Dna Onarımı

DNA onarımı, DNA moleküllerindeki hataları onarım mekanzimalarını tanımlamak için kullanılan bir terimdir
Bir canlıya ait tüm genetik bilgiyi taşıyan DNA molekülü doğal olarak veya çevresel faktörlerin etkisiyle sürekli hasara maruz kalmaktadır İnsan hücrelerinde metabolik aktiviteler ve çevresel faktörler (UV ışığı gibi) sonucu günde 1 milyon hücrenin zarar görmesi olasıdır Bu etkenler, DNA'nın yapısını ve dahası diğer nesillere aktarılan genetik bilgiyi değiştirebilirler Bu değişimler yararlı olabileceği gibi, ölümcül sonuçalara nede olabilecek kadar zararlı da olabilirler Bu yüzden, bütün canlı hücreleri, evrim süreçleri boyunca nesillere değişmeden aktarılması gereken DNA molekülünü koruma mekanizmaları geliştirmişlerdir
Küçük hasarlar çoğunlukla DNA onarım sistemleri tarafından onarılır Yüksek düzeydeki hasarlar apoptozisi uyararak "hücre ölümüne" yol açar Böylelikle organizma kendini korumuş olur Orta derecedeki hasarların birikimi ise mutasyonlara neden olur




DNA tamir mekanizmalarından, DNA ligaz enzimi renkli olarak gösterilmiş


Hücre tüm bu DNA hasarlarına farklı metabolik yollar ile cevap verir Ağır DNA hasarları hücrenin apoptozis yolunu aktive ederek hücreyi ölüme götürür Hücre, DNA hasarlarını "DNA tamir mekanizmaları" ile tamir edebilir DNA hasarı ikileşme sırasında tamir edilemezse mutasyona ve sonuç olarak genomik kararsızlığa, kanser ve yaşlanmaya neden olur
DNA tamir sisteminde 100'den fazla gen rol oynar ve bu genlerin kodladığı proteinler tamir mekanizmalarında görev alırlar Her bir insan hücresinin DNA'sında günde yaklaşık olarak 104 adet kodlanmayan veya yanlış kodlamaya neden olan hasar meydana gelmektedir Mitokondrial DNA'da nokta mutasyonlarının birikiminin yaşa bağlı olarak arttığı, bu nedenle özellikle mitokondrideki oksidalif DNA hasarının yaşlanma ile ilişkili olduğu düşünülmektedir DNA tamir mekanizmaları genomik kararlılığın devamını sağlayan sistemlerdir

Kaynak : Wikipedia