80'lerin Sonu 90'ların Başında Çocuk Olmak

**KRDNZ** · 10-06-2008

doksanlarda çocuk olmak enteresanlıktır pazar akşamları bizimkiler izlemektir pazartesinin okul hazırlığı yapılır, sanki pazar değil de pazartesi banyo yapsak olmuyormuş gibi illa pazar günleri banyo yapardık çocuk kalbimizle kapıcı Caferi sever, Sabri beye kıl olurduk ali desen, bizimle büyüyordu onu gördükçe büyüdüğümüzü hissediyorduk geleceğe dönüş televizyon ekranında her görüldüğünde kalpte tuhaf bir çarpıntı hisseder dokuz aylık oynarken topun beşikten geçmesi üzerine "off! gitti namus!" derdik patlayan şeker ile kolanın bir arada tüketilmesi ile midenin patlayacağına inanır, bayramlarda tanıdık evleri dolaşıp el öpmek, english with me lerle İngilizce öğrenmeye çalışırdık biraz da "türkiş kovboylar" şarkısını diline dolamaktır doksanlarda çocuk olmak

micheal jackson’ın eski halini görüp hayretlere düşmek, elm sokağında kabus izleyip akşam annenin seninle uyuması için yalvarmak, kanald'nin ilk açıldığı dönemlerde tsubasa izlemek, yerli malı haftasında okula çikita muz getirenleri kınamak çikita yerli değil öğretmenim diyip getireni ispiyonlamak, gazetelerden kupon kesip 14 kupona kocaamaan oyuncak ayı almak, annenin gazetelerden gelen tabak çanak için aynı gazeteden on tane aldığına tanık olmak, bir dönem tüm evlerdeki tabak çanağın "acropal" olması ve misafirliğe gelince tabaklara bakıp sırıtmak, hey corç versene borç şarkısını ezbere bilmek anlam verememek ve tam teçhizatlı kameraman arkadaş cevat kelle'ye sempati beslemektir doksanlarda çocuk olmak

yazları, sabah uyanıp susam sokağı seyredip, öğlen, annenin elimize tutuşturduğu nevaleler ile "anneeeeaaa ben mahalle maçına gidiyom" diyip, "ezan okunmadan önce evde ol eşek sıpası" nidaları eşliğinde, koltuk altında bilmem kaç katlı kames top ile ışık hızıyla evden kaçıp soluğu arkadaşlarla birlikte atari salonunda almak, street fighter 'dan sıkılıp, en sıkı arkadaş ile haggar oynamaktı

susam sokağı'ndaki Nihat amcayı, Zehra teyzeyi, Tahsin ustayı ve dev yaratık minik kuş'u herkesten iyi bilsen de aslında yıllar sonra fark edilir ki, zihinde kurulanla onların gördüğü çok farklıdır senin kurabiye canavarının kocaman dişleri vardır örneğin ve kırpık, ayakları görünmeden küfede yaşayan türden bi kahraman değildir Edi ile büdü 'nin hangisinin uzun ince, hangisinin kısa tombul olduğu arada gider gelir, zira ezber yanıltır seni kimi zaman, ve karıştırıverirsin uysal ve güler yüzlü olanla hırçın ve aksi olanı şu hep konusu geçen "sev dünyayı açılır her kapı, işte susam sokağı" şarkısını acayip merak edersin ve hiç duymadığın için seslerini, altan erkekli'nin edi'yi seslendiriyor olması en az seni şaşırtır

doksanlarda, pazar günleri evlerde genelde misafir olurdu ya da biz misafirliğe giderdik bir süre evin içinde oturup da illallah dedirtecek kadar çok şey kırar, argo konuşarak anneyi sinirlendirmeyi başarır, nihayet annelerin başından savma amaçlı izinleriyle sokağa çıkardık güçlü olanın kazandığını, yaşı büyük olanın hiyerarşi estirdiğini misket oynarken öğrendik son rakamına göre, takımına göre, futbolcu kartlarıyla kapışmak, ütmek fiilini ilk bu oyunla öğrenmekti sen kazanmış olsan bile o dönemde “piç” diye tarif ettiğimiz bir çocuğun futbolcu kartlarını kapıp kaçtığını gözlerimizle gördük, play station bize uzaktı atarilerimizi canımız kadar sever ama önce arkadaş derdik parkta yeterince yorulup, 9 taş da kazanmadan, üstümüz yeterince kirlenmeden ya da annemiz bizi eve çağırmadan, ev denen şeyin varlığı aklımızda yoktu

