|  | İşıkküre |  | 
|  08-21-2012 | #1 | 
| 
Prof. Dr. Sinsi
 |   İşıkküreGüneş'in görünen parlak yüzeyine ışıkküre denir  Güneş'in yapısıGüneş'in görünen yüzeyine ışıkküre (fotosfer) denir  Bunun üzerinde, renkküre (kromosfer) adını alan 5  000 km kalınlığında bir iç atmosfer vardır  Bunun da üzerinde, son derece yüksek sıcaklıktı Güneş tacı (korona) bulunur  Güneş tacı, Yer'e hatta daha ötelere kadar uzanır  Güneş, bir magnetik alana sahip olan, dönen ve çekirdeğinde enerji üreten bir gökcismidir  Teleskopla dikkatle gözlendiğinde, ışıkkürenin bulgurcuk (gra-nül) denen benekli bir yapıya sahip olduğu görülür  Gök cisimlerinin, daha büyük görüntüler şeklinde görülmesini sağlayan ve özellikle rasathanelerde kullanılan bir optik âlet      Güneş enerjisinin çoğu ışıkküre tarafından salınır  Işıkküre yaklaşık 400 km kalınlığında, seyrek ama oldukça donuk bir katmandır  Sıcaklığı alt kısmında 10  000 K kadardır, üst kısmında bu değer 4  200 K'ye kadar düşer  Yoğunluğu, deniz düzeyindeki hava yoğunluğunun binde biri kadardır  BulgurlanmaGüneş'in yüzeyini, her biri sıcak bir gaz bulutunun tepesi olan yaklaşık 4 milyon kadar bulgurcuk kaplar  Boyutlarının küçüklüğü (300-1  450 km kadar) nedeniyle, Güneş Enerjisi Alm  Sonnenenergie (f), Fr  Energie (f) solaire, İng  Solar energy  Güneşten elde edilen enerji  Güneş enerjisi, son yıllarda yenilenebilen enerji kaynakları içinde, üzerinde en çok çalışılanı olmuştur  Güneş, dünyamıza ve diğer gezegenlere enerji veren büyük bir enerji kaynağıdır  Bitkiler, canlı doku üretmek ve besin yapabilmek (fotosentez) için güneş enerjisinden faydalanır  Rüzgar, güneş ışınlarının sıcaklık farkı hasıl etmesinden meyd Yer'den yapılan gözlemlerde, ancak atmosfer çok kararlı olduğunda ve çalkantı bulunmadığında görülebilir ve fotoğrafı çekilebilir  Bulgurcukların teleskopla en iyi fotoğrafları 20 km kadar yüksekte gerçekleştirilen balonlu gözlemler sırasında çekilmiştir  Bunların incelenmesiyle, bulgurcukların düzensiz, çoğu kez çokgen biçiminde, her birinin ince ve çevresine göre daha koyu çizgilerle sınırlanmış olduğu görülür  Ortalama ömürleri 7-10 dakika arasında değişir  Tipik bir bulgurcuk, topluiğne başı gibi görülen çok küçük bir benek olarak ortaya çıkar ve birçok parçaya ayrılarak kaybolmadan önce çapı 1  500 km'ye kadar büyür  Bulgurcuklar saatte 0,5 km hızla yükselir, enerji kaybedince kendilerini oluşturan gazlar soğur ve hızla aşağıya inerek öteki bulgurcuklar arasındaki karanlık çizgiler haline dönüşürler   Kenar kararması  Güneş'in kenarı merkezinden daha karanlık görünür  Bunun nedeni, Güneş'in merkezine bakıldığında ışıkkürenin daha derin ve daha sıcak katmanlarının, kenarına bakıldığında ise daha yüksek ve daha az sıcak katmanlarının gözleniyor olmasıdır  Kenar kararması tüm yıldızlarda görülür ve yalnızca atmosferdeki sıcaklık dağılımıyla ilintilidir  Bu nedenle, kenar kararmasının ölçümü, derinliğe bağlı olarak sıcaklık dağılımının belirlenmesinde önemli bir rol oynar   Güneş'in dönmesi ve küreselliği  Galilei, Güneş lekelerinin görünürdeki hareketinin ekvatora paralel çizgiler üzerinde olduğunu ve kenarlara gidildikçe yavaşladığım belirledi  Bu durum ancak lekelerin doğudan batıya doğru dönen bir kürenin yüzeyi üzerinde bulunmasıyla açıklanabilirdi  Daha sonra yapılan spektroskopik gözlemlerle de bu durum doğrulandı  Çok hızlı