Kanadım Değil Ama Yüreğim Kırık...

Yüreğimin kentinde bir çocuk ağlıyor sessizce

annem " büyüdü artık " diye elimi bırakığından beri, yapayalnız yürüyorum sokaklarda

attığım her adımda kalbimden bir parça bırakıyorum

bir parça yüreğimden, bir parça gönlümden bir parça sevgimden

bir parça ben süzülüyor yanaklarımdan sokakların bağrına her adımda

bir parça kalbim kalıyor geriye

annem " yürüyor" diye elimi bıraktığından beri, yüreğime kadar uzanan bir el aradım yıllar boyunca


yalnızlığımın girdabında yüreğimin dilinde bana seslenecek bir ses aradım aslında

bir bakış milyonlar arasında

aşina bir yüz

yüreğimin kentinde sokaklarıma damlayan gözyaşlarımı görecek belkide


belki başımı okşayacak güven dolu bir el

yüreğimi avuçlarına alıp merhamet edecek bir gönül



Kanadım değil ama yüreğim kırık