ayrıca doksanlarda çocuk olmak televizyondaki haber bültenlerinde Bosna hersek’teki katliam görüntülerini büyük bir dehşetle izlemek, savaşın ne kadar berbat bir şey olduğunu anlamak ve niçin savaş olduğunu sorgulamaktır katliam görüntülerini izlerken gözyaşlarını tutamamaktır ayrıca her gün '*** yine şu kadar askerimizi şehit etti' , '*** bir otobüsü durdurdu ve içindekileri taradı' türünden haberleri duymak ve terörden nefret etmektir

biz tarkanı kendi ellerimizle büyütmüştük dişlerinin ayrık olduğu günleri bilirdik divalığının nerden geldiğini anlayamadığımız bir ajda pekkan vardı, bebeto burak kut vardı mesela bizim için bişey ifade etmese de ablamın odasındaki
posterini hala hatırlarım, şimdi zar zor hatırladığım ortada kuyu var yandan geç ozan, arabası olup da ruhu olmayan mustafa sandal çıktığında biz çocuktuk yonca evcimik aboneydi o zamanlar, nedendir bilinmez 915 vapurunu beklerdi sezen hep sezendi

biz 90ların çocukları ne 80ler gibi siyasi bir karmaşanın ortasındaydık, ne de milenyum çocukları gibi teknolojinin içine doğmuştuk hem atari hem bilgisayar kullandık, hem rock hem arabesk dinledik, trt nin tek kanal günlerini görmemiş olsak dahi az kanal nedir bilirizbiz hem erkan yolaç' a, hem cem yılmaz' a güldük, cem özer' in laf lafı açıyorla türkiye’nin ilahı olduğu günleri de hatırlarız

bir de süper mario vardı mesela, ondan sonra hiçbir oyun kahramanını sevemedim, ondan sonra hiç kimse mantarını taştan çıkarmadı bir de hiçbir oyunu bitirmek için bu kadar çok uğraşmadım hiçbir oyunun sonuyla ilgili süper marionun son bölümüyle ilgili duyduğum kadar çok yalan duymadım;

-ya benim kuzenim bitirdi süper marioyu son bölümde ateşten atlayıp, suda yüzyomuşsun, havada ateş edip, karada bilmem napıyrmuşsun!
-yalan atma! yalancı abim dedi ki sonunda mario ölüyomuş

super marioyu bitirme hayalleri kurup her seferinde "thank you mario but the princess is an another castle" yazısını görüp bişi anlamayıp ingilizce bilen ablaya sorup "yok prensesi kurtaramamışsın başka bi kaledeymiş" diyince üzülmek, gün geldi 8-4e gelip bitirdik marioyu zaten bizim eve de bilgisayar gelmişti mario’nun pabucu dama tabi sonra gömleklerimi pazar akşamları annem değil, pazartesi sabahı bizzat ben okula geç kalmamak için bir yandan diş fırçalayarak ütüler oldum pazar günleri ben arkadaşlarımla geziyor, annemle babamsa haftanın yorgunluğunu atmak için evde kalıyorlardı velhasıl 90lar bitiyor, ben büyüyordum

80'lerin Sonunda 90'ların Başında Çocuk Olmak
Süper Baba'nın müziğini flütle çalmışsanız

LC Waikiki veya benetton tüm renkleriyle kıyafetlerinizde önemli markalar olduysa

SHOW TV'nin müziğini hala hatırlıyorsanız dup dıbu dıp dıp dıbı dıp dumTabi ki bir de :İyi TV eyç bi bi, eyç bi bi iyi TV

Önce hüplet sonra gümlet' hayat felsefeniz olmuşsa

Bizimkiler dizisi ertesi gun okul oldugunu bi sureligine unutturduysa

Parliament pazar gecesi sinemaları müziğini duyduğunuzda içinizde hala garip duygular uyanıyorsa (yarın okul var hüznü, ailenin seni yatırıyor olmasına duyduğun kızgınlık, o güzel mavinin romantizmi)

