanıyor yürek cephelerin
Tüm yolların sis ve pusu
Bir günahın altında ezer iken başını seni üzenleri sevindirmeye devam et
Diri diri göm içindeki kız çocuğunu
Sonra mezarinin başında siyah elbisen ile ört sesini


Sen acıtmaya devam et düşlerini
Kanat gökyüzünü
Ben seni yaşatmaya devam edeceğim
Kör topal
Yarı ölü yarı diri
Seni mutluluk safında umuda dua eder iken gülümseteceğim
Gücüm yetene kadar

Şimdi sesinin yokluğunda adının yedi harfine sığındım
Her harfine bir düş sakladım
Her gülüşüne bir Cennet
Sen acıya yanaştıkça ben adını mutlulukla anıyor olacağım
Hadi diyorum kendini kendi yürek darağacında asmaya devam et
Sen kendini öldürdükçe,
Ben seni binlerce kez satırlarda doğurmaya,
Cümle kenarlarında yaşatmaya,
Noktalama işaretlerinde nefes aldırmaya,
Ve paragraf başlarında mutlulukla anmaya yemin ettim

Hadi sevgili,
Söyle suskunluğun yürek terazisinde kaç harf eder ?
Yokluğun bende kaç cümle eder ?
Ben adının her harfine gökyüzünün bir rengini denk getirmişken
Söyle sene bu yürek seninle ölmekten vazgeçer mi