Ârif:

ÂRİF:
Bilen, tanıyan, ilim ve irfân sâhibi

1 Allahü teâlânın rızâsını kazanmış, O'ndan başkasının sevgisini kalbinden çıkarmış, tasavvufta yetişip, kemâle ermiş velî zât Ârif-i billah da denir
Her şeyin kaynağı vardır Takvânın (Allahü teâlâdan korkarak haramlardan, günâhlardan sakınmanın) kaynağı âriflerin kalbleridir (Hadîs-i şerîf-Künûz-ül-Hakâik)
Ârif olan kimsenin alâmeti; susması, tefekkürü (Allahü teâlânın büyüklüğünü düşünmesi), gördüklerinden ibret (ders) alması ve Allahü teâlânın râzı olduğu (beğendiği) şeyleri istemesidir
(S üleymân bin Cezâ))

Resûlullah efendimizin sünnetini terk edeni ve O'ndan gelen edebleri gözetmekte gevşeklik göstereni ârif zannetme (Cüneyd-i Bağdâdî)
Ârif boş yere konuşmaz Devamlı Allahü teâlânın rızâsını kazanmayı düşünür (Bâyezîd-i Bistâmî)
Âriflerin kalbleri Hak teâlânın azâmet ve kibriyâsına (büyüklük ve ululuğuna) hayrandır (İmâm-ı Rabbânî)

Ârif kendini herkesten aşağı bilir (İmâm-ı Rabbânî)

2 Mütehassıs olduğu ilmi, zorlanmadan tatbik eden, kullanabilen kimse
Âlim ile ârif arasında fark vardır Meselâ Arabî nahv ilminin, dil bilgisinin küllî kâidelerini bilen, bu ilmin âlimidir Fakat bu bilgiyi yerinde zorlanmadan kullanabilen ise âriftir
(Seyyid Abdülhakîm Arvâsî)