Polis Akademisindeki her sesi çıkaran adama hayranlık duyuyorsanız

Elm sokağında kabus yüzünden hala yatağın altına bakmaktan korkuyorsanız

Chucky yüzünden en sevdiğiniz oyuncağınızı bile göz önünden kaldırmışsanız

Okulda coca-cola kutusunu ezip mac yaptiysaniz (kızlar yan yatırıp üstüne tam ortasına ayagı yerlestirip ustune basıp yururlerdi, topuklu ayakkabı gibi olurdu)

Apartmanin altindaki zil veya taksi diafonuna basmak müthiş heyecanlı bir yaramazlıksa

Tutti frutti çok ayıp ve olağanüstü merak uyandırıcı bir şovsa

Dört tekerlekli ayakkabının üstüne takılan patenlerden sonra roller bladeler size büyüleyici geldiyse

Bakkala gönderilmenin en güzel yanı küçük sarellenin dibini minik plastik kaşığıyla kazımak veya leblebi tozu yiyip konuşmaya çalışmaksa

Aterideki ördek vurmaca oyununda silahın nasıl çalıştığına hala kafa yoruyorsanız

Işıklı spor aykkabılar hava atmanın önemli bir unsuruysa

Bayramda harçlıklarla aldığınız ilk şey kinder süpriz yumurtasıysa(kağıdını tırnakla yırtmadan dümdüz yapmak da sabır ister doğrusu)

Clementine sizde derin izler bırakmışsa

Kasete kayit yapilabilmesi icin alt tarafinda bulunan karelerin bantla kapatilmasi gerektiğini öğrenmenin önemini biliyorsanız

Commodore 64'de tornavidayla kasetin kafa ayarını yaptıysanız

Anne saat kaç, simiiit, birdir bir, çay kahve gazoz, akşam ebesi, dansa davet, çatlak patlak, yakan top gibi kalabalık oynanan sokak oyunlarından sonra anneniz sizi balkondan yemeğe çağırmışsa
________________________________

"bandıra bandıra ye beni" şarkısını hızlı söylemeye çalıştığınız günler varsa

Rönesans sanatçılarını ilk kez Ninja Kaplubağaların ismi olarak tanıdıysanız

Tele On diye bir kanalı hatırlıyorsanız

Haftasonları çizgi film izlemek için errken kalkmanın ne demek olduğunu biliyorsanız

Şirinler geyiğini arkadaşlarınızla mutlaka çevirdiyseniz (Şirine aslında Gargamel tarafından yapıldı)

Beğenseniz de beğenmeseniz de tüm çizifilmleri art arda izliyorduysanız

Bir Başka Gece çocukluk hayatınızdaki en görkemli şovsa

Pazar geceleri yıkanma günüyse

Seden Gürel'in neden öyle giyindiğini şimdi sorguluyorsanız

Müzik yelpazesi hayatınıza büyülü yabancı müzisyenler kattıysa

Bir sanal bebeğiniz olmuşsa,

Tetris'i süper hızla oynayabiliyorsanız,

MIRC ergenliğinizin önemli bir parçası olmuşsa(a/s/l ne demek biliyorrsanız)

ICQ nun 11 haneli rakamını ezberlemeye çalışmışsanız

Pili bitmesin diye kasetleri kalemle havada sarmışsanız,

Çizgifilm şarkılarının ingilizce veya japonca olsa da ezberlemişseniz

Kokulu silgiye, deftere, kaleme harçlığınızı yatırdıysanız

Eti Cin, Eti Puf, ABC, Balık Kraker, Negro, Bonibon,
Topitop, Yumiyumvb çok seviyorsanız ve her zaman yeme kabiliyetiniz varsa

Sulugöz'ü düşününce bile ağzınız sulanıyorsa

Küçük bir kızsanız Sindy ile Barbie'yi karşılaştırıyorduysanız

Tsubasa'yı ve küre biçimindeki sahanın sonundaki dev kaleyi hatırlıyorsanız

"Hey Corç versene borç" deyince cevabı hemen yapıştırabiliyorsanız

Macarena dansını yapabiliyorsanız

TV den çekilmiş çizgifilmli sayısız kere izlediğiniz VHS leriniz varsa

Telefonların jetonla çalıştığını hatırliyorsanız

İstop diye bağırdığımızda renk yakalamaya çalışırken onun aslında stop olduğunu uzun zaman önce çözmüşseniz

