Hanı Bır An Gelır

**Prof. Dr. Sinsi** · 08-24-2012

Hani Bir An Gelir

Hani bir ân gelir

Ve söylenmez sözler söylenir olur!

Hani bir ân gelir

Mutluluk pembe bir ipek mendil gibi savrulur loş odada!

Hani bir ân gelir

Bir ân gelir

Hani bir göz bir göze gelir

Hani, öyle bir ân gelir ki;

En “gelinmez” yollarla en “varılmaz” yolların, senle ben arasındaki yarda boyun büktüğünü görürsün

Bu yar; iki yâr arasıdır!

Her yar iki yâr arasıdır!

Ve üstelik;

Yaralar yara benzer,

Her yar yaraya benzer!

Yar başında duruşum;

Yâre nâraya benzer!

Halbuki gök yerin

Halbuki gök yarın

Halbuki gök yârin içindedir bu mesafelerde!

Veya gök, mavi bir hançer gibi dalıvermiştir de toprağın içine; şimdi toprak, kendi içindeki kocca bir yarayı yâr bilmiş

Kendini parçalayan kooskoca bir yar başına türbedar olmuştur! ! !

Halbuki hep

Hep iki yârdır;

Bir yar başında duran

Her yar, yâri gördüğüm rüyadır!

Yolun biri gözlerinden başlaar senden içeri gider; diğeri gözlerimden, benden içeri

Bir yar oluşur her yârin arasında kalan boşlukta!

Ben, yarın bir duvarı olup sana bakarım bu yandan

Sen yarın bir duvarı olur, o yandan bana bakarsın!

Ve en derinimden gelip en derinine gidebilecek olan yol ile, en derininden çıkıp en derinime inebilecek olan gökkuşağı “bakışlarımızda” kopar!

Biz, sarılmadıkça

Yarlar kaldıkça yârlar arasında!

Hani bir ân gelir

Ve söylenmez sözler söylenir olur!

Hani bir ân gelir

Mutluluk pembe bir ipek mendil gibi savrulur loş odada!

Hani bir ân gelir

Bir ân gelir

Hani bir göz bir göze gelir

Hani bir ân gelir

Bir ân

Bakışlar düğümlenir;

Bütün yarlar silinir,

Sıra söylenmezlere gelir

Muammer Erkul

08-24-2012	#1
Prof. Dr. Sinsi	Hanı Bır An Gelır Hani Bir An Gelir Hani bir ân gelir Ve söylenmez sözler söylenir olur! Hani bir ân gelir Mutluluk pembe bir ipek mendil gibi savrulur loş odada! Hani bir ân gelir Bir ân gelir Hani bir göz bir göze gelir Hani, öyle bir ân gelir ki; En “gelinmez” yollarla en “varılmaz” yolların, senle ben arasındaki yarda boyun büktüğünü görürsün Bu yar; iki yâr arasıdır! Her yar iki yâr arasıdır! Ve üstelik; Yaralar yara benzer, Her yar yaraya benzer! Yar başında duruşum; Yâre nâraya benzer! Halbuki gök yerin Halbuki gök yarın Halbuki gök yârin içindedir bu mesafelerde! Veya gök, mavi bir hançer gibi dalıvermiştir de toprağın içine; şimdi toprak, kendi içindeki kocca bir yarayı yâr bilmiş Kendini parçalayan kooskoca bir yar başına türbedar olmuştur! ! ! Halbuki hep Hep iki yârdır; Bir yar başında duran Her yar, yâri gördüğüm rüyadır! Yolun biri gözlerinden başlaar senden içeri gider; diğeri gözlerimden, benden içeri Bir yar oluşur her yârin arasında kalan boşlukta! Ben, yarın bir duvarı olup sana bakarım bu yandan Sen yarın bir duvarı olur, o yandan bana bakarsın! Ve en derinimden gelip en derinine gidebilecek olan yol ile, en derininden çıkıp en derinime inebilecek olan gökkuşağı “bakışlarımızda” kopar! Biz, sarılmadıkça Yarlar kaldıkça yârlar arasında! Hani bir ân gelir Ve söylenmez sözler söylenir olur! Hani bir ân gelir Mutluluk pembe bir ipek mendil gibi savrulur loş odada! Hani bir ân gelir Bir ân gelir Hani bir göz bir göze gelir Hani bir ân gelir Bir ân Bakışlar düğümlenir; Bütün yarlar silinir, Sıra söylenmezlere gelir Muammer Erkul