Mavılere Uyanmak

yedi iklim geçer,

ağarıp solan güz ışıklarından

yalan pencerelere doğru


uykularda olur ne olursa

yangınlar,

takvim ziyanları,

gömülü sevdalar


iksir gibi yayılır

hücrelerimin rehavetine ıslaklığın

düş tüccarları ağır mesaidedir


uykularda olur ne olursa,

talanlar

ve beton serinliği

inşaat halindeki aşkların


uykularda ölür ne ölürse,

kıpırdayan su

gülümseyen yel


yedi iklimin oralarda

kavalını kırmış bir çobandır

gökyüzü,

aklında new orleans

heybesinde caz!


yedi iklimin

bar olduğu yerdedir uykunun

alkol imparatorluğu

kalabalık avındadır bakışlar


uykularda olur ne olursa,

bitmez efkar kırları

bazı saçlarda

ve ölüm gibi suskunluklar açar

derin kuyularda


ve şaka gibi

ve sarsak sarsak

ve kımıl kımıl

bir yaşamaktır

MAVİLERE UYANMAK

en kesif karanlıklara kafa tutan

gözlerinin mavisine kuşanmak


senin kanatların var,

benim köylü yüreğim

operada tezek kokusu

bu şehirdeki varlığım!

beni taşıyacak vesaitim yok

bu caddeüstü sevdada

ellerinden gayrı

'gayrı dayanamam ben bu hasrete'

ya beni de yitir

ya sen de git

beni götürdüğün yere

türküleri sev

yalan kahkahalardan uzak dur

canımın suyuyla yıka ellerini

aklımın maharetiyle giydir

en mavi yerlerini


senin adın

buzul mavisi!

çünkü mavilerde uyur,

benden sana geçen

sende beni kalkındıran ne varsa!

sevdiğim, açlığımın uzak ufku,

her sabah;

güneşten ne zaman işaret alırsan

ne zaman dar gelirse soluğun

böyle uzun sarılmaklara,

fikrini kurcalarsa eğer

açık korkular,

işte o zaman

mavilere,

mavilere

uyandır beni




Yılmaz Erdoğan