Saçları renkli ve uzun patlak gözlü çirkin trolleri bile bir furyada satın almışsanız

Capri Sun ın reklamı ve melodisini hatırlıyorsanız

Annenizin mavi ped torbalarını şişirip patlattıysanız

Power Rangers'ın renklerini hatırlıyorsanız

Mc Donalds a gitmek için ailenize yalvardıysanız

Olacak O kadar, Yasemin'in penceresi, Hadi Anlat Bakalım, Adam Olacak Çocuk, Saklambaç gibi programları hatırlıyorsanız

Lambada'nın müziği kulağınızda çalabiliyorsa

"Nereye çufçufluyoruz"un kimin dediğini biliyorsanız

Sayısız joystik kırdıysanız ve gün gelince artık joystik satılmadığını fark ettiyseniz

Fame City cennetle eşdeğerse

En sevdiğiniz sayı altıysa

Prince of Persia'da alttaki dikenlere düşünce çıkan dınnzk sesini ve kanları hatırlıyorsanız

Mon Ami 48 lik boyalardaki altın ve gümüş renkleri statü sembolüyse

Gençlik hayaliniz Beverly Hills teki havuzlu arabalarsa

Uhuyla oynamanın zevkini biliyorsanız

Kolalı jelibonun önce kapağını yediyseniz

annenizin poşetler dolusu taso,misket, sporcu kağıtları,
gazoz kapaklarını attığını öğrenince ağladıysanız

Peçete, kağıt, poşet vb koleksiyonu yapmışsanız

Sizde o güzelim yılların birer parçasıymıssınız

Arkadaşlar çok güzel bir yazıBen çok beğendim ve paylaşmak istedim Tıpkı benim çocukluğumKardeşimle okurken hemen yer yerde "aa evet o da vardı dimi" dedik:D