dönen ve bu nedenle son derece basık küremsi (Dünyanın yörüngesinde herhangi bir olağandışılık yok  Dünyanın Güneşten ortalama uzaklığı 149  597  000 kilometre; Güneş etrafında dolanım süresi 3651/4 gün; yörüngesel hızı saniyede ortalama 29,8 kilometre, yani saatte 107  000 kilometredir  Dünyanın Güneş etrafında izlediği yol kusursuz bir daire değildir; Ocakta günberi, Temmuzda günöte noktalarına ulaşırız  sferoit) bir biçim alan kimi yıldızların aksine, Güneş oldukça yavaş dönen bir gökcismidir  Bu nedenle basıklığı önemsenmeyecek kadar küçüktür ve düzgün küresel bir yapısı vardır  Bazı gözlemlere dayanılarak, kutupsal çapının ekvatoral çapına göre 70 km daha küçük olduğu ileri sürülmektedir   Fraunhofer tayfı  Güneş tayfında, 2  950-10  000 A dalgaboyları aralığında 25  000 kadar çizgi vardır (Fraunhofer çizgileri)  Bunlar, sürekli tayfı kesen siyah soğurma çizgileridir ve Güneş atmosferinin yapısı ile fiziksel koşullarına ilişkin önemli bilgiler sağlar  Bu çizgilerin incelenmesinde, Güneş'e ait çizgilerle su buharı, oksijen gibi Yer atmosferine ait olan öğelerden gelen çizgilerin birbirinden ayırt edilmesi gerekir   Bu çizgilerin yüzde 73 kadarının tanısı yapılmış, 63 element ve 11 molekülün çizgisi kaydedilmiştir  Tanımlanan çizgilerden 5  458 tanesi demire ilişkindir  Ayrıca 1  453 krom, 1  344 titan, 856 nikel, 388 zirkonyum, 1  572 siyanojen çizgisi ile Yer atmosferindeki su buharına ilişkin 1  477 çizgi vardır  Bazı elementlere ilişkin ancak birkaç çizgi gözlenmiştir  Örneğin, berilyumun 2, gümüşün 2, platinin 6 ve altının 1 çizgisi vardır  Tanısı yapılamayan çizgilerin çoğu zayıf çizgilerdir ve büyük bir olasılıkla bunlar moleküllere ilişkindir ya da Güneş'te bol bulunan elementlerin zayıf çizgileridir   Yer atmosferi dışından yapılan gözlemlerle, Fraunhofer tayfında morötesinden de öteye gidilmiştir  Morötesi bölgesinde 3  000-2  097 Â aralığında 7  146 çizgi gözlenmiştir   Güneş'in kızılötesi tayfı, Yer'in su buharına ait çok sayıda soğurma bandıyla kesilmiştir  Kızılötesi tayfın tümünü gözleyebil-mek için balonlardan ya da atmosfer dışında yörüngeye oturtulmuş uydulardan yararlanılır  11  984-25  578 A aralığında Güneş'e ait 1  786, Yer atmosferindeki elementlere ait 6  911 çizgi gözlenmiştir  Bunlardan silisyum, demir, karbon, karbon monoksit ve titan daha çok Güneş'e ait çizgiler, su buharı, karbon dioksit, metan ve bu moleküllerin izotoplarına ait bantlar da Yer atmosferine ait çizgilerdir   Kimyasal yapısı  Güneş'te, elementlerin bolluk oranlan yalnızca Güneş atmosferi (yüzey katmanları) için saptanabilir  İç kısımlardaki elementlerin bollukları, burada elementlerin çekirdek tepkimeleri aracılığıyla birbirlerine dönüşme hızlarının farklılığı nedeniyle değişik değerlerde olabilir   Güneş'e ait kozmik ışınlar Güneş'in etkin bölgelerinden yayınlanır  Elektromenyetik ışınım, dalgaboyuna göre çeşitli sınıflara ayrılır  Bunlar, en uzun dalgaboyundan en kısasına doğru radyo, mikrodalga, kızılötesi, görünür, morötesi X-ışını ve gama ışınımlarıdır  Dalgaboyu arttıkça, ışınımın enerjisi de artar  Helyum, Atom numarası: 2 Simge: He Kütle numarası: 4  0026 Kaynama Noktası (C): -268  9 Erime Noktası (C): -269  7 Yoğunluk:  126 Buharlaşma Isısı: 0  02 Kaynaşma (Füzyon) Isısı: 0  005 Elektriksel iletkenlik: -- Isıl iletkenlik: 0  0003 Özgül Isı Kapasitesi: 1  25 Asal