Bes Para Etmez Ruhun

**Prof. Dr. Sinsi** · 08-26-2012

Sakın “seni seviyorum” deme bana

Jilet var sanki dilinin ucunda

Ağzının her deviniminde, kanatacak yalana bulana bulana

Bir dua olmalı aşk, melek kanatlarında

Yakışmıyor dudaklarına

Çünkü; dualar yasak günaha bulanmış dudaklara…
Et giydirebilir misin bir meleğin şeffaf kutsallığına erguvan sabahlarda?
Cennet kapısında şifreyi söyleyebilmek için insan satar mı hiç ruhunu şeytana?

Sakın “seni seviyorum” deme bana

Bırak bakir kalsın o iki kelime sana ait anılarımda

Salt ruh olarak dikildim karşına, bedenimi eritip kadınlığımda

Erkekliğini, erkekliği bir kenara atabilecek kadar saydamlaşabilir misin karşımda?
Kendi zehrinle zehirliyorsun kendini

Gözündeki kamaşma engerekten çalınma

Salt beden üzerine kurulu dünyanda çok uzaksın bir kadının ruhuna dokunmaya

Senin bildiğin tüm tanımların ötesindeyim ben aşk adına

Topla bakalım sana sevda adına sunulanları

Ekle üstüne senin aşk için yaptıklarını

Sonra aç bak avuçlarına

Göreceli bir ağırlık var olan

Ben baktığımda gördüğüm bitimsiz bir boşluk parmaklarının arasında…

Sakın “seni seviyorum” deme bana

İntihar dürtüsüyle savruluyorsun bir aşktan bir aşka

Nedir duygularının etnik kökeni?
Çözemedim bir türlü

Hangi kabilenin yamyamları bu kadar açtır ki acıya?
İçimde tortop düğümlenen bir böcek söylemlerin

Dolaşmış tüm ayakları birbirine,
gerçekleri görmeden onları çözemezsin

Hedef tahtasındaki duygusuz hedef olmak istemiyorum

Göğsümden vurulmak istemiyorum yalan silahının kurşunlarınla

İşte bu yüzden; anlamını bilmeden asla “seni seviyorum” deme bana…
Isırgan otunun değdiği yeri dalaması gibi, dalıyor bu iki sözcük kulaklarımı

Menekşeler nasıl zahmetsiz açar morunu, nasıl yakışır mor ve menekşe birbirine;
söylediğin zaman öyle bütünleşmeli “seni seviyorum” ve sen dilinde

Sakın “seni seviyorum” deme bana

Kendimin bile henüz bilmediği sırların sahibiyim ben

Sen etrafında gezinirken bu kutsal
adanışın, ben çoktan sızmıştım usuna

Sen karlı kış gününün parlak güneş lekesi, ben ışıldayan yazın, ayrılık yüklü yağmur bulutu

Ben yağamam senin gölgende, sen var olamazsın ıslak hükmümde

Ancak tavşan kanı ayrılıklar demlemeyi bilirsin, tatmadığın sevdalarda

Mevsim normallerinde seyretmemelisin gönlümde

Haziran’da kar yağdıran, Ocak’ta denize
sokan deli haller kıvamında bir şeyler olmalı bir yerlerde…

Sakın “seni seviyorum” deme bana

Tüm sıfatlar isim artık kurduğum cümlelerde

Değil ünsüzler, ünlüler bile düşüyorlar
karşılarına sevgi dikilince

Büyük ünlüler vazgeçiyorlar uyumlarından

Küçük ünlüler dağılıyorlar dört bir yana

Sadece Aşk büyük harfle başlıyor cümlelerimde

Kıyamet kopuyor tüm atasözlerinde, tüm
deyimlerde

Bağlaçlar bağlayamıyorlar kelimeleri öpmeden kelamları

Yıkılıyor alfabe, yıkılıyor kurallar aşkın alfabesinde

Aşkı yaşıyor aşkı anlatıyorum ben senin asla anlayamayacağın bir tümce düzeninde

Kulaklarıyla görür insan bilirse eğer gerçekten duymayı

Bir telefon ahizesinin ucunda bile sırıtır, şeytani bir tebessümle, yalansa bu kısacık cümle

Hep ölümüne olduğu söylenip, yaşamaya korkulan aşkın varlığını hissetmek istiyorum ben
ruhumun en kuytu yerinde

Kan tutar gibi aşk tutan bir adamın gücü yetmez ki derinliklerime inmeye

Salt bedeniyle sevişen, salt parmaklarıyla seven hangi canlı erişebilir ki hazzın zirvesine?
Son Mikan olsam da, asil bir prenses yerine; vazgeçmeyeceğim savunmaktan aşkı,
aşktan korkan cesaretsizlere