10-06-2008	#1
KRDNZ	80'lerin Sonu 90'ların Başında Çocuk Olmak doksanlarda çocuk olmak enteresanlıktır pazar akşamları bizimkiler izlemektir pazartesinin okul hazırlığı yapılır, sanki pazar değil de pazartesi banyo yapsak olmuyormuş gibi illa pazar günleri banyo yapardık çocuk kalbimizle kapıcı Caferi sever, Sabri beye kıl olurduk ali desen, bizimle büyüyordu onu gördükçe büyüdüğümüzü hissediyorduk geleceğe dönüş televizyon ekranında her görüldüğünde kalpte tuhaf bir çarpıntı hisseder dokuz aylık oynarken topun beşikten geçmesi üzerine "off! gitti namus!" derdik patlayan şeker ile kolanın bir arada tüketilmesi ile midenin patlayacağına inanır, bayramlarda tanıdık evleri dolaşıp el öpmek, english with me lerle İngilizce öğrenmeye çalışırdık biraz da "türkiş kovboylar" şarkısını diline dolamaktır doksanlarda çocuk olmak micheal jackson’ın eski halini görüp hayretlere düşmek, elm sokağında kabus izleyip akşam annenin seninle uyuması için yalvarmak, kanald'nin ilk açıldığı dönemlerde tsubasa izlemek, yerli malı haftasında okula çikita muz getirenleri kınamak çikita yerli değil öğretmenim diyip getireni ispiyonlamak, gazetelerden kupon kesip 14 kupona kocaamaan oyuncak ayı almak, annenin gazetelerden gelen tabak çanak için aynı gazeteden on tane aldığına tanık olmak, bir dönem tüm evlerdeki tabak çanağın "acropal" olması ve misafirliğe gelince tabaklara bakıp sırıtmak, hey corç versene borç şarkısını ezbere bilmek anlam verememek ve tam teçhizatlı kameraman arkadaş cevat kelle'ye sempati beslemektir doksanlarda çocuk olmak yazları, sabah uyanıp susam sokağı seyredip, öğlen, annenin elimize tutuşturduğu nevaleler ile "anneeeeaaa ben mahalle maçına gidiyom" diyip, "ezan okunmadan önce evde ol eşek sıpası" nidaları eşliğinde, koltuk altında bilmem kaç katlı kames top ile ışık hızıyla evden kaçıp soluğu arkadaşlarla birlikte atari salonunda almak, street fighter 'dan sıkılıp, en sıkı arkadaş ile haggar oynamaktı susam sokağı'ndaki Nihat amcayı, Zehra teyzeyi, Tahsin ustayı ve dev yaratık minik kuş'u herkesten iyi bilsen de aslında yıllar sonra fark edilir ki, zihinde kurulanla onların gördüğü çok farklıdır senin kurabiye canavarının kocaman dişleri vardır örneğin ve kırpık, ayakları görünmeden küfede yaşayan türden bi kahraman değildir Edi ile büdü 'nin hangisinin uzun ince, hangisinin kısa tombul olduğu arada gider gelir, zira ezber yanıltır seni kimi zaman, ve karıştırıverirsin uysal ve güler yüzlü olanla hırçın ve aksi olanı şu hep konusu geçen "sev dünyayı açılır her kapı, işte susam sokağı" şarkısını acayip merak edersin ve hiç duymadığın için seslerini, altan erkekli'nin edi'yi seslendiriyor olması en az seni şaşırtır doksanlarda, pazar günleri evlerde genelde misafir olurdu ya da biz misafirliğe giderdik bir süre evin içinde oturup da illallah dedirtecek kadar çok şey kırar, argo konuşarak anneyi sinirlendirmeyi başarır, nihayet annelerin başından savma amaçlı izinleriyle sokağa çıkardık güçlü olanın kazandığını, yaşı büyük olanın hiyerarşi estirdiğini misket oynarken öğrendik son rakamına göre, takımına göre, futbolcu kartlarıyla kapışmak, ütmek fiilini ilk bu oyunla öğrenmekti sen kazanmış olsan bile o dönemde “piç” diye tarif ettiğimiz bir çocuğun futbolcu kartlarını kapıp kaçtığını gözlerimizle gördük, play station bize uzaktı atarilerimizi canımız kadar sever ama önce arkadaş derdik parkta yeterince yorulup, 9 taş da kazanmadan, üstümüz yeterince kirlenmeden ya da annemiz bizi eve çağırmadan, ev denen şeyin varlığı aklımızda yoktu ayrıca doksanlarda çocuk olmak televizyondaki haber bültenlerinde Bosna hersek’teki katliam görüntülerini büyük bir dehşetle izlemek, savaşın ne kadar berbat bir şey olduğunu anlamak ve niçin savaş olduğunu sorgulamaktır katliam görüntülerini izlerken