gazlar grubundan kimyasal element   1868'de Lockyer ve Frankland, güneş tayfında, bilinen elementlerin verdiği çizgilerden daha parlak bir çizginin bulunduğunu gördü; bu çizginin, yalnız Güneş'te bor, Alm  Bor (n), Fr  Bore (m), İng  Boron  Ametaller sınıfından, B sembolüyle gösterilen kimyasal bir element  Aslında metal ile metal olmayanların arasındaki sınırdadır  Bor, Fransız kimyacılardan Louis Gay-Lussac ve Louis Jacques Thenard tarafından keşfedildi  Bor ismi borun tuzu olan borakstan türetilmiştir  Bu isim, tuzun beyazlığına atfedilerek Arapça "burak" kelimesinden değiştirilerek gelmiştir  berilyum, BERİLYUM Alm  Beryllium, Fr  Béryllium, İng  Beryllium  Metalik ve ametalik özelliklerin her ikisini de gösteren hafif bir kimyasal element  Periyodik (devri) sistemin ikinci grubunda yer alan berilyum, Be şeklinde sembolize edilir  Atom numarası (Z) = 4, atom ağırlığı (A) = 9,01dir  Kararlı izotopu yoktur  Birkaç radyoaktif izotopu bilinmektedir  Bileşiklerinde +2 değerli olur  Tabiatta az rastlanan elementlerden olup yer kabuğunda % 0,001 nisbetinde bu karbon, azot, oksijen, flüor ve neon gibi hafif elementlerin bollukları bu kozmik ışınların incelenmesiyle elde edilir  Ağır elementlerin birbirlerinden ayırt edilmesi güç olduğundan bunlar,  fosfor- skandiyum,  titan- nikel gibi gruplar halinde verilir   Renkkürenin üst katmanından ve Güneş tacından kaynaklanan tayf çizgilerinden elde edilen bolluklara, Güneş tacı bollukları adı verilir  Güneş tacı tayfları, bunların Güneş diski üzerinden ya da Güneş kenarının yukarısından elde edilmiş olmalarına göre iki gruba ayrılır  Güneş diski üzerinde morötesinden daha ötede gözlenen salma çizgileri farklı düzeylerde iyonlaşmış atomlardan kaynaklanır  Bu çizgiler en bol elementler olan helyum, karbon, azot, oksijen, neon, sodyum, magnezyum, alüminyum, silisyum, fosfor, kükürt, kalsiyum ve demir için çözümlenmiştir  Güneş kenarından elde edilen tayfın 3  000-10  000 Â aralığındaki salım çizgileri atomlardaki yasak elektron geçişlerinden (Yer'de deneysel olarak oluşturulmaları hemen hemen olanaksız bulunan geçişler) kaynaklanır  Bu çizgiler çok zayıf olduklarından ancak tam Güneş tutulması sırasında ve koronograf (taççeker) aygıtıyla gözlenebilirler  Bilinen yasak çizgiler, hepsi de yüksek düzeyde iyonlaşmış argon ve kalsiyum ile demir grubu elementlerinden kaynaklanır  Işıkkü-reye ait bollukların belirlenmesi, çizgilerin şiddetlerinin ölçümüne dayanır  Modern aygıtlarla çok yüksek ayırma gücünde bir Güneş tayfı elde etmek mümkündür  Bunun sonucu olarak, çizgideki şiddet dağılımı (çizgi profili) çok yüksek bir duyarlılıkla elde edilebilir  Çizgi profili yalnızca o çizgiyi oluşturan atomun (ya da molekülün) bolluğuna değil, aynı zamanda çizginin oluştuğu katmanlardaki sıcaklık, yoğunluk gibi fiziksel koşullara da bağlıdır  Böylece Güneş'in ya da herhangi bir yıldızın tayfının incelenmesiyle, hem kimyasal bileşimi hem de atmosferinin fiziksel koşulları birlikte belirlenmektedir   Ayrıntılı tayf çözümlemelerinden ışıkküre-nin kimyasal bileşimi yüzde 90 hidrojen ve yüzde 8 helyum olarak saptanmıştır; daha yüksek atom numaralı elementler de (örn  demir, kalsiyum, sodyum) az miktarda bulunur  Büyük çoğunluğu pek küçük miktarlarda olmak üzere ışıkkürede varlığı belirlenebilen elementlerin toplam sayısı 60 kadardır  | 
|   | 
|  | 
|  |