Sakın ama sakın “seni seviyorum” deme bana

Çünkü; yakışmıyor aşkı tüm varlığıyla kutsamayanlara…
Artık yaşamayana

aşktan korkan cesaretsizlere

Sakın ama sakın “seni seviyorum” deme bana

Çünkü; yakışmıyor aşkı tüm varlığıyla kutsamayanlara…
Artık yaşamayana

08-26-2012	#1
Prof. Dr. Sinsi	Bes Para Etmez Ruhun Sakın “seni seviyorum” deme bana Jilet var sanki dilinin ucunda Ağzının her deviniminde, kanatacak yalana bulana bulana Bir dua olmalı aşk, melek kanatlarında Yakışmıyor dudaklarına Çünkü; dualar yasak günaha bulanmış dudaklara… Et giydirebilir misin bir meleğin şeffaf kutsallığına erguvan sabahlarda? Cennet kapısında şifreyi söyleyebilmek için insan satar mı hiç ruhunu şeytana? Sakın “seni seviyorum” deme bana Bırak bakir kalsın o iki kelime sana ait anılarımda Salt ruh olarak dikildim karşına, bedenimi eritip kadınlığımda Erkekliğini, erkekliği bir kenara atabilecek kadar saydamlaşabilir misin karşımda? Kendi zehrinle zehirliyorsun kendini Gözündeki kamaşma engerekten çalınma Salt beden üzerine kurulu dünyanda çok uzaksın bir kadının ruhuna dokunmaya Senin bildiğin tüm tanımların ötesindeyim ben aşk adına Topla bakalım sana sevda adına sunulanları Ekle üstüne senin aşk için yaptıklarını Sonra aç bak avuçlarına Göreceli bir ağırlık var olan Ben baktığımda gördüğüm bitimsiz bir boşluk parmaklarının arasında… Sakın “seni seviyorum” deme bana İntihar dürtüsüyle savruluyorsun bir aşktan bir aşka Nedir duygularının etnik kökeni? Çözemedim bir türlü Hangi kabilenin yamyamları bu kadar açtır ki acıya? İçimde tortop düğümlenen bir böcek söylemlerin Dolaşmış tüm ayakları birbirine, gerçekleri görmeden onları çözemezsin Hedef tahtasındaki duygusuz hedef olmak istemiyorum Göğsümden vurulmak istemiyorum yalan silahının kurşunlarınla İşte bu yüzden; anlamını bilmeden asla “seni seviyorum” deme bana… Isırgan otunun değdiği yeri dalaması gibi, dalıyor bu iki sözcük kulaklarımı Menekşeler nasıl zahmetsiz açar morunu, nasıl yakışır mor ve menekşe birbirine; söylediğin zaman öyle bütünleşmeli “seni seviyorum” ve sen dilinde Sakın “seni seviyorum” deme bana Kendimin bile henüz bilmediği sırların sahibiyim ben Sen etrafında gezinirken bu kutsal adanışın, ben çoktan sızmıştım usuna Sen karlı kış gününün parlak güneş lekesi, ben ışıldayan yazın, ayrılık yüklü yağmur bulutu Ben yağamam senin gölgende, sen var olamazsın ıslak hükmümde Ancak tavşan kanı ayrılıklar demlemeyi bilirsin, tatmadığın sevdalarda Mevsim normallerinde seyretmemelisin gönlümde Haziran’da kar yağdıran, Ocak’ta denize sokan deli haller kıvamında bir şeyler olmalı bir yerlerde… Sakın “seni seviyorum” deme bana Tüm sıfatlar isim artık kurduğum cümlelerde Değil ünsüzler, ünlüler bile düşüyorlar karşılarına sevgi dikilince Büyük ünlüler vazgeçiyorlar uyumlarından Küçük ünlüler dağılıyorlar dört bir yana Sadece Aşk büyük harfle başlıyor cümlelerimde Kıyamet kopuyor tüm atasözlerinde, tüm deyimlerde Bağlaçlar bağlayamıyorlar kelimeleri öpmeden kelamları Yıkılıyor alfabe, yıkılıyor kurallar aşkın alfabesinde Aşkı yaşıyor aşkı anlatıyorum ben senin asla anlayamayacağın bir tümce düzeninde Kulaklarıyla görür insan bilirse eğer gerçekten duymayı Bir telefon ahizesinin ucunda bile sırıtır, şeytani bir tebessümle, yalansa bu kısacık cümle Hep ölümüne olduğu söylenip, yaşamaya korkulan aşkın varlığını hissetmek istiyorum ben ruhumun en kuytu yerinde Kan tutar gibi aşk tutan bir adamın gücü yetmez ki derinliklerime inmeye Salt bedeniyle sevişen, salt parmaklarıyla seven hangi canlı erişebilir ki hazzın zirvesine? Son Mikan olsam da, asil bir prenses yerine; vazgeçmeyeceğim savunmaktan aşkı, aşktan korkan cesaretsizlere Sakın ama sakın “seni seviyorum” deme bana Çünkü; yakışmıyor aşkı tüm varlığıyla kutsamayanlara… Artık yaşamayana aşktan korkan cesaretsizlere Sakın ama sakın “seni seviyorum” deme bana Çünkü; yakışmıyor aşkı tüm varlığıyla kutsamayanlara… Artık yaşamayana