gözyaşlarını tutamamaktır ayrıca her gün '* yine şu kadar askerimizi şehit etti' , '* bir otobüsü durdurdu ve içindekileri taradı' türünden haberleri duymak ve terörden nefret etmektir biz tarkanı kendi ellerimizle büyütmüştük dişlerinin ayrık olduğu günleri bilirdik divalığının nerden geldiğini anlayamadığımız bir ajda pekkan vardı, bebeto burak kut vardı mesela bizim için bişey ifade etmese de ablamın odasındaki posterini hala hatırlarım, şimdi zar zor hatırladığım ortada kuyu var yandan geç ozan, arabası olup da ruhu olmayan mustafa sandal çıktığında biz çocuktuk yonca evcimik aboneydi o zamanlar, nedendir bilinmez 915 vapurunu beklerdi sezen hep sezendi biz 90ların çocukları ne 80ler gibi siyasi bir karmaşanın ortasındaydık, ne de milenyum çocukları gibi teknolojinin içine doğmuştuk hem atari hem bilgisayar kullandık, hem rock hem arabesk dinledik, trt nin tek kanal günlerini görmemiş olsak dahi az kanal nedir bilirizbiz hem erkan yolaç' a, hem cem yılmaz' a güldük, cem özer' in laf lafı açıyorla türkiye’nin ilahı olduğu günleri de hatırlarız bir de süper mario vardı mesela, ondan sonra hiçbir oyun kahramanını sevemedim, ondan sonra hiç kimse mantarını taştan çıkarmadı bir de hiçbir oyunu bitirmek için bu kadar çok uğraşmadım hiçbir oyunun sonuyla ilgili süper marionun son bölümüyle ilgili duyduğum kadar çok yalan duymadım; -ya benim kuzenim bitirdi süper marioyu son bölümde ateşten atlayıp, suda yüzyomuşsun, havada ateş edip, karada bilmem napıyrmuşsun! -yalan atma! yalancı abim dedi ki sonunda mario ölüyomuş super marioyu bitirme hayalleri kurup her seferinde "thank you mario but the princess is an another castle" yazısını görüp bişi anlamayıp ingilizce bilen ablaya sorup "yok prensesi kurtaramamışsın başka bi kaledeymiş" diyince üzülmek, gün geldi 8-4e gelip bitirdik marioyu zaten bizim eve de bilgisayar gelmişti mario’nun pabucu dama tabi sonra gömleklerimi pazar akşamları annem değil, pazartesi sabahı bizzat ben okula geç kalmamak için bir yandan diş fırçalayarak ütüler oldum pazar günleri ben arkadaşlarımla geziyor, annemle babamsa haftanın yorgunluğunu atmak için evde kalıyorlardı velhasıl 90lar bitiyor, ben büyüyordum 80'lerin Sonunda 90'ların Başında Çocuk Olmak Süper Baba'nın müziğini flütle çalmışsanız LC Waikiki veya benetton tüm renkleriyle kıyafetlerinizde önemli markalar olduysa SHOW TV'nin müziğini hala hatırlıyorsanız dup dıbu dıp dıp dıbı dıp dumTabi ki bir de :İyi TV eyç bi bi, eyç bi bi iyi TV Önce hüplet sonra gümlet' hayat felsefeniz olmuşsa Bizimkiler dizisi ertesi gun okul oldugunu bi sureligine unutturduysa Parliament pazar gecesi sinemaları müziğini duyduğunuzda içinizde hala garip duygular uyanıyorsa (yarın okul var hüznü, ailenin seni yatırıyor olmasına duyduğun kızgınlık, o güzel mavinin romantizmi) Polis Akademisindeki her sesi çıkaran adama hayranlık duyuyorsanız Elm sokağında kabus yüzünden hala yatağın altına bakmaktan korkuyorsanız Chucky yüzünden en sevdiğiniz oyuncağınızı bile göz önünden kaldırmışsanız Okulda coca-cola kutusunu ezip mac yaptiysaniz (kızlar yan yatırıp üstüne tam ortasına ayagı yerlestirip ustune basıp yururlerdi, topuklu ayakkabı gibi olurdu) Apartmanin altindaki zil veya taksi diafonuna basmak müthiş heyecanlı bir yaramazlıksa Tutti frutti çok ayıp ve olağanüstü merak uyandırıcı bir şovsa Dört tekerlekli ayakkabının üstüne takılan patenlerden sonra roller bladeler size büyüleyici geldiyse Bakkala gönderilmenin en güzel yanı küçük sarellenin dibini minik plastik kaşığıyla kazımak veya leblebi tozu yiyip konuşmaya çalışmaksa Aterideki ördek vurmaca oyununda silahın nasıl çalıştığına hala kafa yoruyorsanız Işıklı spor aykkabılar hava atmanın önemli bir unsuruysa Bayramda harçlıklarla aldığınız ilk şey kinder süpriz yumurtasıysa(kağıdını