Meleklerde Ağlarmış Günün ßirinde

Meleklerde ağlarmış günün birindeYapayalnız kaldığında , oturupda bir başına Sakın ağlarmıymış melekler deme ağlar işte

Hemde gözyaşlarını içinde saklayıpKanatlarını yüzüne siper yaparak Tüm kırılmışlıklarını saklarda içine Yine koşar herkesin derdine yardımcı olmaya Kulların gözyaşlarını silerde kendi gözyaşlarını saklar kanatlarının ardına

Ağlar meleklerde , herşeye Ne biliyorki insan oğlu , ne bilirki onun kırılganlığını , acılarını

O da sevmiştir belki O da imkansızca tutulmuştur belki Bilirim melekler biz insanlar gibi değilkiOlmaz ama , hadi oldu diyelim Ama Azrail aşık olurmuş ya canını alacağı kula günün birinde , kulda vurulurmuş ya görmeden daha

Bilmezmiş ya alır Azrail canını Ama inatla , ısrarla ister ya can alıcı meleğini İşte başlamıştır aşkın imkansızlığı orda Kul sever azraili , vermek ister canını seve seve Azrail de almak istemez o canı seviyordur çünkü delice

Yapıcak bi şey yoktur Azrail alacaktır kulun canını Kulda verecektir canını Aşk bu ya Yoktur yapacak birşey

Ve zaman kum saati gibi akıp gider herkesin avuçlarından Biter tüm umutlar , yaşanabilecek sadece kalmıştır bir kaç saat Belki varsa şans bir kaç saat Gelmiştir veda zamanı Son bir öpücük borçludur azrail kula , o son öpücük en son vurucu hamledir Artık kulun canı dudaklarından kalbine inmiştir

AŞK öyle bir zehirdir ki , işlemiştir bile azrailin ruhuna Kulsa hiç pişman olmamıştır , öldüğünden yok olduğundan AŞK uğruna , feda etmiştir fani bedenini

Ama meleğinde ruhu gitmiştir ölen kulla beraber Artık yoktur yaşamanın bir anlamı Ve ağlar meleklerde , hiç istemeden meleklerde düşer yerlere



Tüm melekler AŞK'ı hakeder , tüm kullarda bir melek uğruna ölmeye itiraz etmez AŞKK başka nasıl olabilirdinki zaten Ölmeyi göze almayacaksa seven , boşverin ne sevsinler nede Meleğin canını acıtsınlar