Artık Kim/Sessiz/İm .. Ve Sen/Siz ..

Kalem kırıldı ve ben içimdeki şehri terk ediyorum…


şimdi birbirine değmeyen satırlarımın arasından


ruhumu en karanlık yanından yalnızlığıma yol alıyorum…


bırak!! çürümüş bedenim artık ecel olsan kar etmez…


Kapat artık gözlerini leyli hicran sabahlarıma


Tel tel dökülsün düşlerin


düşmesin artık nefesin solumdaki sonsuzluğuma


bir çığlıktır artık suskunluğum h/içimden sensizlik geçerken


artık kim/sessiz/im…ve sen/siz…


Görmüyor musun? İçimdeki şehrin tüm ışıklarını kapattım


Uçurumlarımdan dudaklarına ölümler biçtim


ölümsüzlük benim!! ölmeyi unutan y/anlarımla


şimdi usulca acı acı çalan bir kemanın taksiminde can çekişir yalnızlığım


ve hüznümü alan mey kadehlerinde boğuluyorum hiç/kırıklarla…


Gülüşümü astım duvarlara gözyaşlarımı kefenledim


Aşk’a dair tüm kelimeleri yaktım küllerinden bir mum yaptım


Isınmayı unutan y/anlarımla


Artık kim/sessiz/imsen/siz…


Sabıkalı düşlerimin yamacındayım balçıkla sıvıyorum güneşimi


Şimdi bir karınca yuvasındayım


ve boğazıma kadar hüzne batmışım


Hadi vur beni!!


bir sahil boyu kör olsun dalgalar


med cezirler sus/sun sen sus maviler sus/sun tüm susamışlıklarla


hoş geldin yalnızlığım


hoş geldin yitirmişliğim


SÖYLENECEK SÖZ YOK


GİDİYORUM BEN HOŞÇA KAL…