tırnakla yırtmadan dümdüz yapmak da sabır ister doğrusu) Clementine sizde derin izler bırakmışsa Kasete kayit yapilabilmesi icin alt tarafinda bulunan karelerin bantla kapatilmasi gerektiğini öğrenmenin önemini biliyorsanız Commodore 64'de tornavidayla kasetin kafa ayarını yaptıysanız Anne saat kaç, simiiit, birdir bir, çay kahve gazoz, akşam ebesi, dansa davet, çatlak patlak, yakan top gibi kalabalık oynanan sokak oyunlarından sonra anneniz sizi balkondan yemeğe çağırmışsa ________________________________ "bandıra bandıra ye beni" şarkısını hızlı söylemeye çalıştığınız günler varsa Rönesans sanatçılarını ilk kez Ninja Kaplubağaların ismi olarak tanıdıysanız Tele On diye bir kanalı hatırlıyorsanız Haftasonları çizgi film izlemek için errken kalkmanın ne demek olduğunu biliyorsanız Şirinler geyiğini arkadaşlarınızla mutlaka çevirdiyseniz (Şirine aslında Gargamel tarafından yapıldı) Beğenseniz de beğenmeseniz de tüm çizifilmleri art arda izliyorduysanız Bir Başka Gece çocukluk hayatınızdaki en görkemli şovsa Pazar geceleri yıkanma günüyse Seden Gürel'in neden öyle giyindiğini şimdi sorguluyorsanız Müzik yelpazesi hayatınıza büyülü yabancı müzisyenler kattıysa Bir sanal bebeğiniz olmuşsa, Tetris'i süper hızla oynayabiliyorsanız, MIRC ergenliğinizin önemli bir parçası olmuşsa(a/s/l ne demek biliyorrsanız) ICQ nun 11 haneli rakamını ezberlemeye çalışmışsanız Pili bitmesin diye kasetleri kalemle havada sarmışsanız, Çizgifilm şarkılarının ingilizce veya japonca olsa da ezberlemişseniz Kokulu silgiye, deftere, kaleme harçlığınızı yatırdıysanız Eti Cin, Eti Puf, ABC, Balık Kraker, Negro, Bonibon, Topitop, Yumiyumvb çok seviyorsanız ve her zaman yeme kabiliyetiniz varsa Sulugöz'ü düşününce bile ağzınız sulanıyorsa Küçük bir kızsanız Sindy ile Barbie'yi karşılaştırıyorduysanız Tsubasa'yı ve küre biçimindeki sahanın sonundaki dev kaleyi hatırlıyorsanız "Hey Corç versene borç" deyince cevabı hemen yapıştırabiliyorsanız Macarena dansını yapabiliyorsanız TV den çekilmiş çizgifilmli sayısız kere izlediğiniz VHS leriniz varsa Telefonların jetonla çalıştığını hatırliyorsanız İstop diye bağırdığımızda renk yakalamaya çalışırken onun aslında stop olduğunu uzun zaman önce çözmüşseniz Saçları renkli ve uzun patlak gözlü çirkin trolleri bile bir furyada satın almışsanız Capri Sun ın reklamı ve melodisini hatırlıyorsanız Annenizin mavi ped torbalarını şişirip patlattıysanız Power Rangers'ın renklerini hatırlıyorsanız Mc Donalds a gitmek için ailenize yalvardıysanız Olacak O kadar, Yasemin'in penceresi, Hadi Anlat Bakalım, Adam Olacak Çocuk, Saklambaç gibi programları hatırlıyorsanız Lambada'nın müziği kulağınızda çalabiliyorsa "Nereye çufçufluyoruz"un kimin dediğini biliyorsanız Sayısız joystik kırdıysanız ve gün gelince artık joystik satılmadığını fark ettiyseniz Fame City cennetle eşdeğerse En sevdiğiniz sayı altıysa Prince of Persia'da alttaki dikenlere düşünce çıkan dınnzk sesini ve kanları hatırlıyorsanız Mon Ami 48 lik boyalardaki altın ve gümüş renkleri statü sembolüyse Gençlik hayaliniz Beverly Hills teki havuzlu arabalarsa Uhuyla oynamanın zevkini biliyorsanız Kolalı jelibonun önce kapağını yediyseniz annenizin poşetler dolusu taso,misket, sporcu kağıtları, gazoz kapaklarını attığını öğrenince ağladıysanız Peçete, kağıt, poşet vb koleksiyonu yapmışsanız Sizde o güzelim yılların birer parçasıymıssınız Arkadaşlar çok güzel bir yazıBen çok beğendim ve paylaşmak istedim Tıpkı benim çocukluğumKardeşimle okurken hemen yer yerde "aa evet o da vardı dimi" dedik:D __________________ Garbın âfâkını sarmışsa çelik zırhlı duvar Benim iman dolu göğsüm gibi serhaddim var Ulusun, korkma! Nasıl böyle bir imânı boğar, 'Medeniyyet!' dediğin tek dişi kalmış canavar? Ey ŞaiR! Bana Yağmurdan bahsetme, yağdır