Sesleniş '' Uğur Mumcu''

Dağ gibi karayağız birer delikanlıydık Babamız,

sırtında yük taşı***** getirirdi aşımızı, ekmeğimizi

Arabalar şırıl şırıl ışıklarıyla caddelerden geçerken

bizler bir mum ışığında bitirdik kitaplarımızı

Kendimiz gibi yaşayan binlerce yoksulun yüreğini

yüreğimizde yaşa***** katıldık o büyük kavgaya

Ecelsiz öldürüldük Dövüldük, vurulduk, asıldık

Vurulduk ey halkım, unutma bizi

Yoksulluğun bükemediği bileklerimize çelik kelepçeler

takıldı İşkence hücrelerinde sabahladık kaç kez

İsteseydik, diplomalarımızı, mor binlikler getiren

birer senet gibi kullanırdık Mimardık, mühendistik,

doktorduk, avukattık Yazlık kışlık katlarımız,

arabalarımız olurdu Yüreğimiz, işçiyle birlikte attı

Yaşamımızın en güzel yıllarını birer taze çiçek gibi

verdik topluma Bizleri yok etmek istediler hep

Öldürüldük ey halkım, unutma bizi

Fidan gibi genç kızlardık Hayat, şakırdayan bir

şelale gibi akardı gözbebeklerimizden Yirmi yaşında,

yirmi bir yaşında, yirmi iki yaşında, işkencecilerin

acımasız ellerine terk edildik Direndik küçücük

yüreğimizle, direndik genç kızlık gururumuzla

Tükürülesi suratlarına karşı bahar çiçekleri gibi,

taptaze inançlarımızı fırlattık boş birer eldiven

gibi Utanmadılar insanlıklarından, utanmadılar

erkekliklerinden

Hücrelere atıldık ey halkım, unutma bizi

Ölümcül hastaydık Bağırsaklarımız düğümlenmişti

Hipokrat yemini etmiş doktor kimlikli işkencecilerin

elinde öldürüldük acınmaksızın Gelinliklerimizin

ütüsü bozulmamıştı daha Cezaevlerine kilitlenmiş

kocalarımızın taptaze duygularına, birer mezar taşı

gibi savrulduk Vicdan sustu Hukuk sustu İnsanlık

sustu

Göz göre göre öldürüldük ey halkım, unutma bizi

Kanserdik Ölüm, her gün bir sinsi yılan gibi

dolaşıyordu derilerimizde Uydurma davalarla

kapattılar hücrelere Hastaydık Yurtdışına gitseydik

kurtulurduk belki Bir buçuk yaşımızdaki kızlarımızı

öksüz bırakmazdık Önce, kolumuzu, omuz başından

keserek, yurtseverlik borcumuzun diyeti olarak

fırlattık attık önlerine Sonra da, otuz iki yaşında

bırakıp gittik bu dünyayı, ecelsiz

Öldürüldük ey halkım, unutma bizi

Giresun’daki yoksul köylüler, sizin için öldük

Ege’deki tütün işçileri, sizin için öldük Doğu’daki

topraksız köylüler, sizin için öldük İstanbul’daki,

Ankara’daki işçiler, sizin için öldük Adana’da,

paramparça elleriyle ak pamuk toplayan işçiler, sizin

için öldük

Vurulduk, asıldık, öldürüldük ey halkım, unutma

bizi

Bağımsızlık, Mustafa Kemal’den armağandı bize

Emperyalizmin ahtapot kollarına teslim edilen

ülkemizin bağımsızlığı için kan döktük sokaklara

Mezar taşlarımıza basa basa, devleti yönetenler, gizli

emirlerle başlarımızı ezmek, kanlarımızı emmek

istediler Amerikan üsleri kaldırılsın, dedik, sokak

ortasında sorgusuz sualsiz vurdular

Yirmi iki yaşlarındaydık öldürüldüğümüzde ey halkım,

unutma bizi

Yabancı petrol şirketlerine karşı devletimizi

savunduk; komünist dediler Ülkemiz bağımsız değil

dedik; kelepçeyle geldiler üstümüze Kurtuluş

Savaşı’nda emperyalizme karşı dalgalandırdığımız

bayrağımızı daha da dik tutabilmekti bütün çabamız

Bir kez dinlemediler bizi Bir kez anlamak

istemediler

Vurulduk ey halkım, unutma bizi

Henüz çocukluğumuzu bile yaşamamıştık Bir kadın eline

değmemişti ellerimiz Bir sevgiliden mektup bile

almamıştık daha Bir gece sabaha karşı, pranga

vurulmuş ellerimiz ve ayaklarımızla çıkarıldık idam

sehpalarına Herkes tanıktır ki korkmadık İçimiz

titremedi hiç Mezar toprağı gibi taptaze, mezar taşı

gibi dimdik boynumuzu uzattık yağlı kementlere

Asıldık ey halkım, unutma bizi

Bizi öldürenler, bizi asanlar, bizi sokak ortasında

vuranlar, ağabeyimiz, babamız yaşlarındaydılar Ya bu

düzenin kirli çarklarına ortak olmuşlardı ya da

susmuşlardı bütün olup bitenlere Öfkelerini bir gün

bile, karşısındakilere bağırmamış insanların gözleri

önünde, öldürüldük Hukuk adına, özgürlük adına,

demokrasi adına, Batı uygarlığı adına, bizleri, bir

şafak vakti ipe çektiler

Korkmadan öldük ey halkım, unutma bizi

Bir gün mezarlarımızda güller açacak ey halkım, unutma

bizi

Bir gün sesimiz hepinizin kulaklarında yankılanacak ey

halkım, unutma bizi

Özgürlüğe adanmış bir top çiçek gibiyiz şimdi, hep

birlikteyiz ey halkım, unutma bizi, unutma bizi,

unutma bizi



UĞUR MUMCU